از مرکز ماهر، نقشی که والدین در شکل دهی به شخصیت کودک دارند بر کسی پوشیده نیست، طریقه لباس پوشیدن، آداب و معاشرت، عادات روزمره و حتی افرادی که کودک با آنها ارتباط برقرار می کند، همه و همه می تواند به دلیل الگوگیری از والدین باشد.
علاوه بر این، به کارگیری روش های تربیتی مناسب، می تواند همانند یک چتر کودک را از گزند روند های منفی که در دوره های زمانی مختلف در جامعه باب می شوند، در امان نگهدارد.
شبکه های اجتماعی برای کودکان در کشور کمتر رونق پیدا کرد
وجود شبکه های اجتماعی کودک محور با تعداد کاربران بالا و مضمون آموزشی و یا تفریحی در کشور های پیشرفته، نشان دهنده فرصت های موجود در این زمینه است. در کشور ما تاکنون، شبکه های اجتماعی خاص برای کودکان کمتر رونق پیدا کردند.
از طرف دیگر، به دلیل تمایل کودکان به پاگذاشتن در عرصه افراد بزرگسال و نیز جو موجود در جامعه، آنها به عضویت در شبکه های معروف و عام سوق داده می شوند. در این صورت اگر نظارت کافی بر فعالیت کودکان اعمال نشود، وقوع آسیب های جدی انکار ناپذیر است.
این روزها در جامعه چه بسیار شاهد آن هستیم که والدین ابزارهای دیجیتال مختلفی مانند تبلت، گوشی همراه، ساعت دیجیتال را در اختیار کودکان قرار می دهند که قابلیت اتصال به اینترنت را داشته و بسیاری از آنها دارای برنامه های مرتبط با شبکه های اجتماعی هستند. این امر در کنار فرصت هائی که به وجود می آورد تهدیدات متعددی نیز در پی خواهد داشت.
عموما در شبکه های اجتماعی، محتوای بسیار گسترده ای در دسترس کودکان است؛ برای مثال بازی ها، گروه ها، فیلم ها و تصاویر، همه و همه از اقلام جدا نشدنی شبکه های اجتماعی هستند که ممکن است انتشار دهندگان آنها، به این موضوع توجه نکرده باشند که احتمالا کودکانی با فرهنگ متفاوت نیز به محتوای آنها دست پیدا خواهند کرد.
اصولا کودکان به دلیل آشنا نبودن با مسائل امنیتی و حریم خصوصی، بیشتر در معرض افشای اطلاعات خصوصی خود هستند. این اطلاعات تنها در حین ثبت نام کودک در وبگاه های سو استفاده کننده از این شرایط جمع آوری نمی شود؛ به عبارت دیگر، صرفا جلوگیری از ثبت نام کودکان در وبگاه های غیرمجاز، مشکل را حل نمی کند چرا که ممکن است یک کودک در یک شبکه اجتماعی مجاز، دوستانی پیدا کند که با ریختن طرح دوستی، قصد سو استفاده از اطلاعات شخصی کودکان داشته باشند.
علاوه بر این ممکن است کودکان در قرار دادن اطلاعات شخصی خود بی مهاباتر عمل کنند. بنابراین لازم است تا والدین در درجه اول از محتوا و اطلاعاتی که کودکان خود در دسترس دوستان مجازی خود قرار می دهند، مطلع شوند.
به عنوان مثال به همان شکلی که به کودکان آموزش داده اند که در صورت عدم حضور والدین از برقراری ارتباط و صحبت با افراد ناشناس بپرهیزند، بایستی از ایجاد ارتباط با این گونه افراد در فضای مجازی بدون حضور والدین، نیز پرهیز کنند.
49 درصد والدین از ابرازهای کنترلی استفاده می کنند
طبق تحقیقاتی که توسط Intel Security (با نام سابق McAfee) در مورد کنترل والدین بر فعالیت های فضای مجازی کودکان سن 13 تا 17 ساله در سال 2012 صورت گرفته، مشخص شده که در کشورهایی نظیر آمریکا که خطرات استفاده از شبکه های اجتماعی توسط کودکان بیشتر شناخته شده، والدین ضرورت کنترل فعالیت های برخط فرزندان را دریافته اند و برای این منظور از روش های متفاوتی استفاده می کنند.
برای مثال 49 درصد از والدین از ابزار ها و نرم افزار های کنترلی استفاده می کنند تا از فعالیت کودکان در فضای مجازی آگاه شوند. 44 درصد از والدین نیز از گذرواژه کودکان خود اطلاع دارند.
باقیمانده این روش ها، مواردی مانند گرفتن وسایل ارتباطی کودکان از آنها، استفاده از ردیاب های مکانی برای یافتن مکان فرزندانشان و بهره گیری از مشاوره روان شناسی را در بر می گیرند.
البته با توجه به فرهنگ اسلامی مسلط در کشور ما خطرات موجود برای کودکان ایرانی بسیار کمتر از کودکان آمریکایی است. اما با توجه به گسترش شبکه های اجتماعی و فعالیت های برخط مردم کشورمان، فرهنگ استفاده و امن سازی فضای مجازی نیز بایستی به طور گسترده مورد اهمیت واقع شود و رشد یابد تا از بروز خطرات برای افراد علی الخصوص کودکان که آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند جلوگیری شود.
همانطور که گفته شد نقش والدین اساسی است و بایستی با آگاهی رسانی مناسب اقدام به آشنا ساختن آنها به روش ها، ابزارها، دستگاه ها و .... مختلفی که برای این منظور به کار برده می شوند، کرد.
