کارگردان فیلم «بارکد» در نشست رسانه‌ای این فیلم که 18 بهمن ماه در کاخ جشنواره برگزار شد، بیان کرد: فیلم «بارکد» برای من یک شیطنت و ریسک بود، چون ممکن بود این نوع شوخی با سطح سلیقه مخاطب متفاوت باشد.
او اضافه کرد: ما در «بارکد» جهانی را کار کردیم که دیوانه بازی بود و حتی در جایی می‌گفتیم، ممکن است مثل فیلم هندی باشد و هر اتفاقی در آن بیفتد.
او درباره شرکت دادن فیلم خود در جشنواره فیلم فجر با بیان اینکه این جشنواره فقط یک ویترین برای اکران عمومی فیلم‌هایش است، گفت: سینمای من جشنواره‌ای نیست چون کلا سینما را اول سرگرمی می‌دانم. ترجیح من این است که فیلمی بسازم تا ارتباط گسترده با مخاطب داشته باشد. اما از آن جهت در جشنواره شرکت می‌کنم که در ایران شرایط به گونه‌ای است که وقتی فیلمم در جشنواره فجر شرکت نکند، در نوبت اکران به مشکل بر می‌خورد.
مصطفی کیایی همچنین با اشاره به اینکه تمام بازیگران این فیلم (بهرام رادان، محسن کیایی، پژمان بازغی و سحر دولتشاهی و رضا کیانیان) انتخاب‌های اول او بوده‌اند، درباره اینکه خودش تهیه کنندگی فیلم را برعهده گرفته است گفت: همیشه برایم این سوال بود که چرا برخی از دوستانم علاوه بر کارگردانی، تهیه کنندگی هم می‌کنند. اما بعد از ساخت 4 فیلم فهمیدم آنها نیز حتما به همان نقطه‌ای رسیده‌اند که من رسیده‌ام.
وی با بیان اینکه قصد داشت فیلم «پارازیت» را هم خودش تهیه کنندگی کند، افزود: با وجود اینکه تهیه کنندگی کار سختی است ترجیح دادم این کار را خودم انجام دهم. چرا که تهیه کننده‌هایی که خیلی شش دنگ باشند، کم داریم. ضمن اینکه تهیه کنندگی فقط این نیست که یک نفر فقط پول سر کار بیاورد،چون هدایت کردن فیلم از زمان پیش تولید تا اکران اهمیت بسیار زیادی دارد.
کیایی ادامه داد: این اهمیت در حالی وجود دارد که گاهی پیش آمده پوستری از فیلم در بیرون عرضه شده که آدم شرمنده می‌شود. در نتیجه تمام این موارد باعث شد، خودم به سمت تهیه کنندگی بروم تا بتوانم همه چیز را کنترل کنم و در فیلم «بارکد» این اتفاق با حضور یک مدیر تولید و گروه خوب اتفاق افتاد.
کارگردان فیلم «بارکد» همچنین درباره شوخی‌های زیادی که در فیلم وجود دارد و اینکه بیشتر آنها به سمت شوخی‌های جنسی می‌رود خطاب به علی اکبر عبدالعلی زاده که به عنوان منتقد نشست این موضوع را مطرح کرده بود گفت:شوخی جنسی در فیلم نداشتیم و شما بد برداشت کرده‌اید.
وی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌های خود تاکید کرد: من نه فیلمساز فیلسوفی هستم و نه به دنبال شعار دادن و طرح بیانات بزرگ و اساسی هستم، من برای سرگرمی فیلم می‌سازم و دوست دارم با فیلم و سینمای من حال کنید چون سلیقه من همین نوع فیلمسازی است.
در بخش دیگری از این نشست بهرام رادان درباره همکاری دوباره خود با مصطفی کیایی گفت: وقتی یک بازیگر قرار است اولین بار با کارگردانی کار کند، شرایط سختی دارد اما وقتی بار دوم همکاری تکرار می‌شود شرایط فرق می‌کند.همکاری من و مصطفی کیایی قرار بود اولین بار بر سر فیلم «خط ویژه» باشد که میسر نشد اما بعد از آن در فیلم «عصر یخبندان» با وجود آنکه به دلیل سفری که داشتم امکان صحبت و کلنجار رفتن درباره نقش را با کارگردان نداشتم، به او اعتماد کردم و در نهایت هم از فیلم و الاخصوص نقش خودم راضی بودم.
وی همچنین تفاوت کاراکتری را که در فیلم «بارکد» بازی می‌کند با شخصیت خود را عامل جذابی دانست که او را به ایفای این نقش ترغیب کرده بود.
پژمان بازغی دیگر بازیگر این فیلم نیز با بیان اینکه از بازی در این فیلم بسیار رضایت داشته و با وجود نقش کوتاه تمایل زیادی به بازی در آن داشته است، گفت: من نقش دو بازی می‌کنم اما نقش دسته دو بازی نمی‌کنم.
او همچنین با اشاره به اینکه امسال در شش فیلم بازی کرده است که چهار فیلم آن از کارگردان‌های اول بوده‌اند، ولی به جشنواره فجر راه پیدا نکرده‌اند بیان کرد: به نظر می‌رسد بهتر است تمام تمرکز روی جشنواره فجر نباشد ، جشنواره‌های موضوعی هم برگزار شود. چون به نظرم این نوع خوش آمدگویی به کسانی که تازه وارد سینما می‌شوند خوب نیست و این اتفاق باعث می‌شود هم من به عنوان بازیگر و هم آن فیلمساز جوان دلزده شویم.
محسن کیایی هم در سخنانی کوتاه گفت: من در تمام فیلم‌هایم تلاش می‌کنم، خود را به کارگردان بسپارم چون آدم زرنگی هستم و اگر قرار باشد نقشی را که به من می‌دهند خودم بازی کنم، همه آنها یک شکل خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در ابتدای این نشست که مهدی جعفری (مدیر فیلمبرداری)، نیما جعفری جوزانی(تدوینگر) و محمد اشتری(طراح صحنه و لباس) هم حضور داشتند، شاهین امین که مدیریت جلسه را برعهده داشت، به اهالی رسانه که تا سه بامداد برای تماشای فیلم «وارونگی» در کاخ جشنواره حضور داشتند و 10 صبح هم برای برگزاری نشست به این محل مراجعه کرده بودند خسته نباشید گفت و مصطفی کیایی نیز با اشاره به این مساله گفت: می‌دانم 10 صبح آمدن به اینجا آمدن چقدر سخت است ما که یک روز آمدیم متوجه شدیم این کار چقدر سخت است چه رسد به شما که هر روز می‌آیید.
