۲۲ اسفند ۱۴۰۲ - ۱۱:۴۰
که آتشی که نمیرد همیشه در دلِ ماست
جشن «چهارشنبه‌سوری» یا «سوری» از جشنهای کهن ایرانیان و یکی از جشنهای نویددهنده‌ی پایان‌گرفتن زمستان و فرارسیدن نوروز است.
به گزارش ایران اکونومیست؛ جشن چارشنبه سوری یکی از جشنهای مهم و سنتی در فرهنگ ایران است. این جشن در روز چهارشنبه از هفته آخر سال پیش از نوروز، به همراه گاهان‌بار "هَمَسْپَت مَدَم" برگزار می‌شود. در این روز، برابری شب و روز و سرما و گرما جشن‌گرفته می‌شود و با میزبانی و مهمانی همراه است.
در باور ایرانیان باستان، آفرینش جهان به وسیلهٔ خداوند در شش چهرهٔ گاهان‌بار صورت گرفته است. گاهان‌بار "هَمَسْپَت مَدَم" که آخرین گاهان‌بار است، به آفرینش "مردم" اختصاص دارد و نیز هنگامی است که «فروهرِ» درگذشتگان برای سرکشیِ بازماندگانِ خود فرود می‌آیند به همین دلیل، ایرانیان خانه‌ها و کاشانه‌های خود را تمیز می‌کنند و آتشی روشن می‌کنند تا بازدید ارواح درگذشتگان از پاکیزگی خانه و خوشبختی بازماندگان را مشاهده کنند.
در این جشن، مردم با حضور در فضای باز، بازی‌ها و مراسم سنتی برگزار می‌کنند. در میان این مراسم می‌توان به آتش بازی، پرتاب شمشیر، پرتاب آتشک، پختن غذاهای سنتی، و خواندن آوازها و شعرهای مربوط به این مناسبت اشاره کرد.
جشن چارشنبه سوری و گاهان‌بار "هَمَسْپَت مَدَم" نشان از ارتباط عمیق ایرانیان با طبیعت و آخرت دارد و به عنوان یک مناسبت فرهنگی و مذهبی مهم در فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد.
هَمَسْپَت مَدَم چیست
جشنِ چارشنبه سوری بیشتر به هنگامِ گاهان‌بارِ «هَمَسْپَت مَدَم» (۲۵ تا ۲۹ اسفندماه) ـ به چمِ «برابریِ شب و روز» یا «برابریِ سرما و گرما» ـ برگزار می‌شود. گفتنی است که گاهان‌بار به چِمِ (معنای) گاه و زمانِ به بار نشستن و برپاییِ بارِ همگانی و میهمانی و نیز داد و دهش است.
گزارش خطا
آخرین اخبار