روایتی تکان‌دهنده از کودکان غزه که از شدت گرسنگی قادر به گریه کردن نیستند

به گزارش ایران اکونومیست، وضعیت غزه دلخراش است: کودکانی که از گرسنگی شدید قادر به گریه کردن نیستند، در آغوش خانواده‌های خود جان می‌دهند، در حالی که جهان با وحشت و ناامیدی نظاره‌گر است.

در صحنه‌ای نامناسب برای قرن بیست و یکم، بخش‌های بیمارستان‌های غزه به عرصه‌های مرگ تدریجی تبدیل شده‌اند، جایی که قربانیان گرسنگی یکی پس از دیگری از بین می‌روند. گزارش‌های سازمان ملل متحد نسبت به «بدترین فاجعه انسانی» دوران مدرن هشدار می‌دهد، در حالی که اسناد پزشکی جزئیات وحشتناکی از مرگ‌هایی را نشان می‌دهد که می‌توانست با دو دلار دارو از آنها جلوگیری شود.

در بخش کودکان بیمارستان «أصدقاء المریض» در شمال غزه، سکوت وحشتناکی حاکم شد زیرا قلب پنج کودک تنها در یک هفته از کار افتاد، نه در نتیجه بمباران یا بیماری، بلکه بر اثر گرسنگی شدید. این کودکان از هیچ بیماری مزمنی رنج نمی‌بردند، اما به دلیل اینکه بدن‌های کوچکشان نمی‌توانستند در برابر شبح گرسنگی مقاومت کنند، جان باختند.

وزارت بهداشت غزه روز پنجشنبه اعلام کرد که پس از ثبت دو مورد مرگ جدید در ۲۴ ساعت گذشته، تعداد مرگ و میر ناشی از قحطی و سوء تغذیه در نوار غزه به ۱۱۳ نفر، از جمله ۸۱ کودک، افزایش یافته است.

وزارت بهداشت غزه از مرگ حداقل ۴۸ نفر، از جمله ۲۰ کودک، تنها در سه هفته گذشته به دلیل سوء تغذیه خبر داد، در حالی که این رقم در پنج ماه اول سال ۱۰ کودک بوده است.

«فرحان حق» معاون سخنگوی دبیرکل سازمان ملل، گزارش داد که شرکای این سازمان اشاره می‌کنند که بیش از یک میلیون کودک در غزه از گرسنگی رنج می‌برند، در حالی که اوضاع انسانی در نوار غزه به شدت رو به وخامت است.

دکتر «رنا صبوح»، که با سازمان آمریکایی MedGlobal همکاری می‌کند، می‌گوید کودکان در مراحل بحرانی بی‌سابقه‌ای به بیمارستان‌ها می‌رسند: «این کودکان نمی‌توانند گریه کنند. بدن‌هایشان ضعیف است، چشمانشان گود رفته، اندام‌هایشان مانند چوب است... ما شاهد انواع جدیدی از مرگ هستیم». 

در داخل بخش تنگ و تاریک، ۱۹ کودک در تخت‌های فرسوده زندگی می‌کنند که برخی از آنها ۱۱ و ۱۲ ساله هستند - گروهی که قبلاً در برابر قحطی آسیب‌پذیر تلقی نمی‌شدند.

در بیمارستان‌ها، کادر پزشکی مجبورند بر اساس در دسترس بودن تزریقات یا مواد مغذی که اکنون توسط قطره‌چکان داده می‌شود، انتخاب کنند که ابتدا چه کسی را درمان کنند.

در بیمارستان الشفا، اورژانس اجساد یک مرد و یک زن را دریافت کرد که علائم واضحی از گرسنگی نشان می‌دادند. یکی از آنها از دیابت و دیگری از بیماری قلبی رنج می‌برد، اما فقدان تغذیه اولیه به زندگی آنها پایان داد.

سیوار ۴.۵ ساله تنها پس از سه روز به دلیل کمبود پتاسیم در بخش مراقبت‌های ویژه درگذشت.

بیمارستان‌ها قادر به ارائه هیچ درمان دیگری به جز محلول‌های کم‌مقاومت نبودند. یزان، کودک دو ساله، به اسکلت تبدیل شده است. خانواده‌اش پس از اینکه قادر به خرید شیر یا غذا نبودند، به او «آب بادمجان» به قیمت ۹ دلار برای هر وعده غذایی می‌دهند.

حتی پرستاران نیز برای ادامه کار با وجود گرسنگی و خستگی، به خود مایعات داخل وریدی تزریق می‌کنند.

دکتر «احمد الفرا»، مدیر بخش اطفال بیمارستان ناصر، می‌گوید: «هیچ‌کس در غزه از گرسنگی در امان نیست. حتی من، به عنوان یک پزشک، برای خانواده‌ام آرد پیدا می‌کنم.» «خدیجه المطوق»، مادری که در چادر زندگی می‌کند، می‌گوید: «من در خیابان‌ها به دنبال غذا برای فرزندانم می‌گردم... من به عنوان یک بزرگسال می‌توانم تحمل کنم، اما فرزندانم نمی‌توانند.»

برخی خانواده‌ها به خوردن غذای حیوانات یا جستجوی ته‌مانده زباله‌ها روی می‌آورند. به کودکان فقط آب عدس و برنج سفید داده می‌شود.

کارکنان بهداشت برای تحمل شیفت‌های طولانی، روزانه 10 قاشق برنج می‌خورند. در مدت زمانی که صرف خواندن این گزارش شد، کودکی در غزه ممکن است آخرین نفس‌هایش را از گرسنگی کشیده باشد. دیگر سوال این نیست: «آیا قحطی وجود دارد؟»، بلکه این است: «چند کودک قبل از اینکه دنیا اقدامی کند، خواهند مرد؟»

از هفت اکتبر ۲۰۲۳، اسرائیل در حال جنگ نسل‌کشی در غزه است که منجر به شهادت یا زخمی شدن بیش از ۲۰۲ هزار فلسطینی - که اکثر آنها کودک و زن هستند - و مفقود شدن بیش از ۹۰۰۰ نفر شده است.