به گزارش ایران اکونومیست؛ معاینات دندانپزشکی استئوباستان شناسی اطلاعات منحصر به فردی در مورد سلامت عمومی، ناراحتی دهان، عفونت های فک، سایش دندان، ترکیب تغذیه ای و تعداد نمونه ها ارائه می دهد. بنابراین، این یافته ها درک بیشتری از زندگی روزمره یک جمعیت باستانی ارائه می دهد.
مطالعات متعددی شیوع پوسیدگی دندان را از دوران ماقبل تاریخ تا قرن 19 مستند کرده است. این وضعیت دندانی در اوایل و اواسط قرن بیستم به دلیل در دسترس بودن شکر سفید و غذاهای فرآوری شده افزایش یافت.
مطالعات قبلی روی وایکینگ‌های ایسلندی درجه بالایی از سایش دندان را با چند ضایعات پوسیدگی نشان داد. یک مطالعه دیگر در مورد بقایای وایکینگ دانمارکی نشان دهنده شیوع پوسیدگی دندان در حدود 30 درصد از جمعیت مورد مطالعه، همراه با تعداد قابل توجهی از عفونت های فک است.
تا به امروز، مطالعات کمی سلامت دندان وایکینگ های سوئدی را مستند کرده است. بقایای دندان‌های جمعیت عصر وایکینگ‌ها که در اطراف کلیسای سنگی وارنهم کاوش شده بود، به خوبی حفظ شد، که می‌تواند بینش بیشتری از زندگی روزمره این افراد ارائه دهد.
مطالعه حاضر شامل تجزیه و تحلیل استخوان‌شناسی از جمعیت وایکینگ‌ها از سکونتگاه وارنهم سوئد برای درک بهتر شرایط دهانی آنها بود.
در مجموع 300 نفر قبلا توسط باستان شناسان موزه Västergötlands ارزیابی شده بودند. از این میان، 171 فرد با دندان های جزئی و کامل برای آزمایش های بیشتر در این مطالعه انتخاب شدند. سن و جنس افراد از قبل مشخص شده بود.
در مجموع 133 نفر، 46 زن، در گروه دندان دائمی و 38 نفر در گروه دندان شیری/ مختلط قرار گرفتند. میانگین سن مرگ افراد در گروه دندان دائمی 35 سال و بین 14 تا 50 سال بود. با این حال، سن مرگ و میر در گروه دندان های شیری/مختلط بین کمتر از یک سال تا 12 سال متغیر بود.
معاینات بالینی تمام نمونه های دندانی تحت یک منبع نور قوی با استفاده از یک پروب دندانی انجام شد. یک دندانپزشک و دانشجویان دندانپزشکی در مقطع کارشناسی دندان ها و فک ها را معاینه کردند.
یافته های بالینی با استفاده از معاینه رادیوگرافی تایید شد. برای این منظور، در مجموع 18 نفر به طور تصادفی برای آنالیز رادیوگرافی با استفاده از تکنیک بایت وینگ انتخاب شدند.
در مجموع 3293 دندان در گروه دندان دائمی مورد بررسی قرار گرفت. حدود 50 درصد از جمعیت مورد مطالعه حداقل یک ضایعه پوسیدگی را نشان دادند. با این حال، همه افراد جوان بدون پوسیدگی بودند.
شیوع پوسیدگی دارای الگوی مشابهی با سایر جمعیت های اروپایی از همان دوره زمانی مطالعات قبلی است. سطح ریشه دندان به دلیل احتباس بیشتر بیوفیلم باکتری، حساس ترین ناحیه به پوسیدگی دندان بود.
دو عامل رایج که باعث تحلیل لثه می شوند، بیماری پریودنتال و مسواک زدن ساینده هستند. در مورد جمعیت وایکینگ، شیوع بیشتر پوسیدگی ریشه با بیماری پریودنتال مرتبط بود. بیشترین میزان پوسیدگی ریشه در این جمعیت به عدم رعایت بهداشت دهان و دندان نسبت داده شد.
به غیر از دندان‌گیری گاه به گاه، هیچ اقدام دیگری برای بهداشت دهان و دندان در این مدت انجام نشد. در نتیجه، بیوفیلم باکتریایی برای مدت طولانی روی سطح ریشه باقی ماند.
اگرچه اکثر افراد در جمعیت مورد مطالعه بدون پوسیدگی بودند یا یک یا چند ضایعه ایجاد کردند، بخش کوچکتر تعداد قابل توجهی از ضایعات پوسیدگی را نشان داد.
اکثر ضایعات حفره بزرگ به راحتی از طریق معاینات بالینی تشخیص داده شدند. با این حال، چندین دندان از دست رفته و چند ضایعات پوسیدگی اولیه از طریق اشعه ایکس شناسایی شدند.
عفونت های دندانی در 4 درصد از دندان ها مشاهده شد. در رادیوگرافی ساییدگی شدید ثنایای فک بالا همراه با عفونت آپیکال مشاهده شد. برخی از وایکینگ ها دندان های خود را سوهان می زدند. با این حال، دلیل این عمل ناشناخته باقی مانده است.
جنسیت نامتناسب در محل حفاری را می توان به آداب و رسوم اولیه مسیحیت نسبت داد که در آن مردان در ضلع جنوبی کلیساها و زنان در شمال دفن می شدند.
همبستگی مثبت بین سن و شیوع پوسیدگی/از دست دادن دندان با مطالعات قبلی مطابقت داشت. وجود فلوراید در آب آشامیدنی ممکن است بر شیوع پوسیدگی تأثیر بگذارد.
مطالعه حاضر نگاهی اجمالی به زندگی اولیه سکونتگاه وایکینگ های سوئدی ارائه می دهد. شیوع دندان درد و از دست دادن دندان به دلیل ایجاد پوسیدگی دندان، علاوه بر استفاده همیشگی برخی وایکینگ ها از خلال دندان و براده کردن دندان، مورد توجه قرار گرفت.
