به گزارش ایران اکونومیست؛ اقتصاد دیجیتال در جهان به عنوان یکی از مهمترین پیشرانهای رشد اقتصادی و توسعه پایدار شناخته میشود، اما در ایران با وجود پتانسیلهای قابل توجه در فناوریها و نیروی انسانی توانمند، هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را به دست آورد.
برخلاف بسیاری از کشورها که سرمایهگذاری و سیاستگذاری حمایتی موفقی در این حوزه داشتهاند، نبود برنامههای منسجم و محدودیتهای سختافزاری و ارتباطی در ایران روند توسعه اقتصاد دیجیتال را کند و دشوار کرده است.
کارشناسان اعتقاد دارند که یکی از دلایل اصلی عقب ماندگی اقتصاد دیجیتال در ایران، فقدان اعتماد کافی به بخش خصوصی است که نقش کلیدی در نوآوری و توسعه این بخش دارد. محدودیتهای ارتباطی و زیرساختی، همراه با نبود شفافیت و حمایتهای هدفمند، موجب شده بسیاری از پروژهها و استارتآپهای دیجیتال به رغم استعداد و ظرفیت بالا با مشکلات بزرگی مواجه شوند و فرصتهای طلایی این عرصه از دست برود.
علاوه بر این، عدم همسویی سیاستهای کلان دولتی و نبود چارچوبهای قانونی مناسب، ریسک سرمایهگذاری در اقتصاد دیجیتال را افزایش داده و از ورود فناوریهای نوین به بازار داخلی جلوگیری کرده است. جمعبندی این عوامل موجب شده تا ایران علیرغم پتانسیل ذاتی، نتواند از مزایای اقتصاد دیجیتال در راستای تقویت رشد اقتصادی و افزایش بهرهوری استفاده کند.
برای بهرهبرداری کامل از ظرفیتهای اقتصاد دیجیتال، ایران نیازمند سیاستگذاری منسجم، اصلاح زیرساختهای ارتباطی و ایجاد فضای اعتماد میان دولت و بخش خصوصی است تا بتواند وارد مرحله رشد پایدار و تبدیل اقتصاد دیجیتال به موتور اصلی توسعه اقتصادی شود.