در دنیا از ۸ فناوری به عنوان دستیاران جدی توسعه اینترنت اشیا یاد می کنند. «هوش مصنوعی»، «رباتیک»، «واقعیت مجازی و افزوده»، «بلاکچین»، «اپلیکیشن موبایل و نرم‌فزار»، «یادگیری ماشینی»، «کلان داده‌ها» و «رایانش ابری»؛ ۸ فناوری کمکی برای فعالان در عرصه اینترنت اشیا انتخاب شده اند. این فناوری ها نقشی موثر در توسعه بازار جهانی این صنعت کاربردی ایفا می کنند.
نظریه اینترنت اشیا نخستین بار در سال ۱۹۹۹ مطرح شد؛ اما توسعه آن در چند سال اخیر بی سابقه شده است و کسب و کارها به استفاده وسیع از این فناوری روی آورده اند. این فناوری که به نوعی اتصال دهنده دستگاه‌های مختلف به یکدیگر و با انسان است، این قابلیت را برای کاربران ایجاد کرده که از راه دور و به کمک زیرساخت های اینترنتی؛ دستگاه‌ها و تجهیزات کاربردی خود را کنترل و مدیریت کنند.
این فناوری بر تجمیع اطلاعات و استفاده از منابع اطلاعاتی مختلف متمرکز است که می تواند زنجیره ارزش‌مندی از امکانات و اتصالات را در اختیار کاربران قرار دهد. بازار بزرگ اینترنت اشیا را متعلق به کشورهای توسعه یافته آسیایی، اقیانوسیه، آمریکا و اروپا می دانند و آمارها نشان می دهد که هر روز بر تعداد کسب و کارها و دستگاه های متصل شده به اینترنت اشیا افزوده می شود.
این عرصه فناورانه می تواند به «استفاده از فناوری و خلق روش های نوآوارنه برای رصد تجهیزات و وضعیت های مختلف با کمک سنسورها و جمع آوری داده ها به منظور بهبود فرآیندهای تصمیم گیری»، «استفاده از ابزارهای پوشیدنی و کمک ابزارها برای تسهیل شرایط زندگی برای انسان»، «توسعه رباتیک با کاربردهای مختلف به منظور انجام فرآیندها و کارهای مختلف و خودکارسازی آنها با هدف بهینه سازی فعالیت ها» و «ایجاد بسترهایی برای توسعه اینترنت اشیا و افزایش امنیت آن» کمک کند.
اما در ایران با وجود استقبال فناوران از این حوزه هنوز به مرحله قابل قبولی در توسعه این حوزه نرسیده‌ایم که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در تلاش است تا با کمک شرکت های دانش بنیان و خلاق، شرایط برای ورود شرکت های جدید به این حوزه، رفع موانع موجود بر سر راه فعالیت کسب و کارهای این عرصه و افزایش تولید محصولات و ارائه خدمات در زمینه اینترنت اشیا را فراهم کند.
