خدمه یا کادر و خلبان‌ها از سوی ایرلاین‌ها استخدام می‌شوند و برای واجد شرایط بودن لازم است با معیارهای مختلفی مطابقت داشته باشند. آنها در نهایت نمایندگان برندهای خطوط هوایی هستند که از آنها انتظار می‌رود یونیفورم مخصوص ایرلاین را در حین ماموریت بپوشند.یونیفورم‌های مخصوص ایرلاین‌ها معمولا ست‌های کامل لباس رسمی زنانه و مردانه هستند که توسط طراحان اختصاصی طراحی می‌شوند. این یونیفورم‌ها ویژگی‌های مختلفی دارند اما طراحی برازنده و برجسته، استفاده از بهترین متریال و پارچه‌ها، و راحتی برای انجام فعالیت‌های مختلف فیزیکی مورد نیاز در طرحی آنها اولویت دارد. نشان یا لوگوی ایرلاین‌ها و عناصر بصری هویت برند آنها در طراحی این یونیفورم‌های مخصوص پرواز مورد تاکید قرار می‌گیرند.
کادر پرواز از خلبان تا مهماندارهای خانم و آقا، همگی نماینده یا سفیر برند خطوط هوایی محسوب می‌شوند و وظیفه مدیریت پروازها به شکلی روان و بدون بروز مشکل را بر عهده دارند. همین موضوع ضرورت پوشیدن یونیفورم مخصوص ایرلاین ها و خطوط هوایی توسط آنها را نشان می‌دهد.
معیارهای مهم برای انتخاب لباس فرم کادر پرواز (مهمان دارهای ایرلاین)
لباس فرم کادر پرواز معمولا لباسی رسمی و مطابق مد است که باعث تمایز ظاهری افراد مسئول در پرواز و مسافران می‌شود. این کار باعث می‌شود مسافران و خود کادر پرواز به راحتی یکدیگر را تشخیص بدهند. اگر کادر پرواز لباس معمولی به تن داشته باشند، کمک گرفتن مسافران از آنها با مشکل مواجه می‌شود. اما در طراحی لباس فرم کادر پرواز معیارهای دیگری هم مورد توجه قرار می‌گیرند که در ادامه با آنها بیشتر آشنا می‌شویم.
مشاهده مانتو اداری های ایندو کلیک کنید
قرن بیستم با تغییرات عمده‌ای در ساختار اجتماعی کشورهای مختلف همراه بود. فروپاشی امپراطوری‌های اروپایی، جنگ‌های جهانی و بحران‌های اقتصادی بزرگ باعث شد لباس‌های فرمی که جایگاه طبقاتی بالای افراد را نشان می‌دادند کنار گذاشته شود و لباس فرم تبدیل به لباسی راحت برای انجام کار شود. در این دوره تمرکز روی ایجاد سازمان‌ها و شرکت‌های یکدست از طریق لباس فرم بود و استفاده از نشان‌ها و عناصر هویتی برای القای فردیت و نخبگی افراد کنار گذاشته شد.
بعد از جنگ جهانی دوم با پیدایش جنبش‌های اجتماعی جهانی و تغییر مناسبات سنتی، رویکرد به لباس فرم هم تغییر کرد و حالا دیگر شاغلین و کارآفرینان لباس‌های فرمی می‌پوشیدند که همزمان با نشان دادن تعلق آنها به یک سازمان، مشخصات فردی و عناصر هویتی آنها را نشان می‌داد. در این دوران در واکنش به لباس‌های فرم یکدست و تیره رنگ، بسیاری از شرکت‌ها و طراحان مد به طراحی لباس‌های فرم با رنگ‌های روشن و تند روی آوردند. برای مثال امروزه خدمه خطوط هوایی در پروازها با لباس‌های فرم شیک و جذاب شناخته می‌شوند که برای اولین بار در دهه‌های 1960 و 1970 مطرح شدند.
در قرن 21 مرزبندی بین لباس فرم و لباس رسمی بیشتر از قبل دستخوش تغییر شده و در حال حاضر انواع لباس فرم و لباس رسمی شباهت زیادی به یکدیگر دارند. بسیاری از شرکت‌ها و ادارات، به‌خصوص آنها که کمتر با ارباب رجوع و مشتری سر و کار دارند، سخت‌گیری کمتری در مورد نوع لباس فرم کارکنان دارند و به آنها اجازه می‌دهند لباس‌هایی که در آن راحت هستند را بپوشند. همزمان، شرکت‌هایی که با مشتری سر و کار دارند معمولا از لباس‌های فرم شیک و جذاب برای افزایش بازدهی و کارایی کارمندان بهره می‌برند.
امروزه بیشتر شرکت‌ها و کسب‌وکارهایی که از لباس فرم برای کارمندانی که با مشتری سر و کار دارند استفاده می‌کنند سعی می‌کنند از گزینه‌هایی برای افزایش جذابیت لباس بهره ببرند. آنها همچنین به کارکنان اجازه می‌دهند رگه‌هایی از تیپ شخصی خود، اکسسوری یا جزئیات مورد علاقه خود در لباس فرم استفاده کنند تا مشتریان احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با آنها داشته باشند.
ظاهرا ورود اولین لباس فرم در ایران با ورود دسته قزاق به ایران متقارن باشد. همان‌طور که می‌دانید ناصرالدین شاه در سفر به فرنگ در روسیه مورد استقبال دسته قزاق قرار گرفت. او که به لباس متحدالشکل آنها علاقمند شده بود برای وارد کردن یک گروه از آنها به ایران و حضور در دربار برای مراسم‌های رسمی با دولت تزاری روسیه وارد مذاکره شد و اولین دسته یونیفرم‌پوش را به ایران وارد کرد. اما تلاش برای ایجاد لباس فرم در اقشار غیر نظامی چند دهه بعد و در آغاز قرن 13 هجری شمسی در زمان حکومت پهلوی اول انجام شد.
اما اگر نشانه‌های پوشیدنی و کد لباس را به نوعی پیشینه لباس فرم در نظر بگیریم، تاریخچه لباس فرم به مدت‌ها قبل از این بر می‌گردد. در دربارها و بین اشراف ایرانی در تمام دوره‌ها انواعی از لباس فاخر رایج بوده که باعث تمایز آشکار آنها از عموم مردم می‌شده است. به همین ترتیب لباس خدمه و کارکنان اشراف هم تابع کدهای لباس بوده است.
