مناطق سردتر در ایالات متحده، مانند شمال شرق، ممکن است در زمستان موارد ابتلاء به کووید ۱۹ بیشتری داشته باشند، در حالی که در مناطق گرم‌تر، مانند جنوب، ممکن است در تابستان موارد ابتلاء بیشتری گزارش شود. مناطق معتدل می‌توانند دو پیک فصلی داشته باشند.
«آنتارپرت جوتلا»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه فلوریدا، می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم کووید ممکن است بومی شود، به این معنی که در جمعیت انسانی باقی خواهد ماند، اما بر اساس جایی که در یک نقطه جغرافیایی خاص هستیم، شاهد افزایش خواهیم بود.»
وی در ادامه افزود: «شدت پیک‌ها بر اساس میزان سردتر و گرم‌تر بودن دما تعیین می‌شود.»
محققان در این مطالعه، موارد کووید ۱۹ را در ۱۹ نقطه داغ در سراسر جهان تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که موارد ابتلاء در آستانه‌های دما و رطوبت معین افزایش یافته است.
به عنوان مثال، آنها دریافتند وقتی دمای هوا به زیر ۱۶.۵ درجه سانتیگراد یا بالاتر از ۲۴ درجه سانتیگراد می‌رسد، تعداد موارد افزایش می‌یابد که احتمالاً به دلیل رفتار انسان و محیط است. آنها همچنین دریافتند که این ویروس در مکان‌های خشک‌تر بیشتر دوام می‌آورد.
جوتلا می‌گوید: «ما باید اساساً شیوه‌های مداخله یا کاهش را بر اساس محیطی که در آن زندگی می‌کنیم طراحی نمائیم. مناطقی مانند هند و آفریقا که مناطق گرم هستند در مقایسه با مناطق سردتر اساساً در زمان‌های متفاوت از هم، تحت تأثیر امواج کرونا قرار می‌گیرند.»
به گفته محققان، رطوبت و دما در اندازه ذرات ویروس کرونا و مدت زمان ماندگاری ویروس در هوا نقش دارند. محیط‌های خشک‌تر در مناطق سردتر منجر به تبخیر آب و اندازه ذرات کوچک‌تر می‌شود که به ویروس اجازه می‌دهد مدت طولانی‌تری در هوا شناور باشد.
محیط‌های مرطوب در مناطق گرم‌تر حاوی آب بیشتری هستند که می‌تواند روی ذرات ویروس تأثیر گذاشته و اندازه ذرات بزرگ‌تری ایجاد کند و باعث شود سریع‌تر به زمین بریزند.
