به گزارش ایران اکونومیست؛ طی دو هفته گذشته پس از تحرک «میشل عون» رئیس جمهوری لبنان و سرلشکر «عباس ابراهیم» رئیس دستگاه امنیتی این کشور، در راه انداختن قطار گفت و گوها میان نیروهای سیاسی و طرح راهکاری 5 بندی برای بازشدن گره مربوط به سهمیه سنی ها در کابینه، بارقه های امید در میان رسانه ها و مردم پدیدآمد.
همه خبرها و نشانه ها حکایت از این داشت که تا شنبه ای که گذشت دولت جدید لبنان متولد می شود؛ میشل عون از امکان تشکیل دولت جدید لبنان بیش از هر زمانی گفت؛ «سعد الحریری» نخست وزیر مامور به تشکیل کابینه از تشکیل دولت به عنوان هدیه بابانوئل به لبنانی ها یاد کرد و گفته بود که به غیر از نام وزرای حزب الله، فهرست وزرا برای ارائه به رئیس جمهوری آماده است و همه سران و مقام های دیگر نیز چنین اظهارنظرهایی داشتند.
اما احزاب و مقام های لبنانی و رسانه های وابسته به هرکدام، یکدیگر را متهم به تعطیلی کشاندن فرایند تشکیل دولت کردند و بازهم همه چیز به بن بست رسید، تا خشم مردم در خیابان ها غلیان کند و تظاهرات اعتراض آمیز آنها به وضع اقتصادی و معیشتی در روز یکشنبه، به تظاهرات ضد نظام و طبقه سیاسی حاکم لبنان تبدیل و به اغتشاش و هرج و مرج کشیده شود.
برخی رسانه ها و نیروهای سیاسی از فراکسیون 6 نفره «سنی های مستقل» و حزب الله و جنبش امل به خاطر حمایت از مطالبه آنها در داشتن یک وزیر در دولت جدید، به عنوان کسانی یادکردند که فرایند تشکیل دولت را با مانع روبرو کرده اند. در مقابل رسانه های دیگری هم از سعد الحریری و «جبران باسیل» رئیس حزب نزدیک به رئیس جمهوری یعنی «جریان ملی آزاد» به خاطر «زرنگی کردن» به شدت انتقاد کردند.
در حالی که طبق طرح سرلشکر عباس ابراهیم، سنی های مستقل با کوتاه آمدن از خواسته شان در انتخاب یکی از آنان به عنوان وزیر، معرفی یک نفر خارج از جمع خود برای نمایندگی آنان در کابینه را پذیرفته بودند و میشل عون نیز با دادن یک وزیر از سهم خود به سنی های مستقل موافقت کرد تا با برداشته شدن موانع، هرچه زودتر دولت لبنان تشکیل شود، به گزارش اکثر رسانه های لبنانی باسیل سعی کرد تا وزیر سنی های مستقل را که از سهم رئیس جمهوری معرفی می شد، مصادره و جذب فراکسیون خود کند.
از طرفی نیز تلاش کرد تا تقسیم بندی های وزارتخانه ها را که دو ماه پیش تقریبا نهایی شده بود بر هم زده و آنهایی را که همچون وزرات محیط زیست در برنامه توسعه ای سیدر (پاریس 4) بودجه بیشتری گرفته بودند، از آن حزب خود کند که با مخالفت احزاب دیگر حتی متحدان او همچون حزب الله و جنبش امل روبرو شد.
همین بود که باعث شد گره جدید و بزرگتری در فرایند تشکیل دولت به وجود آید؛ گره ای که باعث شد هدیه ای را که قرار بود رئیس جمهوری به همراه نیروهای سیاسی لبنانی و بابانوئل به مردم لبنان بدهند، تا زمانی که کسی نمی داند ناپدید شود و از روز شنبه همه تحرکات و گفت و گوها در این باره غایب نخست صحنه سیاسی لبنان باشد.
**همچنان انتظار از عید فطر تا سال نوی میلادی
روز گذشته (چهارشنبه) «نبیه بری» رئیس پارلمان لبنان در اظهاراتی ضمن بیان ناامیدی خود از تشکیل دولت در سال 2018 که به روزهای پایانی خود رسیده، گفت: هر چه که در توانم بود برای تشکیل دولت انجام دادم، از تلاش هایم پشیمان نیستم و نمی خواهم هیچ یک از نیروهای سیاسی مرتبط با این امر را مسئول تعطیلی این فرایند بدانم ولی هیچ تلاشی حتی از سوی مسئولان امر نیز وجود ندارد.
وی افزود: باید دولت لبنان پیش از عید فطر (6 ماه پیش) تشکیل می شد ولی تا به امروز هنوز دولتی وجود ندارد.
بری تاکید کرد: هیچ راه حلی غیر از نظام مدنی نیست و هر چه مصیبت می کشیم از طائفه گری و نظام طایفه ای است.
روز سه شنبه نیز در مراسم میلاد حضرت مسیح (ع) در کلیسای بزرگ مارونی های لبنان، میشل عون از ورود برخی عرف ها و معیارهای جدید به موضوع تشکیل دولت انتقاد کرده و گفته بود: خروج از این بحران به یک معجزه نیاز دارد.
رئیس جمهوری لبنان همچنان از مردم کشورش خواسته که برای تشکیل دولت نماز بخوانند و آن را از خداوند بخواهند.
**توافق میان حزب الله و حزب مسیحی جریان ملی آزاد در معرض فروپاشی
مساله حمایت حزب الله از سنی های مستقل و حرکت اخیر جبران باسیل در دور زدن آنها، باعث شده که به اعتقاد محافل سیاسی و رسانه ای لبنانی موافق و مخالف جریان مقاومت، توافق و پیمان سیاسی میان دو قطب شیعی و مسیحی لبنان در آستانه فروپاشی قرار گیرد.
ناظران سیاسی معتقدند که روند فروپاشی این پیمان از حدود یک سال پیش آغاز شده، یعنی زمانی که جبران باسیل در یک مراسم خصوصی به نبیه بری توهین کرد و او را «قلدر» خواند و چند روزی احساسات هواداران جنبش امل و جریان ملی آزاد به آتش در خیابان ها تبدیل شد. آن هنگام حزب الله اندکی دست به عصا بود و در نهایت با ابتکار عمل خود اوضاع را میان دو متحد اصلی خود آرام کرد.
مرحله بعدی که توافق حزب الله و جریان ملی آزاد به خطر افتاد، هنگامه انتخابات بود، زمانی که حزب باسیل پیمان سیاسی خود با حزب الله را نادیده گرفت و ائتلاف های عجیبی با حزب «جریان المستقبل» داشت.
ائتلاف های که باعث شد حزب الله در «جُبیل» یک کرسی شیعی را از دست بدهد و جریان ملی آزاد نیز در چند حوزه انتخابیه کرسی های مسیحی و سنی را به رقبا واگذار کند. به اعتقاد تحلیلگران، کار باسیل بود که باعث کسب کرسی های بیشتری توسط حزب «نیروهای لبنانی» و دو برابر شدن حضور آنان در پارلمان جدید و عرصه سیاسی لبنان شد.
دیگر مرحله دوری جریان ملی آزاد از حزب الله، رابطه ای بود که باسیل و الحریری بر سر کسب سودهای مالی بیشتر با هم داشتند و به برگزاری کنفرانس سیدر منجر شد.
برنامه و کنفرانسی که به خاطر اختصاص وام های خارجی، بدهی مالی لبنان را حدود 20 میلیارد دلار دیگر افزایش می دهد، در صورتی که حتی برخی از مناطق شیعه نشین همچون در منطقه «بقاع» سهمی تقریبا صفر از این برنامه موسوم به خیزش اقتصادی دارد.
روزنامه لبنانی «الاخبار» در شماره امروز خود از درخطر بودن توافق میان دو نیروی سیاسی بزرگ کشور ابراز نگرانی کرد و نوشت که بحران کنونی که به خاطر مطالبه سنی های مستقل پیش آمده از زمان امضای توافق «مارمیخائیل» در دوازده سال، پیش تاکنون عمیق ترین بحرانی است که این پیمان سیاسی را در معرض فروپاشی قرار داده است.
