طرح‎هایی برای نجات گیشه سینما و پیوند دوباره با مردم

به گزارش ایران اکونومیست؛ سخنگوی شورای صنفی نمایش روز گذشته اعلام کرد به مناسب روز ملی سینما، بلیت‌های تمام سینماهای کشور از 19 شهریور تا پایان هفته دفاع مقدس یعنی 7 مهر به صورت نیم بها محاسبه می شود.
 
فروردین ماه امسال که موضوع طرح شناورسازی قیمت بلیت سینماها عنوان شده بود در نوشته ای این مساله مطرح شد که در دوره ای که فیلم هایی با کیفیت پایین و در بهترین حالت متوسط در سینماها نمایش داده می شوند، گران شدن بلیت تنها دودش در چشم مخاطب سینما می رود و باعث می شود تا آنها این سرگرمی را از برنامه روزانه شان به تدریج حذف کنند.(+)
 
حال روز گذشته سخنگوی شورای صنفی نمایش خبر از یک تصمیم جالب توجه در این شورا داد؛ نیم بها شدن بلیت سینماها آن هم نه برای یک روز خاص در تقویم بلکه برای یک دوره 20 روزه آن هم در شرایطی که در حال حاضر تنها یک روز در هفته یعنی سه شنبه ها، سینماها به صورت نیم بها بلیت فروشی را انجام می دهند.
 
طی سال های گذشته هر بار که گیشه و بحث فروش در سینمای ایران رو به ضعف پیش می رفت و حضور کم رنگ مخاطبان به چشم می آمد، ایده های متعددی برای جذب مردم به سینما رفتن پیشنهاد و مطرح می شد؛ مانند پیشنهاد ایجاد یک روز ثابت در سال با نام «سلام سینما» که در بهمن ماه 92 اجرا و با استقبال عجیب مردم در یک روز مواجه شد؛ این استقبال عجیب و هجوم مردم به سینماها برای تماشای فیلم های مورد علاقه شان در یک روز مشخص با انتقادات فراوانی مواجه شد. انتقاداتی که پس از آسیب هایی که به برخی سینماها وارد شد به اوج خود رسید و بسیاری از کارشناسان آن طرح را شتاب زده و بدون پشتوانه کارشناسی ارزیابی کردند.
 
حال در شهریور 96 شورای صنفی نمایش یک تصمیم جدید گرفته است و در نظر دارد آن را همزمان با آغاز روز ملی سینما یعنی 19 شهریور اجرایی کند. در این تصمیم به دو بُعد توجه بیشتری شده است؛ نخست ، به جای آنکه به یکباره بلیت سینماها برای یک روز رایگان اعلام شود، طرح تخفیف 50 درصدی پیشنهاد شده است و دوم هم آنکه در این طرح به جای یک روز کاری، 20 روز برای اجرای آن تصویب شده است. توجه به این دو مقوله احتمال موفقیت آمیز بودن این طرح در جهت فروش بیشتر برخی فیلم ها و تقویت گیشه سینماها را افزایش می دهد. اما به نظر می رسد این طرح مخالفانی نیز دارد؛ آن گروه از سینمادارها به ویژه پردیس های سینمایی که مخاطبان و اصطلاحا مشتریان ثابت خود را به تدریج پیدا کرده اند ممکن است جزء مخالفان جدی این طرح باشند و مدت زمان 20 روزه را برای اجرای این طرح برنتابند.
 
حتی آن طور که کانال سینما خبر داده تعدادی از سینمادارها نارضایتی خود را از این طرح اعلام کرده و از عدم اجرای آن خبر داده اند و قرار است تا پایان این هفته جمع بندی نهایی در این خصوص اعلام شود.
 
اما بدون توجه به حواشی پیش آمده سینما را باید یکی از مهمترین تفریح هایی دانست که هر ایرانی علاقه مند است از آن بهره مند شود، اما باید گفت همانطور که کیفیت ضعیف بیشتر فیلم های تولید شده در سینمای ایران باعث دوری مردم از سینما شده است، به دلیل مشکلات اقتصادی به خصوص در یک دهه اخیر، سینما از سبد مصرفی خانواده های ایرانی نیز به تدریج حذف شده است. (البته این نکته را نمی توان به همه جامعه تعمیم داد).
 
بدون تردید اگر کیفیت آثار تولیدی سینمای ایران افزایش یابد و شاهد ساخت فیلم های متنوع در ژانرهای گوناگون باشیم، آن زمان می توان مواردی مانند مشکلات اقتصادی و گرانی بلیت سینماها به عنوان دلایل عدم استقبال مردم از سینماها را از موضوع بررسی خارج کرد و به ریشه های دیگر این بی میلی ملی برای مراجعه به سالن های سینما پرداخت. وقتی فیلم کودک خوب، فیلم کمدی خوب و استاندارد و فیلم های مناسب در دیگر ژانرها ساخته نمی شود، خالی بودن صندلی های سینماها را دیگر نمی توان صرفا به گرانی بلیت ها ربط داد هر چند گروهی نیز معتقدند سینما بر خلاف کنسرت و تئاتر به مراتب قیمت بلیت های ارزان تری دارد و در این زمینه معتقدند باید قیمت بلیت ها افزایش یابد.
 
شاید در طرح های این چنینی که بر اساس فرضیه بلیت ارزان و فراهم کردن شرایط حضور برای اکثریت مردم و بخش های مختلف جامعه طراحی شده است، کاهش قیمت انگیزه مهمی برای حضور در سینماها باشد اما حیات سالن های سینما و صنعت سینما را نمی توان و نباید به طرح های درمان موقت گره زد. اگر تعاملی میان شورای صنفی نمایش و سینمادارها شکل گیرد و این طرح 20 روزه اجرا شود، پس از پایان آن می توان با جمع بندی و تحلیل به ریشه ها و دلایل رفتن یا نرفتن مردم به سینماها بهتر از پیش پرداخت.