به گزارش ایران اکونومیست؛ این سریال به کارگردانی و نویسندگی علیرضا افخمی ساخته شده و در آن بازیگرانی مثل فاطمه گودرزی، عاطفه رضوی، لیندا کیانی، الناز حبیبی، فریبا نادری، امین زندگانی، مهدی صبایی، سیاوش خیرابی، صفا آقاجانی، مریم یوسف، رضا توکلی، محمد عمرانی، اشکان اشتیاق، نسرین نکیسا، ایمان باقری، شهنام شهابی، شهرام قائدی و شهرام عبدلی به ایفای نقش پرداخته اند.
مجموعه پرستاران یک ملودارم اجتماعی است و داستان فیلم در بخش اوژانس یک بیمارستان می گذرد.
در این بخش تعدادی از پرستاران جوان در حال آموزش هستند و زندگی هرکدام از آنان نیز داستانک هایی را خلق می کند.
فیلم با داستانک های متعددی دنبال می شود و همین تعدد داستانک ها در برخی مواقع داستان اصلی فیلم را به حاشیه می برد، از این رو در برخی موارد مخاطب قادر به ارتباط بیشتر با داستان اصلی نمی شود.
داستان اصلی فیلم بیشتر روی خانواده فاطمه گودرزی و امین زندگانی می چرخد که هر دو خانواده درگیر ازدواج جوانان خود هستند.
داستان اصلی و داستانک های این سریال بیشتر بر وصلت جوانان خانواده متمرکز است که ماجراهایی در این زمینه خلق می کند.
سریال هر چند از بازیگران باسابقه بهره برده اما در برخی سکانس ها از جمله بخش اورژانس بیمارستان از بازیگران نه چندان مطرح و ناپخته استفاده کرده که تفاوت بازی آنان با بازیگران باسابقه کاملا دیده می شود.
علیرضا افخمی در مقام کارگردان این سریال، در این مجموعه تلاش کرده که با توجه به مضمون و محتوای فیلم، در برخی سکانس ها اطلاعات پزشکی و خانوادگی و تربیتی به مخاطب ارائه کند.
در هر قسمت، پرستاران جدید ضمن حضور در کنار تخت بیماران به صورت عملی با نحوه معاینه و مسایل پزشکی آشنا می شوند و پزشکان و پرستاران با سابقه، اطلاعات مختلف پزشکی به آنان انتقال می دهند که این اطلاعات در بسیاری موارد برای خیلی از مخاطبان سودمند واقع می شود.
مراجعه سمیه به مشاور خانوادگی از جمله سکانس های ارزشمند این سریال است که در این سکانس مشاور از سمیه که از همسر خود جدا شده می خواهد که برای جلوگیری از هرگونه آسیب به پسرش، در هیچ شرایطی به بدگویی از همسر سابق خود نپردازد هر چند مرتکب اشتباهات زیادی هم شده باشد.
متاسفانه این گونه صحنه ها که مهارت های زندگی را به مخاطب می آموزد، اندک است هر چند فیلم ظرفیت های بیشتری برای ورود به این موضوعات دارد تا مخاطب در کنار سرگرمی، موضوعات آموزنده زندگی را هم فراگیرد.
سریال در برخی موارد از عرف و سنت های جامعه عبور می کند و به صورت ساختار شکن وارد مسایل زندگی افراد می شود.
ازدواج امین زندگانی به عنوان فرد مجرد با سمیه که اکنون یک زن بیوه محسوب می شود از جمله داستان های این فیلم است که زیاد نمونه هایی از آن در جامعه پیدا نمی شود.
فیلمنامه نویس کوشیده در سریال بیشتر بحث ازدواج را در سکانس های سریال دنبال کند تا از این طریق مجموعه را مخاطب پسند جلوه دهد درحالی که مضمون خیلی از رابطه ها و دیالوگ های طرفین به شکلی با مجموعه های مشابه، یکسان و تکراری به نظر می رسد.
سریال پرستاران مثل مجموعه پریا که تابستان گذشته از تلویزیون پخش شد با همکاری وزارت بهداشت تهیه شده که انتظار می رفت بیشتر در موضوعات درمانی، بهداشتی، سلامت و مسایل تربیتی وارد شود که به جز چند صحنه این اتفاق نمی افتد.
در جذب مخاطب یک اثر عوامل مختلف که مهمترین آن یک فیلم نامه خوب و به روز است، دخالت دارد از این رو تفاوتی نمی کند که این اثر کجا و چگونه پخش شود مهم این است که مخاطب را جذب کند.
سریال هایی از این دست می تواند علاوه بر بیان مسایل اجتماعی، به مسایل تربیتی و سلامت نیز بپردازد بطوری که برخی سکانس های سریال پریا به موضوع بیماری ایدز و «اچ آی وی» پرداخته بود که همین صحنه های کوتاه تاثیرات زیادی در آگاهی خانواده ها داشته است.
اکنون مهمترین مساله ای که در آثار سینمایی و تلویزیونی مشاهده می شود فیلمنامه است. وقتی فیلمنامه ای به روز، مطابق نیازهای روز جامعه، کیفی و جذاب باشد مخاطب پسند می شود و در نتیجه همه عوامل به هدف و مقصود خود می رسند.
اکنون به نظر می رسد در نگارش یک فیلمنامه زمان و دقت لازم صرف نمی شود و به مانند خیلی از کارها، فقط زود انجام دادن کارها مد نظر است.
شاید مهمترین خلایی که فیلمنامه ها با آن درگیر هستند، تحقیق و پژوهش در تهیه یک فیلمنامه است.
به نظر می رسد هنوز اهمیت تحقیق و پژوهش در نگارش فیلمنامه ها رعایت نمی شود در حالی که هر اثر فاخر نیازمند تحقیق و مطالعه کافی است. سوژه یابی های مناسب و به روز، ضرورت دیگر نوشتن یک فیلمنامه است که کمتر به آن توجه می شود.
داستان خیلی از سریال ها و فیلم های بلند سینمایی به عمق و لایه های زندگی روزمره مردم وارد نمی شود از این رو اغلب آثار تکراری، بی کیفیت و دم و دستی تولید می شود که هیچکدام از آنها مخاطب پسند نیست.
بطور مثال سریال ها و مجموعه های تلویزیونی و حتی آثار بلند سینمایی به عمق روابط زن و شوهر، رابطه بین فرزند دختر و پسر با پدر و برعکس با مادر و رابطه فرزند دختر با فرزند پسر خانواده نمی پردازد. در زمان حاضر خیلی از مسایل خانوادگی که جنبه های تربیتی دارد، به دلیل مسایل مختلف از جمله حضور فرزندان در اجتماع و تاثیرپذیری آنان از همسالان پرداخته نمی شود در حالی که خیلی از این مسایل می تواند برای نمایش، داستان ها و قصه های جذابی خلق کند.
برای تولید فیلمنامه های فاخر و جذاب، فیلمنامه نویس باید به عمق و لایه های زندگی مردم وارد شود که این کار نیازمند وقت و حوصله کافی است تا اثری ماندگار خلق شود.
برای مثال خیلی از مجموعه ها با رعایت این شاخص ها در دوره خود با استقبال وسیع حتی در نمایش خانگی و سینما روبرو شده اند که از نمونه های آن می توان به مجموعه «شهرزاد» اثر حسن فتحی در نمایش خانگی اشاره کرد. این مجموعه از داستان جذاب و خوب برخوردار بوده که ماه ها مخاطبان را برای تهیه سی دی آن به سوپرمارکت ها کشاند.
فیلم سینمایی «فروشنده» اثر اصغر فرهادی نیز از دیگر آثاری است که جدا از کسب جایزه اسکار، در زمان اکران خود در کشور با استقبال کم نظیر مخاطبان مواجه شد و به اثری پرفروش در سینمای ایران تبدیل شد. هر دوی این آثار از فیلمنامه های قوی و جذاب برخوردار بوده و به همین دلیل با استقبال مخاطبان روبرو شده است.
به نظر می رسد عجله و صبور نبودن نگارش برخی فیلمنامه ها که معمولا در سریال هایی که زمان پخش آن هر شب از تلویزیون هست بیشتر دیده می شود و این مساله نیازمند بررسی دوباره است.
سریال ها و مجموعه های تلویزیونی معمولا با هزینه بسیاری تولید می شود و هدف از ساخت آن نیز تاثیرگذاری درست بر مخاطب است اما هنگامی که مجموعه ها از داستان قوی و منسجم برخوردار نباشد زحمات و تلاش همه عوامل به هدر می رود و قطعا این مساله مورد نظر عوامل و سازندگان آن به ویژه صدا و سیما نیست.
بهرحال سریال پرستاران با مضمونی که دارد می توانست خیلی بهتر به عمق لایه های زندگی افراد وارد شد و از این طریق اطلاعات غنی و موثر به مخاطب انتقال دهد.
فراموش نکنیم در ساخت مجموعه ها و سریال های تلویزیون فقط نباید به جنبه سرگرمی توجه کرد بلکه به لحاظ فراگیر بودن رسانه می توان پیام های مهمی به تماشاگر ارائه داد و خیلی از مخاطبان نیز به دنبال چنین آثاری از تلویزیون هستند.
