به گزارش ایران اکونومیست به نقل از internationalnewslive، فیبریلاسیون دهلیزی شایع‌ترین نوع آریتمی قلبی است که تحریک الکتریکی مسیر مشخصی را در قلب طی نمی‌کند. فیبریلاسیون دهلیزی هنگامی رخ می‌دهد که در دهلیزها موج الکتریکی تحریک جهت مشخصی نداشته باشد یعنی سلول‌های عضلانی دهلیز به صورت نامنظم تحریک و در نتیجه منقبض می‌شوند. در نتیجه انقباض منظم دهلیز وجود ندارد پس دهلیزها نمی‌توانند خون را به صورت کامل به بطن‌ها پمپ کنند، و نیز ضربان‌های بطن از دهلیز پیروی نکرده و بطن بدون نظم طبیعی و بدون پیروی و انتظار دهلیز، منقبض می‌شود.
معمولاً فیبریلاسیون دهلیزی (AF) به خودی خود جان بیمار را به خطر نمی‌اندازد، بلکه باعث پیدایش سایر مشکلات می‌شود. این مشکلات شامل احساس خستگی مزمن، نارسایی احتقانی قلب و مهمتر از همه سکته مغزی هستند.
به منظور انجام این مطالعه هزار شخص مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی با میانگین سنی 69 سال مورد بررسی قرار گرفتند. حدود 63 درصد از آنها قویا موافق بودند که سکته مغزی بزرگترین عامل خطر فیبریلاسیون دهلیزی است.
32 درصد نیز معتقد بودند که حمله قلبی عامل عمده خطر فیبریلاسیون دهلیزی است. 60 درصد افراد نیز اذعان داشتند که در رابطه با نقش رقیق کننده‌های خونی برای کنتترل اختلالشان آگاهی دارند.
تنها 13 درصد اظهار داشتند که منبع دریافت اطلاعاتی آنها درباره بیماری‌شان اینترنت است در حالی که 73 درصدشان چنین اطلاعاتی را از پزشک خود به دست می‌آوردند.
به گفته محققان باید سوء تفاهم‌ها را در رابطه با بیماری فیبریلاسیون دهلیزی و تاثیرات آن حل کرد و در این رابطه آموزش به بیماران مورد نیاز است.
این یافته طی نشست سالیانه جامعه قلب آمریکا در نیواورلان مطرح شد.
