به اعتقاد محمدرضا سنگری جایگاه هنر در حوزههای آیینی و مذهبی کمرنگ شده است و به اندازه کافی از این ظرفیت استفاده نکردهایم.
کد خبر: ۱۳۳۴۴۴
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بینالملل کانون، این نویسنده در حاشیهی دوازدهمین سوگواره عاشورایی با عنوان «ایستاده بر قله فضیلتها» به ایراد سخنانی دربارهی چیستی و چگونگی هنر پرداخت.
او سخنان خود را اینطور آغاز کرد: ما برای برقراری ارتباط و پرورش نسلها باید از ظرفیت هنر استفاده کنیم تا تاثیر ژرفتر و ماناتری داشته باشد چرا که جاودانگی تنها با هنر اتفاق میافتد و بیان عادی مطالب تنها مرگ زودرس آن را به دنبال دارد به آن معنا که اگر بخواهیم با همان روشهای سنتی گذشته عمل کنیم توفیق نخواهیم داشت.
وی در ادامه فضاهای مجازی و سینما را به عنوان ظرفیتهای ارزشمندی معرفی کرد که میتوان از آنها در این راه بهره برد.
به اعتقاد این عاشورا پژوه، موسیقی و هنرهای تجسمی از دیگر ظرفیتهای هنری است که گذشتگان ما در طول تاریخ از آنها به خوبی استفاده کردهاند و نمونههای آن را میتوان در زیبایی مساجد و قرائت قرآن دید.
سنگری در ادامه گفت: با توجه به ظرفیت عظیم کربلا باید تاکنون تعداد زیادی فیلم بزرگ ساخته شده باشد. در موسیقی و سایر هنرها نیز تاکنون کمتر به این بخش پرداخته شده است. البته نباید منکر شد که برخی کارهای خوب هم در این زمینه انجام شده، اما با این حال باید بپذیریم آنگونه که باید کار نکردهایم.
او با بیان این که مشارکت دولتی گاهی باعث اعتراضهایی در زمینه دولتی شدن هنر میشود ابتدا تصریح کرد: اگر هنری سفارشی شود و دولت جهتها را معین کند بستری که برای ذوق هنرمند فراهم میشود دچار انحراف خواهد شد.
این هنرمند در تکمیل سخنانش در عین حال توضیح داد: سفارش به خودی خود بد نیست و بسیاری از آثار بزرگان عرصههای مختلف نیز سفارشی بوده است اما دولت برای آنها خطمشی تعیین نکرده است که چه کار کنند و چه بگویند و یا چه نگویند، به همین دلیل وظیفه دولت حمایت است.
سنگری ادامه داد: تولید یک کار فاخر هنری، هزینهبر و زمانبر است اما نباید سبب شود که دولت آنچه را که خود فکر میکند بر آثار تحمیل کند و مانع خلق آثار فاخر هنری و ادبی شود.
این پژوهشگر در پایان با اشاره به افراط و تفریط در تولید آثار هنری در برخی زمانها گفت: باید در تمام زمینهها اعتدال رعایت شود چراکه جامعهی ما گاهی دچار جوزدگی میشود و زمانی که فضایی پیش میآید موج آن همه را با خود برده و به دنبال آن با نگاه سطحی و گیشهای تعداد زیادی اثر تولید میکنیم به گونهای که جامعه اشباع شود.