زکریای رازی کاشف الکل و از بزرگترین دانشمندان علوم پزشکی، شیمی، ریاضی، ستاره شناسی و فلسفه در عصر خود بوده است. وی تحصیلات خود را اساسا در شهر ری به انجام رساند و مدتی نیز در بغداد به کار پزشکی و تعلیم و تعلم مشغول بود.

زکریای رازی در شهر ری بیمارستانی ساخت که خود در آنجا به طبابت و رسیدگی به بیماران و انجام کارهای آزمایشگاهی و داروسازی مشغول بود. مهمترین کتاب زکریای رازی که هنوز هم برای بررسی طب قدیم نیاز به مطالعه آن حس می‌شود حاوی نام دارد که دائره المعارفی از تمامی دستاوردهای پزشکی تا آن زمان بوده است.

کتابهای دیگر زکریای رازی طب منصوری، الطبیعه فی الحکمه الفلسفیه، الطب الروحانی، اسیره الفلسفیه، مقاله فی ما بعد الطبیعه و... می‌باشد. اهمیت زکریای رازی در فلسفه بیشتر از آنروست که وی برخلاف بسیاری از معاصران خود، عقایدی مخالف ارسطو داشت. اما مهمترین اثر زکریای رازی کشف الکل است که او آن را از تقطیر شراب بدست آورد. کشف رازی تا امروز بعنوان ماده ای ضد عفونی کننده، کاربرد وسیعی در علم پزشکی دارد.