به گزارش ایران امیست به نقل از خبرگزاری شعر ایران-تارنا: آیین رونمایی کتاب «یادنامه تومانیان» در انتشارت چشمه با حضور جمعی از اهالی شعر و ادبیات برگزار شد. یلدا ابتهاج، در آیین رونمایی، با سخنانی تأثیرگذار از نقش شاعران بزرگ در فرهنگ و هنر ایران یاد کرد و گفت:

«هنرمندان و شاعران بزرگ ما، با آثارشان سهمی بزرگ در فرهنگ، هنر و ادبیات این سرزمین داشته‌اند. این جلسه یادگاری است از احترام به پنج شخصیت برجسته که تلاش‌هایشان را نباید فراموش کرد. یادآوری این بزرگان برای من هیجانی خاص داشت، چرا که شعر و ادبیات‌شان در زندگی همه ما نفوذ کرده است؛ از کودکی تا دانشگاه و پس از آن.»

او افزود: «برای من، این افراد نه فقط شاعران بزرگ بلکه دوستان نزدیک پدرم بودند. رابطه‌ای طبیعی و صمیمی میان آن‌ها وجود داشت که به نوعی برای من عادی‌ترین و صمیمی‌ترین ارتباطات ممکن را شکل می‌داد. هر یک از آن‌ها برای من و خانواده‌ام همچون عمو بودند و هرکدام ویژگی‌های خاص خود را داشتند. من هرگز حس نکردم باید یکی را بر دیگری ترجیح دهم، چرا که هر یک بخشی از گذشته و میراث من هستند.»

او در ادامه با یادآوری نادر نادرپور گفت:

«امروز برای من فرصتی است تا به یاد نادرپور عزیز ادای احترام کنم. شاعری شریف و وطن‌پرست که با تصویرسازی‌های منحصر به فرد، به غنای زبان فارسی افزود. او از جمله کسانی است که ما نباید فراموش کنیم. بازگشت به آثار پیشینیان، تورق کتاب‌هایشان و تلاش برای یادآوری آنان وظیفه‌ای است که بر دوش ما سنگینی می‌کند.»

یلدا ابتهاج همچنین از تأثیر مادرش بر عشق به ادبیات یاد کرد و گفت:

«مادرم نیز در این مسیر، برای من الهام‌بخش بوده است؛ زنی شریف و فرهیخته که عشق به کتاب و ادبیات را در خانه ما زنده نگه داشت. هرکس که به خانه ما پا می‌گذاشت، به کتابخانه مادرم دعوت می‌شد و با توصیه‌های او برای خواندن کتاب آشنا می‌شد. او نمونه‌ای از همراهی و حمایت از فرهنگ و هنر بود، درست مانند پدرم که شرافت و دوستی را سرلوحه روابط خود با دوستان شاعرش قرار داده بود من این اثر را به مادرم آلما مایکیال تقدیم میکنم.»

در ادامه این نشست هایریک  آقانیان درباره زندگی هوهانس تومانیان توضیحاتی ارائه داد: 

هوهانس تومانیان، یکی از بزرگ‌ترین شاعران و حماسه‌سرایان ادبیات ارمنی، در سال ۱۸۶۹ میلادی در روستای "دسق" متولد شد. او از دودمانی برجسته بود که ریشه‌هایی در خاندان‌های سلطنتی سده‌های دهم و یازدهم داشت. مادر او، قصه‌گویی پرشور، نقش مهمی در شکل‌گیری علاقه تومانیان به ادبیات ایفا کرد.

تومانیان در سن ۱۹ سالگی با ارگان آشکاریان، که تنها ۱۷ سال داشت، ازدواج کرد و این زوج صاحب ۱۰ فرزند شدند. او که بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود، از همان دوران جوانی نشان داد که استعداد خاصی در شعر و ادبیات دارد.

تومانیان در سال ۱۸۹۹ گروه ادبی "بالاخانه" (برناتون) را تأسیس کرد. این انجمن در طبقه بالایی خانه تومانیان برگزار می‌شد و محلی برای تجمع برجسته‌ترین چهره‌های ادبی و اجتماعی ارمنی مانند عابدی ایساهاکیان، دمتری دمیرچیان و دیگران بود. این گروه نقشی مهم در ترویج ادبیات و فرهنگ ارمنی ایفا کرد.آثار تومانیان مانند منظومه "آنوش" بازتابی از زندگی اجتماعی و سنت‌های باستانی ارمنی است. او با قلمی قدرتمند و بیانی روان، به طبقات مختلف جامعه ارمنی روحی تازه بخشید. آثار او، از جمله "مارو داوید"، "به سوی لایتناهی"، و "تسخیر قلعه"، همچنان در میان آثار برجسته ادبیات ارمنی به شمار می‌روند.

در سال ۱۹۱۵، پس از نسل‌کشی ارامنه، تومانیان در پذیرش و اسکان مهاجرین و یتیمان نقش بسیار فعالی داشت. او به مناطق آسیب‌دیده سفر کرد و با فداکاری به تأمین غذا و سرپناه برای کودکان بی‌سرپرست کمک کرد. این اقدامات انسان‌دوستانه، او را به یکی از چهره‌های برجسته ملی تبدیل کرد.

پیوند ابتهاج و نادرپور در معرفی تومانیان

رضا نادرپور، برادر نادر نادرپور، در این نشست اظهار داشت:

«تازگی و استحکام شعرهای تومانیان به گونه‌ای است که همچنان برای خوانندگان معاصر جذاب و الهام‌بخش هستند. شگفت‌انگیز است که چگونه دو شاعر بزرگ، نادرپور و ابتهاج، توانسته‌اند هدفی مشترک را در معرفی این آثار و ترجمه آن‌ها دنبال کنند و نقش بسزایی در گسترش این میراث ادبی ایفا کنند.»

عکاس:مونا جم

اتمام گزارش/