به گزارش ایران اکونومیست، خراسان نوشت: در روزهای اخیر نیویورک تایمز در گزارشی مدعی شد ایلان ماسک با نماینده ایران در سازمان ملل دیدار کرده است. کمی بعد دیگر رسانه‌های آمریکایی همچون آسوشیدپرس و سی بی اس نیز ادعای نیویورک تایمز را تکرار کرده و جزئیات بیشتری از این دیدار را در رسانه‌ها منتشر کردند. دومینوی این ادعاها ادامه داشت تا این که روز گذشته اسماعیل بقایی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در خصوص ادعای مطرح شده در برخی رسانه‌های آمریکایی درباره دیدار ایلان ماسک با نماینده دایم جمهوری اسلامی ایران در نیویورک، ضمن تکذیب قاطع انجام چنین دیداری، از فضاسازی گسترده رسانه‌های آمریکایی در این خصوص ابراز تعجب کرد.
از موضع گیری تند کیهان تا نگاه فنی و اقتصادی فرهیختگان
این تکذیبیه درحالی به صورت رسمی در رسانه‌های داخلی کشور منتشر شد که تحلیلگران و رسانه‌های داخلی هر یک از زاویه ای این دیدار را مورد بررسی قرار داده بودند. واکنش حسین شریعتمداری مدیر مسئول کیهان به خبر ادعایی نیویورک تایمز؛ بیشترین توجه را به خود جلب کرد. شریعتمداری به نوعی این دیدار را انجام گرفته تلقی کرده و دولت چهاردهم را با ادبیاتی تند و عجیب مورد نقد خود قرار داده است:« اکنون این پرسش از برادر عزیزمان جناب آقای پزشکیان، در میان است که آیا ملاقات نماینده ایران در سازمان ملل متحد با نماینده ترامپ، به صورت «پنهان»! و در یک مکان «مخفی»! و خودداری طرفین از اعلام‌نظر درباره انجام این ملاقات، با اطلاع رئیس‌جمهور محترم کشورمان صورت پذیرفته و یا بدون اطلاع ایشان بوده است؟! اگر با اطلاع ایشان بوده است، اولاً؛ تناقض میان این ملاقات ذلت‌بار و برخاسته از دیپلماسی التماسی با اظهارات و شعارهای جناب پزشکیان چگونه قابل تعریف است؟! و اگر ملاقات یادشده، بدون اطلاع رئیس‌جمهور محترم و در بی‌خبری جناب ایشان صورت پذیرفته، نماینده کشورمان در سازمان ملل با کدام مجوز قانونی دست به این اقدام زده و حیثیت ایران اسلامی و قدرتمند را نزد بیگانگان و اصلی‌ترین دشمن ایران و ایرانیان مخدوش و لکه‌دار کرده است؟! اساساً چرا اصرار داشته‌اند که این ملاقات پنهان و در مکانی مخفی انجام شود؟! و چرا هر دو سوی ماجرا از پاسخ درباره انجام یا عدم انجام آن طفره رفته‌اند؟! این ملاقات با مواضع بارها اعلام‌شده آقای عراقچی، وزیر محترم امور خارجه کشورمان نیز در تناقض آشکار است ... از آن جا که این ملاقات با مواضع بارها اعلام‌شده رئیس‌جمهور همخوانی ندارد، بعید به نظر می‌رسد که با اطلاع ایشان صورت پذیرفته باشد. اگرچه در این میان، نمی‌توان و نباید نقش برخی مشاوران بداندیش و کج‌اندیش به رئیس‌جمهور را نادیده گرفت!» اظهارات شریعتمداری اما به مذاق برخی فعالان و چهره‌های جریان اصلاحات و اعتدال خوش نیامد و آنان در سخنان خود نسبت به شریعتمداری موضع گرفتند. به عنوان نمونه احمدزید آبادی در یادداشتی مدعی شد که این اظهارات شریعتمداری برخاسته از نگاه سیاسی اوست: «مخالفت روزنامۀ کیهان با دیدار ایلان ماسک و نمایندۀ جمهوری اسلامی در نیویورک، امری کاملاً طبیعی است چون این اتفاق در دورۀ ریاست‌جمهوری مسعود پزشکیان رخ داده است!اگر همین اتفاق در دورۀ ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد یا مرحوم سید ابراهیم رئیسی رخ می‌داد؛ کیهان آن را به عنوان یک "شاهکار دیپلماتیک" یا "پیروزی بی‌سابقه" مطرح می‌کرد و در برابر انتقادهای احتمالی می‌نوشت: " منتقدان و مخالفانِ پلشت، چشم دیدن موفقیت دولت را ندارند!"» در مقابل کیهان اما برخی رسانه‌های اصلاح طلب از خبر ادعایی رسانه‌های آمریکایی استقبال کرده و آن را فرصت مغتنمی عنوان کردند! در همین باره جمهوری اسلامی در گزارشی نوشت: «هر چند این خبر و گفت وگو رسمیت ندارند ولی می‌توانند آغازی برای پیمودن راهی جدید در سیاست خارجی کشورمان تلقی شوند. مسئولان نظام جمهوری اسلامی نباید به سیاستی متمایل شوند که راه را برای تحقق خواسته‌های دشمنان این نظام باز می‌کند. تردید نباید کرد که دیپلماسی اگر حساب‌شده، هوشمندانه و برنامه‌ریزی شده باشد از هر سلاح دیگری قوی‌تر و کارآمدتر است. دیپلماسی قوی می‌تواند تمام سلاح‌های دشمن را از کار بیندازد و راه را بر اجرایی شدن توطئه‌ها ببندد.» این موضعگیری شریعتمداری را فرهیختگان نیز از زاویه فنی و اقتصادی به این خبر ادعایی اشاره کرده و به نقل از مجید شاکری اقتصاددان نوشته است: «آنچه از نگاه کردن به وقایع ۵ سال گذشته یاد گرفته‌ام و آن این است که هیچ راه‌حل آسانی وجود ندارد. یعنی تصور اینکه شما یک سلسله اشتباهاتی انجام دهید و انتخاب‌های اشتباه داشته باشید و یک‌دفعه یک پیشنهاد معامله پذیرفتنی روی میز بیاید و شما آن را انتخاب کنید و تمام شود، معمولاً با واقعیت متناسب نیست. فارغ از این که آن کسی که پیشنهاد می‌دهد ایلان ماسک باشد یا پمپئو. اگر ما برای شرایط بد برنامه‌ریزی کنیم، وقتی شرایط خوب پیش بیاید خوشحال می‌شویم. اما اگر برای شرایط خوب برنامه‌ریزی کنیم، شانس غافلگیری‌مان همیشه زیاد است.» در کنار رسانه‌ها اما کاربران فضای مجازی نیز واکنش‌های متفاوتی داشتند برخی همانند جریان رسانه ای اردوگاه اصلاح طلبی از آن استقبال کرده، برخی آن را بازی جدید ترامپ توصیف کرده و برخی نیز با نگاه تردید به آن نگاه کردند. از جمله اینکه کاربری نوشت :« دیدار با ایلان ماسک اگر تامین کننده‌ی منافع کشور باشد، قطعا هیچ اشکالی نمی‌تواند داشته باشد؛ البته هرچند برای قضاوت بهتر باید منتظر انتشار محتوای این جلسه بود اما باتوجه به برخی تجریبات قبلی، باید به ابراز نگرانی‌ها بیشتر حق داد تا ذوق زدگی‌ها !!»
نوش دارو بعد از مرگ سهراب؟
اما فارغ از اظهار نظر و موضع گیری‌ها و زاویه دید جریان‌ها به خبر ادعایی رسانه‌های آمریکایی، این تکذبیه وزارت خارجه از منظر دیگری هم قابل تامل بود. این تکذیبیه در حالی انجام می گرفت که بسیاری از رسانه‌ها از جمله خراسان، متکی بر اظهارات هیئت نمایندگی ایران در سازمان ملل انجام این ملاقات را نزدیک به واقع تلقی کرده بودند. هیئت نمایندگی ایران همانند طرف آمریکایی اعلام کرده بود که در این باره نظری ندارد! همین موضوع و این تکذبیه دیر هنگام با واکنش‌های برخی کاربران همراه شد. در همین راستا مهدی قاسم زاده، تحلیلگر در کانال تلگرامی خود نوشت : «وقتی خیلی دیر و بعد از تثبیت روایت رسانه‌های آمریکایی، خبر دیدار ایلان ماسک و جناب ایروانی تکذیب می شود باید به افکار عمومی حق داد که گمان کنند؛ این دیدار واقعا انجام شده اما قرار بر رعایت اصل محرمانگی بوده و با گلایه طرف آمریکایی، سخنگوی وزارت خارجه کشورمان آن را تکذیب کرده است!» در همین راستا یادداشت نویس کانال تلگرامی باشگاه روزنامه نگاران ایران در انتقاد از نحوه اطلاع رسانی دولت در این باره در یادداشت کوتاهی نوشت: «این هم از مصائب خبر رسانی در ایران است. روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های آمریکایی هر دم جزئیات یک دیدار را اعلام می‌کنند اما در ایران همان خبر با تأخیر ۲۴ ساعته تکذیب می‌شود.اگر این خبر از اساس کذب است، چرا وزارت‌خارجه همان دیروز و بلافاصله آن را تکذیب نکرد و ۲۴ ساعت پس از آن که روزنامه‌ها و رسانه‌های ایرانی آن را منتشر کردند و درباره آن تحلیل نوشتند و عده‌ای به رئیس جمهور و دولت تاختند و عده‌ای از دولت و رئیس‌جمهور حمایت کردند، تکذیب کرد؟آیا وزارت‌خارجه از این که عده‌ای در کشور بر سر یک موضوع یا یک خبر رودرروی هم قرار گیرند لذت می‌برد؟ آیا وزارت خارجه از این که رسانه‌ها در ایران بی‌اعتبار شوند خوشحال می‌شود؟ برای مدیران این وزارتخانه دسترسی به نماینده ایران در سازمان ملل که با یک تلفن ممکن است، آن قدر سخت بود که نمی‌توانستند خبر را همان دیروز تکذیب کنند؟ یا این که اساسا خبر چنان که رسانه‌های آمریکایی از جزئیات مختلف آن خبر می‌دهند، درست است اما وزارت خارجه می‌خواهد جا خالی دهد؟»
