به گزارش ایران اکونومیست، هم میهن در سرمقاله شماره امروز خود نوشت: هرچه به زمان رفع فیلترینگ نزدیک‌تر می‌شویم، ابعاد فساد خوابیده پشت این سیاست و زیان‌های ناشی از آن بیشتر آشکار می‌شود و مخالفان نیز چهره واقعی خود را آشکارتر می‌کنند و بدون اینکه حتی یک استدلال کوچک در دفاع از این سیاست نابخردانه ارائه کنند، همچنان بر مخالفت با رفع آن تاکید دارند.
اخیراً کسی مخالفت بعضی افراد در قضیه فیلترینگ را چنین تشبیه کرده بود که در سال‌های اولیه تدریسش در کسوت معلمی در مدرسه‌ای در یک روستا، دیوارهای حیاط مدرسه کلاً فرو ریخته بوده؛ ولی مدیر هنگام تعطیلی، از بابت عادت و شاید دستور اداری بر روی درِ ورودی حیاط قفل می‌زد تا مبادا کسی وارد مدرسه شود.
امروز معلوم شده که دیوارها را ترمیم کرده‌اند و در عوض در کنار درِ ورود چند نگهبان با حقوق‌های کافی گذاشته‌اند که از ورود مردم جلوگیری کنند. البته افراد زیادی هم هستند که نردبان اجاره می‌دهند تا هر کس خواست وارد مدرسه‌ای شود که اصولاً برای رفتن و تحصیل کردن است و باید مردم را تشویق به این حضور کرد.
برای اینکه بدانیم چه حجمی از بازار برای فروش و اجاره نردبان و زحمت بالا و پایین رفتن برای این کار ایجاد شده، باید به آخرین تحقیق در این زمینه استناد کرد. مطالعه اقتصاد فیلترینگ نشان می‌دهد که ۸۷درصد از جمعیت بالای ۱۸سال کشور، کاربر شبکه‌های اجتماعی هستند. ۱۶درصد آنان از فیلترشکن استفاده نمی‌کنند. ۵۴درصد از فیلترشکن رایگان استفاده می‌کنند. ۳۰درصد بقیه برای استفاده از فیلترشکن پول می‌دهند. این ۳۰درصد رقم وحشتناکی است.
حدود ۱۸میلیون نفر می‌شود. آنان ماهانه از چند ده‌هزار تومان تا بالای ۵۰۰هزار تومان برای این کار هزینه می‌کنند. هزینه آنان در سال گذشته ۴۵همت(۴۵هزار میلیارد تومان) تخمین زده شده است. به طور میانگین، برای هر کاربر ماهانه ۶۹هزارتومان است که نسبت به پیمایش قبلی ۴۰درصد افزایش داشته است.
این در حالی است که درآمد عملیاتی شرکت ارتباطات زیرساخت (به‌عنوان اصلی‌ترین متولی زیرساخت‌های ارتباطی و مخابراتی کشور) در سال۱۴۰۲، فقط 6/3همت بود. این به معنای سقوط سیاستگذاری است. پولی که می‌توان از مردم گرفت و خرج زیرساخت‌های لازم برای توسعه کرد به جیب تجارت خلاف و فساد ریخته می‌شود و طبعاً بخشی هم صرف تامین مخالفت با رفع فیلترینگ می‌گردد.
البته هنوز ۵۴درصد کاربران، از فیلترشکن‌های رایگان استفاده می‌کنند، و با سخت‌تر شدن فیلترینگ آنها هم مجبور به خرید خواهند شد. جالب اینکه با گذشت زمان مردم برای استفاده از فیلترشکن نه‌تنها خسته نشده‌اند بلکه هم پول بیشتری داده‌اند و هم تعداد استفاده‌کنندگان آن بیشتر شده است. زیرا درصد کاربرانی که از فیلترشکن پولی استفاده می‌کنند، نسبت به پیمایش بهار، حدود ۶درصد افزایش داشته است.
سیاست نادرست و زیان‌بار موجب شده که در این شرایط بد اقتصادی مردم مجبور شوند برای رفع نیازهای اولیه خود در هر دقیقه، ۸۶میلیون تومان و در هر روز، ۱۲۳میلیارد تومان صرف خرید فیلترشکن کنند.
این مطالعه به کاربران بالای ۱۸سال اختصاص داشته است، و کاربران زیر ۱۸سال در این مطالعه منظور نشده‌اند درحالی‌که جمعیت این کاربران، بیش از ۱۵میلیون نفر تخمین زده می‌شود و اگر آنان را هم اضافه کنیم ارقام خیلی بیش از این‌ها خواهد شد. اکنون می‌توان گفت پیدا کنید پرتقال فروش را؛ بهتره بگوییم، پیدا کنید فیلترشکن فروش را.
سیاستی سراسر پرهزینه که تاکنون ادامه دارد و همچنان عده‌ای هم نفوذ دارند و از آن حمایت می‌کنند. در تاریخ خواهند نوشت که جامعه ایران مقطعی را گذرانده که برای حذف فیلترینگ بی‌فایده سال‌ها جدال کرده‌اند و کسانی قدرت داشتند که می‌توانستند بدیهیات را نادیده بگیرند.
