به گزارش ایران اکونومیست، هالوک دیرس‌کِنلی، تحلیلگر انرژی در پایگاه خبری اوراسیا ریو، در یادداشتی نوشت: ترکیه بدون قطعنامه تحریم‌های سازمان ملل متحد، فاقد اختیار برای توقف ارسال نفت از جمهوری آذربایجان به سرزمین‌های اشغالی فلسطین است. ترکیه می‌تواند از جمهوری آذربایجان درباره این موضوع درخواست کرده یا توصیه کند.
در نهایت فقط جمهوری آذربایجان حق دارد تصمیم بگیرد که چه کسی نفت این کشور را بخرد. اگر ترکیه، محموله‌ها را که از طریق خط لوله بی تی سی (باکو-تفلیس-جیهان) به مقصد سرزمین‌های اشغالی فلسطین ارسال می‌شود را مسدود کند، مسئول جبران خسارات مالی سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان خواهد بود. قراردادهای مربوط به این خطوط لوله، برای محافظت از چنین سرمایه‌گذاری‌هایی طراحی شده‌اند؛ در غیر این صورت، سرمایه گذاران تمایلی به تامین مالی این پروژه‌های بزرگ ندارند.
خط لوله بی تی سی و «کریدور انرژی شرق-غرب» گسترده‌تر در ابتدا، با هدف تامین انرژی برای رژیم صهیونیستی طراحی شد. برای مثال، قبل از پروژه «بلو استریم»، «پروژه لاسر» وجود داشت که هدفش، انتقال گاز طبیعی به سرزمین‌های اشغالی فلسطین بود.
گازپروم، یکی از شرکای «پروژه لاسر» بود و این طرح را برای عبور از دریای سیاه اصلاح کرد و سه مسیر خط لوله را پیشنهاد کرد که شامل دو لاین برای ترکیه و یک لاین برای رژیم صهیونیستی بود که هر کدام، هشت میلیارد متر مکعب ظرفیت دارند. با این حال، زمانی که رژیم صهیونیستی، ذخایر گاز طبیعی فراساحلی خود را کشف کرد، بخش اسرائیلی این پروژه خط لوله مسکوت ماند.
با توجه به نقش رژیم صهیونیستی، به عنوان مهم‌ترین متحد آمریکا در منطقه، واشنگتن اولویت بالایی برای تضمین امنیت انرژی این رژیم قائل است.
در ژانویه، رژیم صهیونیستی بزرگترین مشتری نفت جمهوری آذربایجان بود و ۵۲۳ هزار و ۵۰۰ تن نفت به ارزش ۲۹۷ میلیون دلار از این جمهوری شوروی سابق وارد کرد. سایر تامین‌کنندگان بزرگ نفت برای این رژیم، قزاقستان و نیجریه بودند.
این رژیم با صادرات پهپادهای جنگی، توپخانه دور برد و سامانه‌های موشکی زمین به هوا از صنایع هوافضای خود، به تامین کننده بسیار مهم تسلیحات برای جمهوری آذربایجان تبدیل شده است. رژیم صهیونیستی همچنین به جمهوری آذربایجان، ماهواره می‌فروشد.
طبق گزارش گلوبز، روابط رژیم صهیونیستی با جمهوری آذربایجان، پایدارترین روابطی است که این رژیم با یک کشور مسلمان دارد.
