به گزارش ایران اکونومیست، یافته‌های این مطالعه، آنها را به این باور رسانده است که تفاوت دما در محیط‌های مختلف می‌تواند به تبدیل دی‌اکسید کربن به انواع مختلف سوخت و مواد شیمیایی مفید کمک کند.
به نقل از ویون‌نیوز، آنها به طور خاص مجذوب امکان استفاده از آن در محیط سرد مریخ که دی‌اکسید کربن به وفور در جو آن یافت می‌شود، شده‌اند.
دکتر آبیشک سونی (Abhishek Soni)، پژوهشگر فوق دکترا در دانشگاه بریتیش کلمبیا و اولین نویسنده این مطالعه، می‌گوید: محیط روی مریخ واقعا من را به پتانسیل بلندمدت این ترکیب فناوری علاقه‌مند کرد.
این یک محیط سخت است که در آن می‌توان از تفاوت‌های دمایی زیاد نه تنها برای تولید برق با ژنراتورهای ترموالکتریک، بلکه برای تبدیل دی‌اکسید کربن فراوان موجود در جو مریخ به محصولات مفیدی استفاده کرد که می‌تواند محصولات مورد نیاز یک مستعمره را تامین کند.
محققان ژنراتورها را به دو دمای مختلف متصل کردند و دریافتند که زمانی که اختلاف بین دو صفحه حداقل ۴۰ درجه سانتیگراد می‌شود، جریان ثابت کافی برای تغذیه الکترولیزری که دی‌اکسید کربن را به اکسید کربن تبدیل می‌کند، ایجاد شد.
استعمار مریخ
در مریخ، این روند کمی چالش برانگیزتر می‌شود. جو مریخ شامل ۹۵ درصد دی اکسید کربن است. دمای سیاره سرخ از ۲۰ درجه سانتیگراد تا منفی ۱۵۳ درجه سانتیگراد متغیر است.
یک گنبد زیستی باید در مریخ ایجاد شود و دمای آن مشابه دمای اتاق باشد. ژنراتورهای ترموالکتریکی که روی سطح گنبد قرار می‌گیرند، از تفاوت بین دمای داخلی و دمای سرد بیرون برای تولید انرژی استفاده می‌کنند. این انرژی می‌تواند تبدیل دی‌اکسید کربن را به سایر محصولات مبتنی بر کربن، مانند سوخت‌ها و مواد شیمیایی، ممکن کند.
محققان از احتمالات مختلفی که این فناوری می‌تواند منجر به آنها شود، هیجان زده هستند. این فناوری می‌تواند به ایجاد پلاستیکی کمک کند که ممکن است روزی در مریخ مورد نیاز باشد.
