به گزارش روز چهارشنبه ایران اکونومیست، نشریه فوق در زمینه واکنش چین به دوره دوم ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ» عنوان داشت که پیروزی وی در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده، پیامدهای متفاوتی را در سراسر جهان به همراه داشت. در پیش‌بینی حرکات بعدی او، اغلب امکان‌پذیر، محتمل و معقول بودن موارد با هم اشتباه گرفته می‌شود.
با اینحال یک پرسش اساسی در ذهن ناظران ژئوپلیتیک در دو سوی اقیانوس آرام مطرح است: سیاست ترامپ در دوره دوم چه معنایی برای روابط چین و ایالات متحده خواهد داشت؟
گزارش این نشریه آمریکایی تصریح دارد: در دوران رقابت‌های انتخاباتی، نقاط مشترک اندکی بین «کامالا هریس» معاون رئیس‌جمهور و رقیب پیروز یعنی ترامپ وجود داشت، اما یکی از زمینه‌های مشترک، درک هر دوی آن ها از چین بود.
در واشنگتن، دیدگاهی درحال تقویت است که تا حد زیادی هنجارشده وجود دارد مبنی بر اینکه ایالات متحده به شکل منحصر به فردی با یک رقیب سیستمی در چین مواجه است و نیاز دارد تا پاسخ‌های سریع و قاطعانه ای را برای جلوگیری از جایگزینی هژمونی ایالات متحده توسط کشوری که به ارزش‌ها و منافع واشنگتن توجه ندارد، آماده داشته باشد.
طبق این تحلیل، تفاوت دونامزد دموکرات و جمهوری‌خواه تنها در روش‌ها بوده است؛ هریس تلاش می‌کرد که با یک سیاست پیچیده و نیمه مؤثر، بر رشد چین تأثیر بگذارد. در مقابل ترامپ به اتخاذ روش‌های ریسکی و دیپلماسی بده بستانی تمایل داشته است.
حال برخی تحلیلگران پیش‌بینی می کنند ترامپ ممکن است رویکردی را نسبت به تنگه تایوان و دریای جنوبی چین اتخاذ کند تا منطقه را از جنگ گرم دور نگه دارد. البته با چه روش هایی و با چه نتایجی، سؤال هایی هستند که همچنان بی‌پاسخ مانده‌اند.
در بخش دیگر گزارش آمده است: با توجه به پیشرو بودن چین در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر و پیشرفت در تولید باتری‌ها، این کشور در موقعیت بسیار خوبی قرار دارد تا رهبری گذار به انرژی تجدیدپذیر را در سراسر جنوب جهانی بر عهده گیرد.
این گزارش در پایان تاکید دارد: برای اینکه چین به یک قدرت جهانی واقعی تبدیل شود، دولت آن باید اظهارات و سیاست‌های خود را با مخاطبان جهانی سازگار کند. دولت چین در قبال مخاطبان داخلی خود بسیار موفق بوده است اما باید توجه بیشتری به درک اقدامات و سخنانش در خارج از این کشور داشته باشد.
همچنین چین باید از اشتباهات دولت اول ترامپ درس بگیرد و این گفته جان اف. کندی را در یاد داشته باشد که «جزر و مد همه قایق‌ها را تکان می دهد.»
