همراه با خانواده‌هایمان سوار بر چندین وانت نیسان به سوی روستا برمی‌گردیم؛ من و تعدادی از دخترک‌ها و پسرک‌ها که در قسمت بار وانت نشسته‌ایم، هرکدام‌مان یک وسیله‌ای زیر سرمان می‌گذاریم و تا رسیدن به روستا، از تماشای مناظر زیبایی که در حال دور شدن از ما هستند لذت می‌بریم.
با دیدن نخستین لکه ابر در آسمان، کمی از خنده‌هایمان کاسته می‌شود و دیگر به جای اینکه مناظر عبوری را تماشا کنیم، نگاهمان به آسمان است...
من از همه بزرگتر هستم و تجربه های زیادی از این مسیر دارم؛ همانطور که یک گونی سیب زمینی را زیر سرم گذاشته‌ام با دیدن لکه‌های ابر، خنده بر لب‌هایم خشکید و توی دلم گفتم خداکنه تا وقتی که می‌رسیم به روستا، باران نبارد! از اینکه در شرایط خشکسالی دعا کنم که باران نبارد خیلی از خودم خجالت می کشم اما من، گیر کردنِ خودروها در رودخانه های فصلی را هنوز به یاد دارم، هنوز یادم هست که همسفر روزهای سختم را چگونه سیلاب با خودش برد و کاری از هیچکس برنیامد!
خب! وقتی راه و جاده مناسب نباشد و ما هم چنان تجربه های تلخی از بارش باران و ظغیان رودخانه ها داشته باشیم، این تنها کاری است که می توانیم بکنیم، اینکه همینجور کف نیسان دراز کشیده ایم و نگاهمان به آسمان است بگوییم خدایا ایندفعه نه! ایندفعه نه! زن و بچه زیادی همراهمان است، بچه هایی که قرار است روزی در این مملکت کاره ای شوند و بیایند و بشاگرد خودشان را بسازند و آباد کنند، شاید برایتان عجیب باشد که حتی بچه‌های روستای ما هم هنوز که سنی ندارند از باران می ترسند.
چاره چیست؟ منطقه سرحدی بشاگرد ۸۰ کیلومتر راه روستایی خاکی و سخت‌گذر دارد که ۲۵ کیلومتر آن با پیگیری دولت زیرسازی شده اما به مرحله آسفالت نرسیده است و باید اعلام کنیم در زمان بارندگی ارتباط یکهزار و ۵۰۰ نفر بعنی ساکنان ۱۰ روستا با مرکز بشاگرد قطع می شود. اما برای این معضل چندین ساله باید کاری کرد.
حسین نارویی از اهالی بشاگرد که حدود یک سال می‌شود مشکلات این منطقه را پیگیری می کند، گفت: در این خصوص دهیاران جلسات متعددی یا مدیران بالادستی استان داشتند و درنهایت فرماندار بشاگرد عنوان کرده است که برای احداث یک پُل بر روی رودخانه جگین اعتبارات لازم جذب شده و حتی طرح هم به مزایده گذاشته شده است اما؛ هیچ پیمانکاری حاضر به اجرای این طرح نشده است! چرا؛ احتمالا برای اینکه صرفه اقتصادی نداشته است اما کاش همه این افراد می‌دانستند نتیجه تصمیمات آنها می تواند برای همیشه دلهره ابرها را از دلهای کودکان بشاگردی بیرون کند و بدون هیچ نگرانی از غرق شدن و از دست دادن عزیزانشان، به خدا بگویند رحمت الهی خود را بر سر مردمان این سرزمین نازل کند.بدون هیچ نگرانی از غرق شدن و از دست دادن عزیزانشان، به خدا بگویند رحمت الهی خود را بر سر مردمان این سرزمین نازل کند.
پرواضه است که؛ راه‌ها یکی از محورهای توسعه و پیشرفت مناطق روستایی است که بهبود این وضعیت می‌تواند به آبادانی این مناطق کمک کند؛ این درحالی است که روستاهای سرحدی بشاگرد برای هموار شدن راه‌های خود به شدت نیازمند توجه و نگاه ویژه مسوولان هستند.
به گزارش ایران اکونومیست، شهرستان بشاگرد با آن‌که دارای یکهزار و ۶۶۷ کیلومتر راه روستایی است اما بین ۷۰ تا ۸۰ درصد از راه‌های روستایی این شهرستان به‌واسطه کوهستانی و سخت‌گذر بودن همچنان خاکی و ناهموار بوده و با کوچکترین بارندگی، ارتباط آنها با مرکز شهرستان قطع می‌شود.
احداث راه در مناطق کوهستانی و سخت‌گذر همچون بشاگرد نیازمند نگاه و اعتبارات ویژه از سوی مسوولان بالادستی است تا طرح‌ها با پیشرفت خوبی همراه باشند.
استان هرمزگان دارای ۱۲ هزار و ۸۳۸ کیلومتر راه است که شامل ۳۴ کیلومتر آزاد راه، ۷۷۷ کیلومتر بزرگراه، ۶۲۳ کیلومتر راه اصلی، سه‌هزار و ۲۰۲ کیلومتر راه شریانی و فرعی و ۹ هزار و ۹۳۸ کیلومتر راه روستایی است.
رییس شورای اسلامی شهرستان بشاگرد هرمزگان در این راستا با اشاره به اینکه راه‌ها محور توسعه و آبادانی مناطق روستایی هستند، گفت: حوزه سرحدی بخش گوهران بشاگرد دارای ۹ روستا با جمعیت بیش از یکهزار و ۵۰۰ نفر است که وضعیت راه ارتباطی آن نامناسب بوده و توجه بیشتر مسوولان را می‌طلبد.
حسن باقری در گفت و گو با خبرنگار ایران اکونومیست افزود: «دولت آباد، احمدآباد منو، برکهنک، حسین آباد، حجون، علی آباد سرحدی، شمسون، جگی سرحدی و حاجی‌آباد سرحدی» از روستاهای حوزه سرحدی بخش گوهران بشاگرد هستند که سخت‌گذر بودن و نامناسب بودن راه روستایی شایسته مردم این منطقه نیست و مردم باید از راه مناسب و آسفالته برخودار باشند.
مردم «دولت آباد، احمدآباد منو، برکهنک، حسین آباد، حجون، علی آباد سرحدی، شمسون، جگی سرحدی و حاجی‌آباد سرحدی» بشاگرد راه مناسب و آسفالته ندارد.
وی بیان کرد: فاصله زمانی نزدیک‌ترین مرکز درمانی به اهالی این منطقه از بشاگرد حدود پنج تا ۶ ساعت است که همین امر (نامناسب بودن وضعیت راه‌ها) باعث شده تا بیماران در زمان مناسب به مراکز درمانی نرسیده و این اتفاق همیشه برای مردم این منطقه زیان‌بار بوده است.
رییس شورای اسلامی شهرستان بشاگرد هرمزگان اظهار کرد: رودخانه جگین که از کوه‌های بشاگرد سرچشمه می‌گیرد، نیز در مسیر مردم روستای سرحدی قرار دارد، که بدون پُل بوده و همیشه پرآب است و ساعت‌ها معطلی پشت این رودخانه، را هم می‌توان به مشکل خرابی راه‌ها اضافه کرد.
باقری باتوجه به اینکه اهالی این منطقه از این وضعیت نامناسب راه‌ها به شدت گلایه‌مند هستند، اضافه کرد: این درحالی است که آخرین روستای حوزه سرحدی بشاگرد نیز هم مرز با روستاهای سیستان و بلوچستان است و در صورت تکمیل شدن جاده در این مسیر، راه به جنوب کرمان و سیستان و بلوچستان بسیار کوتاه می‌شود.
وی با اشاره به این منطقه سرحدی بشاگرد در شرق هرمزگان در سایه نابرابری و فقر زیرساختی، از آنتن دهی تلفن همراه و پوشش اینترنت نیز محروم است؛ تاکید کرد: مسئولان امر درد این مردم رنج کشیده را ببینند و برای آن چاره‌ای بیاندیشند.
دهیار روستای «برکهنک» از حوزه سرحدی بخش گوهران بشاگرد نیز گفت: آغاز طرح راهسازی در این روستا از سال ۱۳۹۲ آغاز شده و تقریبا تا نزدیکی این روستا (برکهنک) نیز کار بازگشایی و خاکبرداری آن انجام شده است.
حسین گنگذاری ادامه داد: از این میزان ۳۰ کیلومتر نیز علاوه بر خاکبرداری، ابنیه هم ساخته شده و کار زیرسازی کامل انجام گرفت و آماده آسفالت بود اما اکنون به مدت ۲ سال و نیم هست که پروژه به طور نیمه‌تمام رها شده است.
نبود پُل بر روی رودخانه فصلی جگین که از کوه‌های بشاگرد سرچشمه می گیرد با شروع بارندگی مشکلات ۹ روستای حوزه سرحدی را دوچندان کرده است.
وی بیان کرد: علاوه براین که در این موضوع پول بیت المال به فنا رفت و باعث نارضایتی شدید مردم هم شده است؛ نبود پُل هم بر روی رودخانه فصلی جگین که با شروع بارندگی‌های فصلی با طغیان این رودخانه مسیر جاده به طور کامل به یک تا چهار روز مسدود می‌شود؛ مشکلات ۹ روستای حوزه سرحدی را دوچندان کرده است.
دهیار روستای برکهنک از حوزه سرحدی بخش گوهران بشاگرد ادامه داد: مکاتبات زیادی با فرمانداری بشاگرد و اداره‌کل راه شهرسازی این شهرستان انجام شده اما تاکنون عملیاتی صورت نگرفته است.
شایان ذکر است؛ محرومیت در منطقه شرق هرمزگان کهنه و تاریخی بوده که در سال‌های اخیر برای پیشرفت این منطقه طرح‌های قابل توجهی اجرا شده و در دستورکار است.
بشاگرد از جمله مناطق کم برخوردار بوده البته در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی گام‌های بسیار خوبی در جهت رشد و توسعه آن در دولت‌های مختلف برداشته شده اما شاید به جرات می‌توان گفت طی سال‌های اخیر گام‌های خوبی برای توسعه و عمران این منطقه به‌ویژه در حوزه راهسازی و آبرسانی برداشته شده است.
شهرستان بشاگرد با جمعیت بیش از ۵۰ هزار نفر به مرکزیت شهر سردشت در فاصله ۳۰۰ کیلومتری شمال شرق بندرعباس مرکز استان هرمزگان واقع شده که با وجود تغییر وضعیت آن از نظر تقسیمات کشوری در سال ۸۷ از بخش به شهرستان و با داشتن سه بخش، ۲ شهر، ۶ دهستان و ۲۰۲ روستا همچنان یکی از محروم‌ترین مناطق این استان است.
براساس اطلاعات منتشره، طرح ارتقای بشاگرد از بخش به شهرستان به منظور افزایش شاخصه‌های توسعه شهرستان در اواخر دهه ۸۰ پیشنهاد و مورد موافقت دولت قرار گرفت.
بشاگرد در ۱۵۰ کیلومتری جاسک و۳۰۰ کیلومتری شرق بندرعباس، نماد محرومیت در کشور شناخته می‌شده و یکی از مناطق دورافتاده و کم برخوردار است؛ بشاگرد در آن زمان (دهه ۸۰) دارای ۴۰ هزار نفر جمعیت بوده که بیشتر افراد آن تحت پوشش کمیته امداد قرار داشتند.
شهرستان بشاگرد بینِ استان‌های هرمزگان و کرمان و سیستان و بلوچستان محصور بوده و با مساحت ۹ هزار و ۲۰۰ کیلومتر مربع و در فاصله ۲۶۰ کیلومتری مرکز استان قرار دارد و شامل ۲ شهر ( گوهران و سردشت) و سه بخش (مرکزی- گوهران –گافر و پارمون) است.
