به گزارش ایران اکونومیست؛ یافتن فسیل‌ها در یک میدان دورافتاده که بین کوه‌های هزار ساله و بستر رودخانه‌های خشک‌شده قرار گرفته‌اند شاید معمول‌تر از یافتن آنها در میان جنگل‌های بتنی و فوق مدرن مانند هنگ کنگ، که دارای بیش از هفت میلیون جمعیت است، به نظر برسد.
«آرت‌نت» نوشت، با این حال، این دقیقا همان چیزی است که در هفته اخیر در هنگ کنگ اتفاق افتاد؛ زمانی که باستان‌شناسان مجموعه‌ای از استخوان‌های دایناسوری را در «چک چائو» (Chek Chau) کشف کردند.
اکنون این فسیل‌ها برای نخستین‌بار در هنگ کنگ، که مدت‌ها مرکز تحقیقات دیرینه‌شناسی بوده است، در «مرکز کشف میراث هنگ کنگ» به نمایش گذاشته شده‌اند.
با وجود تمام هیاهوهایی که درباره کشف این فسیل‌ها به وجود آمده است، محققان هنوز متوجه نشده‌اند این استخوان‌ها در اصل به چه نوع دایناسوری تعلق دارد. تا زمانی که نمایندگان «موسسه چینی دیرین‌مردم‌شناسی و دیرین‌شناسی مهره‌داران» پاسخ‌های بیشتری ارائه ندهند، تنها چیزی که می‌توانیم در مورد این موجود بگوییم این است که مهره‌دار بزرگی بوده است و بین ۱۴۵ تا ۶۶ میلیون سال پیش در دوره «کرتاسه» زندگی می‌کرد.
در مقایسه با سایر نقاط چین، مانند محوطه فسیلی Chengjiang در استان «یون‌نان» یا سایت فسیل دایناسور دایناسور ژوراسیک میانی Dashanpu در سیچوان، کشف فسیل در منطقه هنگ کنگ رایج نیست و دلیل این مسئله این نیست که دایناسورها در منطقه زندگی نمی‌کردند، بلکه به این دلیل است که شرایط محیطی برای فسیل شدن آنها فراهم نبود.
در حالی که این‌ها نخستین فسیل‌های دایناسور هستند که در هنگ کنگ کشف شده‌اند، اما نخستین فسیل‌های کشف‌شده در هنگ کنگ نیستند. در اوایل سال ۱۹۸۰، باستان‌شناسانی که ساحل شمالی هنگ کنگ مشغول کاوش بودند، به طور تصادفی به بقایای «تخته‌پوستان» برخوردند که نوعی ماهی بزرگ، سخت پوست و آرواره‌دار بودند که مدت‌ها قبل از ورود دایناسورها، در بیشتر دوره‌های «سیلورین» و «دِوُنیَن»، بر اقیانوس‌های جهان حکومت می‌کردند.
