به گزارش ایران اکونومیست؛ این ویروس فقط با ارتباط نزدیک از طریق پوست، تنفس و رابطه جنسی انتقال پیدا می‌کند و مسافران کشورهای پرخطر به‌ویژه آفریقا باید به‌شدت کنترل شوند. این بیماری درمان ویژه‌ای ندارد و سرایت آن بسیار سریع و خطرناک است.
هنوز آثار کابوس کرونا در جهان باقی است. خیلی از افراد هنوز هم با عوارض این بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند و حالا یک اعلام اضطرار دیگر از سوی سازمان بهداشت جهانی باعث شده مردم باز هم خود را در معرض یک همه‌گیری مرگبار دیگر احساس کنند. ویروس «ام‌پاکس» یا همان «آبله میمون» بیماری نادر ویروسی است که علائم خفیفی مانند آبله ایجاد می‌کند. این بیماری از طریق تماس مستقیم با فرد آلوده یا سطوح آلوده، مایعات بدن فرد آلوده و غیره منتقل می‌شود. دوره کمون این بیماری ۲۱ روز است و نیاز به داروی خاصی برای درمان ندارد.
ویروس آبله میمونی اولین بار در سال ۱۹۵۸ هنگام شیوع یک بیماری مشابه آبله در میمون‌هایی که برای تحقیقات نگهداری می‌شدند کشف شد. به همین دلیل هم آبله میمونی به این نام شناخته شد. اولین مورد انسانی این ویروس و بیماری در سال ۱۹۷۰ در جمهوری کنگو به ثبت رسید و در ادامه نیز رفته‌رفته در مناطقی همچون آفریقای مرکزی و غربی دیده شد.
تقریباً می‌توان با اطمینان گفت پس از این ماجراها، موارد ابتلای مشاهده‌شده در خارج از آفریقا، به دلیل سفرهای بین‌المللی یا ورود حیوانات وارداتی منتقل شده‌اند. نکته مهم اینکه در مورد تاریخچه طبیعی این بیماری نیز قطعیتی وجود ندارد.در سال ۲۰۲۲ برای اولین بار تایید شد که این بیماری ویروسی از طریق روابط جنسی نیز منتقل می‌شود و شیوع آن در بیش از ۷۰ کشور جهان، که پیش از آن موارد آبله «ام» را گزارش نکرده بودند، تایید شد؛ اما تعداد موارد انسانی ابتلا به آبله «ام» در هفته‌های گذشته به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است.
از بیماری‌ها در اتحادیه آفریقا گزارش داد آبله «ام» دست‌کم در ۱۳ کشور آفریقایی شناسایی شده است. این مرکز همچنین افزود، در مقایسه با مدت‌زمان مشابه در سال گذشته میلادی، موارد ابتلا به این بیماری ۱۶۰ درصد و مرگ‌ومیرها نیز ۱۹ درصد بیشتر شده است.
علائم آبله «ام» چیست؟
در این همه‌گیری تازه، برخلاف همه‌گیری‌های قبلی این ویروس، علائم خفیف‌تری در بیماران دیده می‌شود و زخم‌ها که پیشتر روی سینه، دست‌ها و پاها بروز می‌کرد، بیشتر روی اندام تناسلی ظاهر می‌شود. همین امر تشخیص این بیماری را دشوارتر می‌کند. تب، سردرد، درد عضلانی و تورم غدد لنفاوی، از جمله زیر بازوها و دو طرف و پشت گردن، از دیگر علائم این بیماری محسوب می‌شود. این عفونت‌ها می‌توانند دو تا چهار هفته ادامه پیدا کنند و تشخیص آن با نمونه‌برداری از مایعات حاصل از ضایعات پوستی ممکن است.
آبله «ام» چطور گسترش می‌یابد؟
به طور کلی دو سویه اصلی از این ویروس وجود دارد که با عناوین «تبارشاخه۱» و «تبارشاخه۲» شناخته می‌شود. هر تبارشاخه یک گروه گسترده از ویروس‌هاست که طی دهه‌ها تکامل یافته و از نظر ژنتیکی و بالینی متمایز است. هر دو این سویه‌ها می‌توانند از طریق تماس مستقیم با حیوانات وحشی آلوده یا از طریق تماس نزدیک، شامل تماس جنسی یا صمیمانه با فرد مبتلا، منتقل شوند.
احتمال شیوع آبله «ام» در ایران کم است
علیرضا محمدی، جراح عمومی، در پاسخ به این سوال که با اعلام ابتلای چند فرد در پاکستان احتمال شیوع این بیماری در ایران چقدر است به تجارت‌نیوز می‌گوید: «افرادی که در پاکستان شناسایی شده‌اند کسانی هستند که خارج از این کشور به بیماری مبتلا شده‌اند و در حال حاضر قرنطینه‌اند.
اگر ما بتوانیم نظارت خوبی بر ورود و خروج مسافران به/از کشور داشته باشیم، احتمال شیوع این بیماری در ایران بسیار پایین می‌آید.»
دکتر محمدی می‌افزاید: «یکی از عوامل مثبتی که باعث می‌شود آبله میمون در ایران شیوع پیدا نکند یا خیلی کم شایع شود این است که ما توریست و مسافر زیادی که از مبداء آفریقا وارد کشور شوند نداریم یا تعداد بسیار کمی داریم که کنترل‌شان بسیار راحت است.»
او توضیح می‌دهد: «آخرین بار سازمان جهانی بهداشت در دهه ۸۰ میلادی برای واکسیناسیون علیه آبله شرایط اضطراری اعلام کرد. از آن زمان تاکنون واکسیناسیون علیه آبله میمون عمومیت جهانی نداشته اما حالا با شرایط پیش‌آمده و شناسایی مواردی از این بیماری در کشورهای غیرآفریقایی قرار است برنامه واکسیناسیون در برخی از کشورها اجرایی شود و اگر همه‌گیری ادامه پیدا کند احتمالاً تمامی کشورها مشمول این برنامه خواهند شد.»
این بیماری به طور معمول بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد. دوره پنهان آبله میمونی پس از ابتلای افراد به ویروس بین پنج تا ۲۱ روز است؛ به عبارت دیگر علائم بیماری در مبتلایان بین پنج تا ۲۱ روز پس از ورود ویروس به بدن بروز می‌کند.
از سوی دیگر مدیر دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت ایران درباره شیوع این بیماری می‌گوید: «در شرایط اضطراری بهداشتی نیاز به یک پاسخ هماهنگ بین‌المللی برای توقف این شیوع و نجات جان انسان‌ها وجود دارد تا از تصمیم‌گیری‌های پراکنده و متناقض در کشورها جلوگیری شود.»
آرتمیس رمضانی همچنین تاکید می‌کند: «این ویروس فقط با ارتباط نزدیک از طریق پوست، تنفس و رابطه جنسی انتقال پیدا می‌کند و مسافران کشورهای پرخطر به‌ویژه آفریقا باید به‌شدت کنترل شوند. این بیماری درمان ویژه‌ای ندارد و سرایت آن بسیار سریع و خطرناک است.»
او ادامه می‌دهد: «بیش از همه باید موارد سرایت را کاهش داد و این امکان‌پذیر نمی‌شود مگر با کنترل سلامت مسافران از کشورهایی که بیماری در آنها شیوع یافته است.»
واکسن نداریم، کیت تشخیص داریم
عضو هیات علمی انستیتو پاستور ایران می‌گوید: «واکسن این بیماری در ایران نیست، چراکه موارد ابتلا تاکنون دیده نشده است. بیشتر این واکسن‌ها باید به کنگو برود چون به‌شدت کشورهای آفریقایی درگیر این بیماری شده‌اند و به‌زودی قاره آفریقا را فرا می‌گیرد و از آنجا که یک مورد هم در سوئد دیده شده این خطر افزایش یافته، اما به نظر من باید بهداشت جهانی اقدام جدی برای جلوگیری از این بیماری در آفریقا انجام دهد.» رمضانی توضیح می‌دهد: «کیت تشخیص در ایران وجود دارد و در زمینه شناسایی مشکل نداریم، اما مهم این است که مسافران کنترل و تشخیص سریع انجام و بیمار ایزوله شود. ضمن اینکه آگاهی مردم و پزشکان در این زمینه بسیار مهم است.»
