مجتبی شفیعی در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایران اکونومیست، در پاسخ به این سوال که آیا نمایش «سینگل» که در پردیس تئاتر شهرزاد در حال اجراست، در ژانر کمدی قرار می‌گیرد اظهار کرد: این که مخاطب «سینگل» بخندد یا نه به انتخاب خودش است. اگر بخندد به خودش خندیده است. به قول چارلی چاپلین زندگی از نمای نزدیک تراژدی و از نمای دور کمدی است. ما نشان می‌دهیم که دو نفر در پارک هستند و ورزش کردن یک نفر را تماشا می‌کنند. هر چه جلوتر می‌رویم به کاراکترها نزدیک‌تر می‌شویم. ما گاهی در تصورات‌مان با یک نفر زندگی می‌کنیم. با او به رستوران می‌رویم و حتی بچه‌دار هم می‌شویم.
وی افزود: این آدم‌ها در تنهایی خودشان باز خیلی تنها هستند. این تنهایی باعث بیماری و بدبینی و عدم اعتماد به نفس می‌شود. آدم‌های تنها اگر ارتباط برقرار کنند رابطه‌شان احتمالا خراب می‌شود. چون همیشه در تصور خودشان فرد مقابل را بدون نقص دیده‌اند. در دنیای واقعی اگر عشق‌شان بد بخندد، افسرده می‌شوند. «سینگل» می‌گوید الزاما ازدواج شما را از تنهایی خارج نمی‌کند. گاهی وقت‌ها شما تنهاتر می‌شوید. کافی است فرد مقابل شما را درک نکند. حتی مایوس تر می شوی. چون انتظار داشتی که یک نفر تو را بر خلاف بقیه درک کند. مثل این است که صمیمی ترین دوستت بیشتر از همه به تو ضربه بزند.
این بازیگر با تاکید بر این که درون همه ما یک میزان تنهایی وجود دارد گفت: یکی از مخاطبان از من سوال کرد آیا این دو نفر یک نفر هستند؟ من حرفش را تایید کردم. شاید کمتر کسی به این نکته برسد. چون هر دو نفر عاشق یک نفر هستند و با هم به تفاهم رسیده‌اند. این آدم هر روز با خودش دعوا دارد. وقتی تنها هستی، گاهی با خودت دعوا می‌کنی.
سینگل به کارگردانی مجتبی شفیعی در سالن ۲ شهرزاد روی صحنه استکارگردان و بازیگر نمایش «سینگل» ادامه داد: آدم ها می توانند تصورات مختلفی داشته باشند. ولی وقتی تصورات‌شان را بازگو می‌کنند بعضا چقدر خطرناک می شود. ما داریم راجع به تصوری صحبت می کنیم که به خاطر عدم توجه تقویت می شود. تصور آدم های تنها این قدر قوی است که نیازی ندارند برای ایجاد رابطه اقدام موثری کنند. این کار را نمی کنند چون اعتماد به نفس ندارند و به جای اقدام تصور می کنند.
اگر در اینستاگرام برنامه‌سازی نمی‌کردم، شاید آقای شریفی‌نیا برای دو فیلمش مرا دعوت نمی‌کرد
این بازیگر در پاسخ به سوالی درباره حضور بلاگرها در تئاتر توضیح داد: من اگر در اینستاگرام برنامه‌سازی نمی‌کردم، شاید آقای شریفی‌نیا برای دو فیلمش مرا دعوت نمی‌کرد. این ضعف سیستم هنری ماست که با سابقه کار در تئاتر من را نمی‌شناسند؛ ولی با اینستاگرام سریع معروف می‌شوم. من سه جایزه پشت سر هم از جشنواره تئاتر فجر گرفته‌ام، ولی کار تئاتری من دیده نشد. زمانی که در فضای مجازی فعال بودم، تئاتر را ترک نکردم. دوبله و پادکست را کنار گذاشتم. ولی در تئاتر بازی می‌کردم. خیلی ها نمی دانند که من از جشنواره وب سه سال جایزه رادیوی برتر اینترنتی را کسب کردم. مردم باید نمایش را ببینند و قضاوت کنند. اصلا فرض کنند من بازیگر نیستم و نقاش هستم. ایرادهای من را بگویند.
شفیعی تاکید کرد: ما بلاگرهایی داریم که بازی‌شان از بازیگران بد بهتر است. به نظر من معمولی‌ترین بلاگرها از برخی بازیگران سوپراستار بهتر بازی می‌کنند. من در اینستاگرام کاری ساختم که اگر زمانش افزایش یابد یک سینمایی پرفروش می‌شود. من همین کاراکترهای اینستاگرام را در برنامه «چیدمانه» نمایش خانگی اجرا کردم. آیا آنجا کار سطح پایین کردم و اینجا حرفه‌ای بودم؟ این مرزبندی اشتباه است.
سینگل به نویسندگی مهدی ضیاءچمنی و کارگردانی مجتبی شفیعی که مسعود حکم آبادی تهیه کننده آن است؛ این روزها در سالن ۲ شهرزاد روی صحنه است.
امیر غفارمنش بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در این تئاتر همراه با مجتبی شفیعی روی صحنه رفته است.
مجتبی شفیعی پیش از این با نمایش‌های «یتیم‌خانه فونیکس»، «پیانیستولوژی»، «دریاچه قو» در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه رفته و تئاتر «آی‌راک» با بازی او و مارال فرجاد در فستیوال بین‌المللی تریسته در کشور ایتالیا اجرا شده است.
