به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون ایران اکونومیست، رادیو گفتوگو از ۲۷ اردیبهشت سال ۱۳۸۵ تاکنون در معاونت صدای جمهوری اسلامی ایران، تلاش می کند تا پاسخگوی نیازهای چند صدایی افکار عمومی باشد؛ ترویج «گفت» و «گو» به عنوان نیاز اساسی جامعه امروز ایران اسلامی و محققانه بودن مباحث مطروحه در رادیو گفت و گو از ویژگی های مهم این شبکه است. در سالروز هجدهمین سال تاسیس این شبکه با رضا کوچکزاده تهمتن مدیر این شبکه به گفت وگو نشستهایم. متن این مصاحبه در ادامه آمده است.
اساسا چرا رادیو گفت و گو راه اندازی شد و در هجده سال گذشته آیا توانسته است پاسخ گوی اهدافش باشد؟
گفت و گو، نیاز اساسی و ذاتی بشر است؛ خاصه اگر این نیاز با ابعاد مختلف سیاست، فرهنگ، علم و دانش و ... پیوند خورده باشد. در جامعه ما هرچند شبکه های متعدد رسانه ملی در جهت پاسخ گویی به نیازهای متکثر ایرانیان در حال تلاش اند. اما، در سال ۸۵ نیاز به راه اندازی یک سکوی گفتوگو محور برای تریبونسپاری به همه سلایق سیاسی- فرهنگی کشور و پاسخگویی به جامعه چند صدایی در جمهوری اسلامی ایران احساس و رادیو گفت و گو متولد شد. نقطه قوت این شبکه پیوند زدن میان فرهیختگان جامعه و تامین نیاز مخاطبان از طریق گفت و گو های محققانه در ابعاد مختلف است.
از چندصدایی گفتید. شما چگونه به سلایق مختلف سیاسی کشور تریبون می دهید و در چه ابعادی گفت و گو صورت می گیرد؟
در جامعه ما، مسائل سیاسی، فرهنگی و اقتصادی همواره محل بحث جریان های سیاسی است؛ اما در رادیو گفتوگو از دریچه ای نخبگانی پیرامون این مسائل با هدف روشنگری، گفت و گو و مناظره صورت می گیرد تا در بستر این بحث و گفتوگوها، نقدها و گفت و شنودها و روشنگری ها، مخاطب بتواند به یک جمع بندی نهایی پیرامون پرسش های ذهنی خود برسد. برای تقویت گفتوگو در جامعه، رادیو گفت و گو میزگردها و برنامه های گفت و گویی خود را به سلایق مختف سیاسی – فرهنگی در جامعه می دهد تا پیرامون مسائل مختلف از مباحث انتخاباتی گرفته تا وضعیت فرهنگ و هنر، عرصه سیاست، توسعه، علم و فناوری، زن و خاتواده، سبک زندگی تا مسائل روز و مباحث روز همچون حجاب و عفاف، برجام، سیاست های داخلی و غیره گفت و گوی کارشناسانه شکل بگیرد. این فرایند، از هرگونه جزم اندیشی پیشگیری می کند و فرایندی تعاملی را فراروی جامعه قرار می دهد. لذا در این جهت رادیو گفت و گو یک سکوی مهم و جریان ساز رسانه ملی در ترویج همدلی ملی و بحث های کارشناسانه برای پیشرفت و توسعه پایدار کشور است.
خطوط قرمز رادیو گفتوگو کدامند؟
بهتراست بگوییم خطوط سبز ما کداماند؟ ما بیش از آنکه به خطوط قرمز بپردازیم به خطوط سبزی باید توجه کنیم که به نوعی مغفول واقع شده اند و باید مورد توجه جدی قرار بگیرند. این شبکه پاتوق جریان های مختلف سیاسی- اجتماعی برای بحث پیرامون مسائل مختلف ملی است؛ اما در عین حال همه تلاش مان برای پیشرفت کشور و تقویت اتحاد و امنیت ملی است.
خط قرمز رادیو گفت و گو، گسل سازی اجتماعی و منافع ملی است و همه ستاد و صف شبکه به همراه مهمانان و کارشناسان مدعو در برنامه ها به این امر واقف اند و اساسا تلاش ما برای کاهش گسلها از زاویه گفت و گو و رسیدن به اشتراک هدف در برخورد با اتفاقات، مسائل و رخدادهای اجتماعی است. ما معتقدیم مشکلات کشور از طریق همدلی، تضارب آراء و ارائه راهکارهای مورد قبول همه سلایق کشور قابل رفع است. لذا اکثر برنامه ها در رادیو گفت وگو مساله محوراند و تلاش همه با وجود نقدها و بحث ها، گفت و گوهای سازنده در جهت حل این مسائل است.
برای نهادینه سازی نگاه حل المسائلی به چالش های کشور و تقویت فرصت های ملی در بستر گفت و گوهای کارشناسانه و محققانه در کشور چه باید کرد؟ کمک شبکه گفت و گو در این عرصه چیست؟
باید بپذیریم که گفت و گو از هرجهت موجب تقویت امنیت و منافع ملی میشود. رادیوی ما با تجربه ۱۸ ساله و پایشی که از تاثیر این فرایند در جامعه دارد، گفت و گو را نیاز و ضرورت امروز جامعه ایرانی می داند و ما در این زمینه آماده هم افزایی با قطبهای مختلف رسانه ای در کشور هستیم. گاهی برخی بدبینی ها و نقد ها ناشی از ناآگاهی هاست و گاهی نتیجه شبهه افکنی دشمن است. به هرحال، گفت و گو می تواند با طرح بحث از طرف سلایق مختلف زمینه ساز افزایش روشنگری، شفافیت و تولید همدلی شود. در برنامه گفت و گویی این شبکه، بحث های کارشناسی در زیرگروه های اقتصادی، تاریخی- فرهنگی، سیاسی- اجتماعی و عرصه علم و فناوری به صورت روزانه جریان دارد. بحث هایی که کاملا محققانه، پژوهش محور و نخبگانی و فارغ از جدال های سیاسی است. لذا در این بستر گفت و گو های نظام مند و در جهت تقویت توسعه و تعالی است نه در جهت تخریب و تشتت. به نظرم، این تجربه و شیوه مرسوم در رادیو گفت و گو می تواند موجد جریان سازی و الگویی برای ترویج گفت و گو پیرامون همه مسائل موجود کشور برای رهایی از چالش ها باشد.
با توجه به جنگ شناختی دشمن برعلیه جمهوری اسلامی ایران، نگاه شبکه گفت و گو و عملکرد آن در این زمینه چگونه قابل ارزیابی است؟
همکاران ما به درستی دریافته اند که با ناامیدی دشمن در عرصه جنگ های سخت نظامی و اقتصادی، این جریان متمرکز بر نبردهای افکار پایه از جمله در حوزه شناختی برای گسل سازی در جامعه ایرانی و مخدوش کردن سرمایه اجتماعی نظام روی آورده است. طبعا آن گونه که رهبر معظم انقلاب بارها تاکید فرموده اند، پادزهر این هجوم با جهاد تبیین و تولید روایت اول قابل تحقق است وگرنه دشمن واقعیت های جامعه ما را آنگونه که خود می خواهد روایت خواهد کرد. لذا با ارائه برنامه های تخصصی در باب مقابله با جنگ شناختی از جمله «ساعت بیست و چهار و یک دقیقه» و «امواج شبهه» و دیگر برنامه ها در تلاشیم بستر دانش افزایی عمومی، آگاهی بخشی، تقویت سواد رسانه ای و مقابله با شبهات دشمن در عرصه شناختی را فراهم کنیم.