به گزارش ایران اکونومیست، حال و هوایی عرفانی از مولانا در کالبد یک مجسمه ۴.۵ متری نقش بسته است؛ در واقع به نظر می‌رسد که تمام تلاش سازنده این مجسمه، در مجسم کردن مولانایی با حال و هوای عرفانی صورت گرفته است؛ تلاشی که نهایتش منجر به نصب مولانایی ۴.۵ متری در دانشگاه کردستان شد.
مولانای ۴.۵ متری که در دانشگاه کردستان نصب شد را هادی ضیاءالدینی ساخته است. او که سابقه ساخت آثاری همچون بلندترین مجسمه ایران در سنندج و مجسمه محمود دولت‌آبادی را نیز داشته است، برای ساخت این مجسمه از گچ، خمیر مجسمه یا گِل استفاده کرده در نهایت بتن رنگ روشن را به کار گرفته است.
هشتم مهر ماه هرسال در تقویم ایرانی به عنوان روز بزرگداشت مولوی ثبت شده است؛ او که شاعر بزرگ قرن هفتم هجری قمری بوده است همواره به بهانه‌های مختلف سوژه نقاشان، مجسمه‌سازان، تصویرگران و ... بوده است و هر یک از هنرمندان در تلاش بودند که از زاویه خود به این شاعر بزرگ نگاه کنند. مجسمه ۴ و نیم متری مولانا همان‌طور که از حال و هوایش پیداست، با نگاهی عارفانه خلق شده است.
در ساخت این مجسمه بر اشعار عارفانه و مستانه مولانا تأکید شده و بر اساس آنچه که سازنده مجسمه پس از ساختش اظهار کرده بود، بر اساس تصور ذهنی سازنده و نه جنبه‌های تربیتی و نصیحتی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی ساخته شده است. ضیاءالدینی برای ساخت مجسمه مولانا جلاالدین بلخی که حوالی سال ۹۹ به اتمام رسید، یک سال وقت صرف کرده بود.
ساخت مجسمه مولانا با مطالعه مجسمه‌ساز در زمینه تفسیر مثنوی معنوی همزمان شده بود و مولانا برای هنرمند تفسیری شده بود از انسانی شیدا و شیفته که بیش از هر شخص دیگری توانسته به معشوق خود که مجسمه‌ساز آن را خدا می‌داند، نزدیک شود.
مجسمه مولانا نیز بر این اساس در شوریدگی، شیدایی، در حال سماع، در عروج و در رقصی که عشق مولد آن است تعبیر شده است؛ چراکه سازنده‌اش بیش از همه آثار مولانا تحت تاثیر اشعار او بوده است.
مجسمه‌ساز از تقدس مولانا برای خود اینچنین یاد کرده که حتی یک روز هم بدون وضو دست به ساخت این مجسمه نزده است و احساس می‌کرده که نباید به اثر پشت کند. او گفته بود که در این مجسمه حضور مولانا را احساس می‌کرده و حین ساخت اثر نیز احساس نزدیکی بیشتری به این شاعر قرن هفتمی پیدا کرده است.
البته علاوه بر حال و هوای عارفانه‌ای که ساخت این اثر برای مجسمه‌ساز ایجاد کرده بود، چالش‌هایی را هم در مقابلش قرار داده بود. مجسمه مولانا تقریبا معلق محسوب می‌شود چرا که سازنده‌اش گفته، ۹۰ درصد آن در هوا معلق است و تنها قسمت کوچکی از آن به پایه‌اش وصل شده است.
این مجسمه ۶ تنی، ابتدا از گچ و در مراحل بعدی با بتن آراسته شد تا به زعم مجسمه ساز، سبک بالی روح مولانا را به نمایش بگذارد.
مجسمه ساز این اثر، هادی ضیاءالدینی زاده ۱۳۳۵ سنندج است.
