ایران اکونومیست، عنوانی که سرانجام شش سال پایدار ماند و این موش های مرضیه برومند بودند که رکورد را شکستند.
عنوان پر فروش ترین فیلم، مسلما عنوان پرطمطراق و وسوسه انگیزی برای هر فیلمسازی محسوب می شود.
آن هم در شرایطی که در سال های اخیر، همه و همه، از مسئولان فرهنگی گرفته تا سینماگران و حتی مردم، از کم رونقی استقبال از گیشه ها سخن گفته اند.
در موفقیت و اقبال فیلم «شهر موش ها2» کسی تردیدی ندارد، اما سخن در این یادداشت بر سر معیارهای مورد نظر برای آمارگیری درباره فروش فیلم هاست.
در واقع حالا که این فیلم توانسته عنوان پرفروش ترین فیلم را از آن خود کند و بار دیگر بحث پرفروش ترین های تاریخ سینمای کشور مطرح شده، خوب است ساز و کاری برای این منظور در نظر گرفته شود.
اگر در سایت های اینترنتی جستجو کنید، متوجه می شوید که تقریبا هیچ دو سایتی پرفروش های تاریخ سینمای ایران را مشابه هم درج نکرده اند البته این موضوع ناشی از این است که برخی منابع، فروش ریالی را مدنظر قرار داده اند، برخی تعداد مخاطبان را و برخی دیگر فروش را با توجه به تورم و جمعیت پایه.
مسلما فیلمی مانند «عقاب ها» را که در تمام سال های جنگ تحمیلی بر پرده سینماها در حال اکران بود، و در آن زمان توانست بیشترین مخاطب تاریخ سینما را به لحاظ تعداد صندلی به خود اختصاص دهد، نمی توان با فیلم های امروزی تر مانند «شهر موش ها2» یا «اخراجی ها» که طی چند ماه اکران می شوند، مقایسه کرد.
از سویی قیمت بلیت سینما در دهه 60 را هم نمی توان با بهای امروز سینما مقایسه کرد و براساس آن عنوان پرفروش ترین فیلم را درباره اثری به کار برد.
در این میان البته باید به برخی فیلم ها مانند «مارمولک» هم اشاره کرد که تنها سه هفته بر پرده سینماها بودند و چه بسا اگر مدت زمان بیشتری را برای اکران در اختیار داشتند، می توانستند امروز رکوردی را به نام خود ثبت کنند.
خوب است حالا که این بحث مطرح است، مسئولان سینمایی و سینماگران از اینجا به بعد مولفه هایی برای جلوگیری از تشتت در این زمینه در نظر بگیرند تا بعدها، آیندگان در مرور صفحات تاریخ سینمای ایران بدانند چه فیلمی براساس ارزش ریالی، کدام فیلم براساس مخاطب و چه فیلمی از حیث تناسب مدت اکران به فروش، پرفروش ترین فیلم های سینمای غنی این کشور بوده اند.
