به گزارش ایران اکونومیست، در دعای روز بیستم و ششم ماه مبارک رمضان آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین».
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد پیکری -استاد حوزه و دانشگاه- در تفسیر دعای این روز اظهار کرد: در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان ما همه جوانب رشد را به صورت موازی و مقارن تقاضا می‌کنیم، به عبارت دیگر از یک طرف پذیرش کوشش خودمان را از خداوند درخواست و از طرفی دیگر از خدا می‌خواهیم گناه ما را ببخشد. در واقع از پروردگار می‌خواهیم عمل ما را قبول و عیب ما را بپوشاند.
وی ادامه داد: تقارن در تقاضا و موازی خواستن ایده‌آل‌ها از خداوند نکته قابل توجهی است، یعنی خدایا هم مثبت‌های ما را بپذیر و همه منفی‌های ما را بپوشان و مورد غفران قرار بده. پس در دعای این روز هم به جنبه‌های وجودی مثبت خودمان تاکید داریم و هم جنبه منفی وجودی خودمان را درخواست داریم. به عبارتی دیگر پذیرش خوبی‌های خودمان و بخشش بدی‌ها از خدا می‌خواهیم.
این استاد حوزه تاکید کرد: این تقاضا مقارن و موازی از خداوند نکته درس آموزی است که به روزه‌دار تعلیم‌می‌دهد که در عین واحد انسان هم باید کسب خوبی‌ها و هم ترک بدی‌ها کند هرکدام به تنهایی کافی نیست.
حجت‌الاسلام پیکری اظهار کرد: انسان نمی‌تواند با وجود گناهان و عدم طلب مغفرت برای گناهان دنبال کار خوب باشد، انسان باید در کنار ترک گناه عمل خیر انجام دهند و این دو در کنار هم انسان را به کمال می‌رساند.
وی با اشاره به عبارت پایانی دعا «أسْمَعِ السّامعین» افزود: اینکه خداوند أسْمَعِ السّامعین است یعنی خدا چیزهایی می‌شنود که دیگران از شنیدن آن محروم هستند، خدا ندای درون هر انسانی را حتی زمانی که لب‌های آن نمی‌جنبد و در ضمیر ذهنش خطور می‌کند می‌شنود.
این استاد حوزه تاکید کرد: برای شنیدن حرف‌های ما خدا محتاج تکلم ما نیست و ندای درون ما را می‌شنود و آنچه در نهان نهان ما و ذات و نیت ما می‌گذرد را می‌شنود و می‌داند. پس در این روز دست به دعا شنواترین شنوایان می‌شویم که همه خوبی‌ها ما را بپذیر و همه بدی‌ها ما را ببخشد و بیامرز.
