به گزارش ایران اکونومیست، علاءالدین قاسمی از هنرمندان شناخته‌شده تعزیه بود که اتفاقا فقط در مناسبت‌های شناخته‌شده تعزیه‌های مشهور را اجرا نمی‌کرد. او تسلطی کامل به انواع مجالس تعزیه و تعزیه‌های غریب داشت، با این همه اهل فن او را به واسطه شهادت‌خوانی‌اش می‌شناختند.
قاسمی زاده طالقان بود؛ منطقه‌ای تعزیه‌خیز این چنین بود که از کودکی کار تعزیه را آغاز کرد و خیلی زود در آن به شهرت رسید، همچنانکه بر موسیقی تعزیه نیز تسلطی چشمگیر داشت. همچون بسیاری تعزیه‌خوانان حرفه‌ای از بچه‌خوانی آغاز کرد. در جوانی به واسطه چهره زیبا و صدای اثرگذارش با شهادت‌خوانی ادامه داد. در آن مقطع شهرت او بیشتر به دلیل علی‌اکبر خوانی‌اش بود تا جایی که در سراسر کشور او را به عنوان علی‌اکبرخوانی توانمند، می‌شناختند.
کم‌کم دامنه فعالیتش به سراسر کشور و بعد از آن به خارج از کشور کشیده شد تا جایی که از او به عنوان هنرمندی یاد می‌شود که در شناساندن تعزیه ایران به جهانیان اثرگذار بود.
اهل فن در جریان اجرای موفق او از تعزیه حُر در فرانسه هستند. علاوه بر حضور چشمگیرش در جشنواره معتبر آوینیون، در کشورهای دیگری همچون آمریکا و آلمان نیز به اجرای برنامه پرداخت.
قاسمی نه تنها بر موسیقی تعزیه و فوت و فن این هنر تسلط داشت، در دیگر وجوه تعزیه‌خوانی نیز هنرمندی قابل بود، سوارکاری را خوب می‌دانست و شمشیربازی را اما عشقش به شبیه‌خوانی و توانمندی‌اش در این هنر دیرین سبب نشد که از نوآوری در این عرصه غافل شود. او اتفاقا اهل خلاقیت و زایش در این هنر سنتی بود و این چنین بود که اهل تصویر هم از همین موضوع بهره بردند و از او در خلق آثار خود یاری گرفتند.
حسن فتحی سازنده سریال‌های موفق تلویزیونی که خاستگاهی تئاتری دارد و رد پای علاقه‌اش به تعزیه در بسیاری آثارش دیده می‌شود، در سریال «شب دهم» با قاسمی همکاری کرد و علاوه بر اجرای یکی از نقش‌های تعزیه‌خوان، سرپرستی گروه تعزیه‌خوانان را به او سپرد.
عباس کیارستمی، فیلمساز جهانی کشورمان نیز در ساخت فیلمی که درباره تعزیه کار کرده، از قاسمی یاری گرفت. زمانی که ناصر تقوایی مشغول ساخت مستند تعزیه برای ارایه در یونسکر شد، قاسمی نیز در کنار او قرار گرفت و در ثبت جهانی تعزیه به نام ایران در یونسکو تاثرگذار بود.
قاسمی اما در واپسین سال‌های عمر نه چندان بلند خود با بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد و دیگر توان اجرا نداشت. گه گاهی دوستان و همکارانش از مردم درخواست دعا می‌کردند. به هر روی تقدیر در این بود که این هنرمند اواخر بهمن سال گذشته برای همیشه چشمان خود را بر دنیا ببندد.
او که مدرک درجه یک هنری داشت، روز 29 بهمن سال 1401 از رنج بیماری رها شد. پیکر قاسمی با حضور گروه بزرگی از تعزیه‌خوانان از سراسر کشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد. همان گونه که زندگی‌اش با گوشه‌های گوناگون تعزیه آمیخته بود، در خاکسپاری‌اش هم نوای حزن‌انگیز این آیین نمایشی، حاضران را همراهی کرد.
حالا او که زاده سال 1332 بود، چند ماهی است از میان ما رفته و جای خالی‌اش در برخی مناسبت‌ها مانند شب‌های قدر بیشتر به چشم می‌آید. تماشاگران تعزیه در نقاطی مانند تفرش، قم، مشهد، اصفهان، خوانسار و ... و آنان که هر سال مهمان اجراهای گرم او در حسینیه حضرت ابوالفضل قودجان بودند، به یاد این هنرمند هستند.
