به گزارش ایران اکونومیست، در دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان آمده است:
«بسم الرحمن الرحیم
اللّهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الی خَیراتِهِ ولاتَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الی الحَقّ المُبین»
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد پیکری -استاد حوزه و دانشگاه- در تفسیر دعای این روز اظهار کرد: در دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان از پروردگار متعال امری را طلب می‌کنیم که ممکن است برای یک انسان مؤمن این توهم به وجود بیاید که به خودی خود می‌تواند این مهمات را ذخیره و به این خوبی‌ها یعنی برکات، خیرات و حسناتش برسد. دعای این روز به ما این مطلب را می‌فهماند که برکات، خیرات و حسنات باید از ناحیه پروردگار متعال نصیب ما شود و تلاش ما بدون اذن پروردگار به جایی نمی‌رسد و اگر یک حقی آشکار شود ما برای رسیدن به آن حق محتاج خدای هدایت‌کننده هستیم.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: در دعای این روز اعتراف می‌کنیم به اینکه که اگر خدای هدایت‌کننده اراده کند ما حتی به آشکارترین حق‌ها نمی‌رسیم، در اصل ما اگر بخواهیم بهره‌ای از برکات داشته و بخواهیم در مسیری به سوی خیرات رهسپار و از قبول حسنات محروم نشویم محتاج پرودگار هدایت‌کننده هستیم. خدای متعال در قرآن کریم حتی به پیامبر اکرم(ص) گوشزد می‌کند که شما تنها مبلغی و ابلاغ رسالت برعهده شما است، در واقع شما بشیر و نذیر هستید اما کسی که هدایت می‌کند و اساس هدایت از او می‌جوشد من(خدای متعال) هستم.
وی یادآور شد: در دعای روز نوزدهم با اسم مبارک «هادی(هدایت‌کننده)» که ذات مقدس پروردگار است توجه داده می‌شویم.
