این پیشکسوت عرصه دوبله با بیان اینکه بیش از ۷۰ هزار ساعت در دوبله صحبت کرده است، می گوید: آن زمان ها همیشه نقش های اول کارهای معروف را گویندگی می کردم؛ یادش بخیر. متاسفانه کارهای دوبله دیگر ارزشمند نیستند و رغبتی در من ایجاد نمی کنند.
اکبر منانی در گفت‌وگویی با ایران اکونومیست با بیان اینکه مدت هاست که دیگر خیلی در دوبله کار نمی کند از مشکلات این روزهایش و دوری از دوبله گفت.
این مدیر دوبلاژ پیشکسوت ابتدا درباره وضعیتش در این روزها می گوید: این روزها کم و بیش کار دوبله انجام می‌دهم شاید ماهی یک یا دو بار به ندرت، اگر کار کوچکی باشد یا مستند باشد انجام می‌دهم. کمی خسته ام. دیگر فصل جوان هاست نوبت ما تمام شد. ما دیگر نه توانش را داریم و از طرفی کارها آنقدر بی ارزش شده اند که رغبت آنچنانی به دوبله ندارم. هستند گویندگانی که ما در میان آنها گم باشیم.
آنها که در چشم بودند رفتند
او در صحبت هایش در واکنش به این جمله که «امسال دوبلورهای پیشکسوت زیادی را از دست دادیم و همه از دوستان شما بودند» خاطرنشان می کند: بالاخره آدم ها می آیند که بروند. همه ما باید برویم هیچکس ماندگار نیست. ما هم روزی می رویم و نمی شود کاری کرد. فرقی نمی کند همکار، قوم و خویش یا دوست، وقتی یک عمر با آنها زندگی کرده ایم همین که از دستمان می روند باعث ناراحتی مان می شود و برایمان خوشایند نیست؛ به خصوص برای آدم هایی مثل من که هیچ وقت دنبال رقابت نبودم و نیستم. رفتن دوستانم خیلی دردناک است. اخیراً هم که آقای شهروز مُلک آرایی از میانمان رفت واقعا متاثر شدم. من با او رابطه نزدیکی داشتم. دائم حالش را می پرسیدم و همکاری های زیادی با هم داشتیم. سال های قبل هم خیلی از عزیزانمان را در دوبله از دست دادیم اما امسال بیشتر بود. در واقع امسال آنها که در چشم بودند رفتند، افراد معروف و باسابقه‌ای که هیچ وقت تکرار نمی شوند.
دیگر از کسی توقعی ندارم
گوینده نقش هایی چون «پوآرو»، «زبل خان»، «لورل» و «گالیور» سپس در پاسخ به اینکه به عنوان یک پیشکسوت عرصه دوبله چه توقعی از مسئولان دوبله دارید؟ چنین اظهار می‌کند: هیچ توقعی ندارم چون دوره ای نیست که از کسی توقع داشته باشیم؛ به دلیل اینکه الان نه کاری به آن صورت در دوبله انجام می‌شود و نه کاری وارد می شود که انجام شود. ما آن زمان بیشتر کارهای خارجی دوبله می کردیم. در گذشته کارها فاخرتر و مشکلات هم کمتر بود. الان جوانان باید توقعاتشان را بگویند. من دیگر از کسی توقعی ندارم، کسی هم از من توقع نداشته باشد. به قول معروف کسی با ما دشمنی نکند خودش خیلی است، دیگر توقعی نیست.
دیگر صدایم دلنشین نیست
این دوبلور قدیمی در بخشی از صحبت هایش درباره جذابیت صدایش هم می گوید: دیگر صدایم دلنشین نیست. متاسفانه پیری که می آید به دنبالش انواع بیماری هم می آید. من مدتی است درگیر بیماری هستم، هم فشار خون دارم، هم کمر درد شدید و آرتروز دارم؛ بنابراین همه چی هست. همانطور که گفتم دیگر خیلی حرف نمی زنم. گاهی کارهای مستند قدیم، برنامه تاریخی شهرستان ها یا حیات وحش را دوبله می کنم ولی در کل خیلی در قید و بند کار نیستم. پسرم هم در دوبله خیلی کم کار می کند چون واقعا دوبله ای نیست. ان شاءالله برای جوانان در این عرصه کار باشد از ما که گذشت. من تا پنج سال قبل بهتر کار می‌کردم اما دیگر واقعاً کار خاصی انجام نمی‌دهم. در حال حاضر همان انیمیشن «شکرستان» را دارم که الان متاسفانه بیشتر گویندگانش فوت کرده‌اند.
«پوآرو» معروف ترین کارم بود
او در پاسخ به اینکه کدام کارتان را بیشتر از همه دوست دارید؟ چنین اظهار می کند: من همیشه همه رُل هایم را دوست داشتم چون وقتی در دوبله کاری را دوست نداشته باشید خوب از آب درنمی‌آید. تقریبا یکی ـ دو سال پیش در فیلمی به نام «متصدی لباس» صحبت کردم که خیلی دوستش داشتم. به جای کاراکتر یک پیرمرد صحبت کردم که واقعاً برایش کم نگذاشتم و همه حیرت کردند. نقش «پوآرو» هم که از قدیمی ترین کارها و معروف ترین کارهایم بود و خیلی دوستش داشتم. قبل از انقلاب من در تمام نقش های اول حضور داشتم. کارهایی که آن زمان بود به سن شما قد نمی دهد؛ فیلم هایی مثل «بالاتر از خطر» و «پیشتازان فضا» که خیلی معروف و جذاب بودند و واقعا لذت بخش دوبله آنها لذت بخش بودند.
اکبر منانی در پایان صحبتش با ایران اکونومیست یادآور می شود: بیش از ۷۰ هزار ساعت در دوبله حرف زدم که شاید کسی آنقدر صحبت نکرده باشد. همه کارهایم را دوست داشتم اما خوب در میانشان بودند کارهایی که خوشم نمی آمد اما واقعاً کم نمی گذاشتم و کارم را به نحو احسنت انجام می دادم.
در ادامه شنونده نمونه صدای اکبر منانی باشید:
