حسنوند در گفت‌وگویی با ایران اکونومیست درباره ارزیابی‌اش از کیفیت آثار شرکت‌کننده در جشنواره تجسمی فجر و مقایسه آن با سال های گذشته، می‌گوید: «من در جریان آثار سال‌های قبل نبودم و حضور ذهن ندارم اما امسال کیفیت بعضی از کارها نسبتا خوب بود.»
او ادامه می‌دهد: «آثاری که منتخب شدند طبق معیارهای هنرهای تجسمی بودند اما اگر بخواهیم آثار را با توجه به ایده آل‌ها و استانداردهای یک جشنواره ملی مثل فجر بسنجیم، مسلما این استانداردها نه تنها در این دوره بلکه در دوره‌های قبل نیز رعایت نمی‌شدند؛ زیرا ما خیلی بالاتر از این استانداردها را برای جشنواره ملی در ذهن خود داریم و باید با تدابیری این کیفیت را بالا ببریم اما این بدان معنا نیست که ما هنرمند نداریم. ما هنرمندان زیادی در سطوح بالا داریم اما باید با برنامه‌ریزی و تدبیر، تبلیغات و فراخوان مناسب کارهای این هنرمندان را نیز به جشنواره راه داد.»
داور بخش نقاشی جشنواره هنرهای تجسمی فجر درباره علت استقبال از رشته نقاشی در این رویداد و تعداد بیشتر آثار در این حوزه، بیان می‌کند: «من فکر می‌کنم استقبال از رشته‌های دیگر نیز به همین شکل است. برای مثال رشته‌ی نگارگری که به نوعی شاخه‌ای ایرانی‌تر از نقاشی است نیز از استقبال قابل توجهی برخوردار می‌شود، اما شاید علت این است که جمعیت نقاشان بیشتر از سایر رشته‌ها است.»
این مدرس دانشگاه درباره حضور هنرمندان رشته گرافیک در جشنواره تجسمی فجر و مقایسه آن با رشته‌ی نقاشی می‌گوید: «در ایران معمولا اینطور است که گرافیک تبلیغاتی و تجاری بیشتر از گرافیک معنوی و فرهنگی مورد استقبال هنرمندان قرار می‌گیرد؛ اما خیلی از گرافیست‌ها هم کارهایی انجام می‌دهند که لزوما برای یک شرکت یا کارفرما نیست؛ پس تعداد افرادی که جذب بازار کار هستند، بیشتر است و آن‌ها هم طبعا نسبت به شرکت در جشنواره‌ها رغبت کمتری دارند.»
این هنرمند نقاش درباره‌ی سبک‌ها و موضوعات رشته‌ی نقاشی در این دوره از جشنواره، اظهار می‌کند: «با توجه به اینکه سبک و تکنیک آزاد اعلام شده بود، آثار در محتوا، سبک و تکنیک‌های متنوعی وجود داشت و سعی شده بود تا نظر همه هنرمندان برای شرکت در جشنواره جلب شود.»
او در پاسخ به این پرسش ایران اکونومیست که چرا جشنواره تجسمی فجر برخلاف جشنواره های سینما و تئاتر فجر اغلب محلی برای کشف استعدادها شناخته می شود تا عرض اندام افرادی که سال‌هاست هنر را حرفه ای ادامه می دهند؟ می‌گوید: «قدمت جشنواره تئاتر یا فیلم فجر بیشتر از جشنواره تجسمی است. جشنواره فجر در همه رشته‌ها تأسیس شد اما از همان ابتدا در حیطه‌ی سینما و تئاتر پیشرفت بیشتری داشت. جشنواره تجسمی با ۱۵ سال سابقه و با تأخیر نسبت به سایر جشنواره‌ها برگزار شد، اما من هم موافقم که در وهله‌ی اول حرفه‌ای‌ها باید در این جشنواره شرکت کنند و باید نظر حرفه‌ای‌ها را با تبلیغات یا برگزاری نشست‌های تخصصی جلب کرد.»
او با بیان اینکه هنرمندان روح حساس و لطیفی دارند، می‌گوید: «برخورد با هنرمندان باید لطیف باشد و مسئولان باید از هنرمندان فروتنانه درخواست کنند تا در محافل هنری شرکت کنند. هنرمند به توجه نیاز دارد.»
حسنوند به نقد هنری نیز اشاره می‌کند و در ادامه می‌گوید: «یکی دیگر از نقاط ضعف ما در حوزه هنرهای تجسمی، بحث نقد هنری و کمبود منتقد متخصص و منصف است. مسوولان فرهنگی ما باید روی این موضوع کار کنند و متخصصان را نسبت به نوشتن نقد در ارتباط با هنرهای تجسمی جلب کنند. این اتفاق می‌تواند در روند حرکت هنرهای تجسمی در کشور کمک‌کننده باشد.»
