به گزارش خبرنگار تئاتر ایران اکونومیست؛ بخش مسابقه بزرگ صحنه‌ای جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نمایشنامه‌های راه یافته خود را با بازخوانی و انتخاب شهرام کرمی، سید حسین فدایی‌حسین و اعظم بروجردی معرفی کرد.
براساس آمار اعلامی دبیرخانه چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، هیات انتخاب پس از بررسی ۵۸۴ متن دریافتی از بخش ارسال مستقیم صحنه‌ای جشنواره، در نهایت ۷۳ متن را انتخاب و برای آماده سازی و بازبینی حضوری به دبیرخانه جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر معرفی کردند.
چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری کوروش زارعی همزمان با ایام جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ماه ۱۴۰۱ برگزار خواهد شد.
نحوه ارزیابی و کیفیت‌سنجی متون جشنواره تئاتر فجر
حدود ۷۰ درصد آثار از سطح کیفی متوسط، ۱۰ درصد از کیفیت نسبتا مطلوب و ۲۰ درصد فاقد کیفیت لازم برای ارزیابی بودندسیدحسین فدایی‌حسین از اعضای هیات بازخوانی متون رقابت بزرگ صحنه‌ای چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در مورد کیفیت آثار و نحوه ارزیابی آنها گفت: معمولا آثار هر دوره از جشنواره را باید در مقایسه با هم سنجید نه در مقایسه با دوره‌های مشابه چون لازمه مقایسه آثار دوره‌های مختلف، مطالعه و اطلاع از تمامی آثار ارائه شده در این دوره‌هاست.
وی افزود: اما در یک ارزیابی کلی درخصوص آثار ارائه شده در این دوره از جشنواره می‌توانم بگویم حدود ۷۰ درصد آثار از سطح کیفی متوسط، ۱۰ درصد از کیفیت نسبتا مطلوب و ۲۰ درصد فاقد کیفیت لازم برای ارزیابی بودند. همان‌طور که از تعداد آثار انتخاب‌شده برای بخش بازبینی پیداست از بین حدود ۶۰۰ متن ارائه شده حدود ۶۰ اثر برگزیده شده‌اند که همان ۱۰ درصد مطلوب بوده‌اند.
بیشتر آثار ارائه شده دارای رویکرد اجتماعی هستند
فدایی‌حسین در مورد ویژگی‌های بارز و زاویه نگاه نمایشنامه‌های این بخش به دنیای پیرامون خودشان گفت: در یک نگاه کلی بیشتر آثار ارائه شده دارای رویکرد اجتماعی در طرح داستانی بودند. در این میان درصد بیشتری به مسائل خانواده و روابط خانوادگی پرداخته بودند. رویکرد روانشناسانه به شخصیت‌ها از رویکردهای دیگر در نمایشنامه‌ها بود.
مهمترین ضعف آثار ارسالی به جشنواره چیست؟
حضور نویسندگان جوان اگرچه امیدوارکننده است اما عدم حضور یا حضور کم‌رنگ پیشکسوتان هم نگران‌کننده به نظر می‌رسدفدایی‌حسین تصریح کرد: از دیگر نقاط ضعف می‌توانم به توجه بیش از حد به روایت مستقیم به جای روایت نمایشی اشاره کنم که بیشتر این روایت‌ها نیز بدون زمینه و دلیل لازم اتفاق می‌افتاد. ضعف دیگر آثار شتابزدگی و عجله برای نوشتن و رساندن اثر به جشنواره بود که از کمبود زمان برای نوشتن ناشی می‌شد. این ضعف باعث عدم پرداخت لازم به عناصر نمایشنامه و عدم انسجام در ساختار آثار شده بود.
وی در مورد حضور آثار نمایشنامه‌نویسان جوان و پیشکسوت در این دوره از جشنواره تئاتر فجر گفت: با توجه به شناختی که از نویسنده‌های آثار داشتم به نظرم حضور نویسندگان جوان چشم‌گیرتر از پیشکسوتان بود.
وی خاطرنشان کرد: حضور نویسندگان جوان اگرچه امیدوارکننده است اما عدم حضور یا حضور کم‌رنگ پیشکسوتان هم نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
کار اصولی و راه‌گشا در مسیر آموزش شرکت‌کنندگان صورت نمی‌گیرد
آموزش باید استمرار داشته باشد. اتفاقات آموزشی اگر استمرار و تداوم نداشته باشد آن‌طور که باید تأثیرگذار نیستفدایی‌حسین با انتقاد از شیوه اجرایی بخش آموزشی جشنواره تئاتر فجر گفت: این ایراد همیشه من به جشنواره‌ها بوده که یا از بار آموزشی تهی است و یا تلاش‌های آموزشی در راستای آثار ارائه شده به جشنواره نیست. به بیانی دیگر، کار اصولی و راه‌گشا در مسیر آموزش شرکت‌کنندگان صورت نمی‌گیرد.
وی با مثالی توضیح داد: به‌طور مثال در هیچ‌کدام از مراحل جشنواره که بین آثار قضاوت صورت می‌گیرد، از مرحله بازخوانی متن تا اجرای نهایی در جشنواره هیچ‌کس درباره دلیل انتخاب یا عدم انتخاب آثار توضیح نمی‌دهد تا هنرمندان در بخش‌های مختلف با نقاط ضعف و قوت آثارشان آشنا شوند و از این آشنایی به عنوان تجربه‌ی آموزشی در کارهای بعدی‌شان استفاده کنند.
فدایی‌حسین ادامه داد: نکته دیگر این است که آموزش باید استمرار داشته باشد. اتفاقات آموزشی که قرار باشد سالی یک‌بار حتی مفید و مؤثر مطرح شود اگر استمرار و تداوم نداشته باشد آن‌طور که باید تأثیرگذار نیست. طبیعتا چنین کارگاه‌های گاه‌به‌گاهی جریان‌ساز و راه‌گشا نیست.
نویسندگان ما گروه سنی کودک و نوجوان را نمی‌بینند
نویسندگان ما اصلا گروه سنی کودک و نوجوان را نمی‌بینند و این قشر عظیم از جامعه را به حساب نمی‌آورندفدایی‌حسین که از متخصصان ادبیات نمایشی در حوزه کودک و نوجوان است در پایان در مورد توجه نویسندگان به این گروه سنی مهم در میان آثار بازخوانی شده این بخش از جشنواره گفت: متأسفا نه چنین توجه و رویکردی تقریبا در هیچ‌کدام از آثار جشنواره ندیدم، انگار نویسندگان ما اصلا چنین گروه سنی را نمی‌بینند و این قشر عظیم از جامعه را به حساب نمی‌آورند.
وی ادامه داد: شاید فقط در چند مورد از متن‌ها کودکان حضور داشتند آن‌هم آنقدر کم‌اهمیت و کم‌پرداخت بود که نبودشان تفاوتی نمی‌کرد. یا آنقدر غلط و غیراصولی ارائه شده بود که محلی از اعراب نداشت.
