به گزارش ایران اکونومیست، این نقاشی‌ها که تقریبا طی یک سال خلق شدند، به موضوعی یکسان می‌پردازند: کومه یا پشته‌هایی از خوشه‌های گندم یا جو در شرایط مختلف. تداوم خلق تابلوهای نقاشی با سوژه یکسان به مونه اجازه داد تا تأثیرات نور، آب و هوا و فصول را بر روی یک موضوع در طول زمان مطالعه کند و در نتیجه مجموعه‌ای مسحورکننده از بوم‌های نقاشی خلق کند.
در ادامه به بررسی تاریخچه و اهمیت مجموعه «کومه‌ها»ی مونه می‌پردازیم:
در سال ۱۸۸۳، زمانی که مونه دهه چهارم زندگی‌اش را سپری می‌کرد در «ژیورنی» واقع در حدود ۸۰ کیلومتری شمال غربی پاریس ساکن شد. او که با مناظر طبیعی و باغ‌های زراعتی احاطه شده بود، از این فضا برای خلق آثار هنری بی‌شماری، از جمله مجموعه نیلوفرهای آبی و «کومه‌ها» الهام گرفت.
یک روز، مونه مجذوب کومه‌های مزرعه همسایه‌اش «مسیو کوئرل» شد. اگرچه امروزه معمولاً به آنها کومه گفته می‌شود، اما سوژه این مجموعه نقاشی خوشه‌های گندم یا جو بودند که ذخیره می‌شدند تا بعداً مورد استفاده قرار گیرند.
وقتی «مونه» تصمیم گرفت که کومه‌ها را به سوژه بعدی برای یک مجموعه نقاشی جدید تبدیل کند، روند نقاشی کردن آنها در فضای باز را آغاز کرد. در ابتدا، او فقط قصد داشت دو بوم نقاشی را تکمیل کند، با این حال، به زودی متوجه شد که نمی‌تواند تغییر نور را تنها در دو نقاشی ثبت کند، بنابراین از دخترخوانده‌اش «بلانچ هوشده» خواست تا بوم‌های بیشتری را با چرخ دستی به او برساند.
در پایان روز، «مونه» و «هوشده» لوازم نقاشی را به خانه بازمی‌گرداندند تا مونه مراحل نقاشی را در کارگاه تکمیل کند.
مونه در سپتامبر یا اکتبر سال ۱۸۹۰ کار روی مجموعه «کومه‌ها» را آغاز کرد. او هر روز حدود ساعت ۳:۳۰ صبح بیدار می‌شد و تجهیزات خود را به محل نقاشی می‌برد. سپس، با استفاده از ضربات قلم موی سست بارز خود، به سرعت کار می‌کرد تا حدود ۱۰ نقاشی را در یک جلسه تکمیل کند.
این روند در طول فصول مختلف تا تابستان ۱۸۹۱ ادامه یافت، تا اینکه مونه از تنوع در نور و رنگ آنها احساس رضایت کرد.
هدف اصلی خلق مجموعه «کومه‌ها»، بررسی نور بود؛ موضوعی که بسیار مورد توجه مونه و دیگر امپرسیونیست‌ها قرار داشت. بسته به زمان روز، آب و هوا و فصل، ظاهر این کومه‌ها تغییر می کرد. تصویرهای گیرای مونهاین تغییرات زودگذر و زیبایی نور را به تصویر می‌کشید.
اگرچه مونه اکنون به دلیل نقاشی چندباره از یک سوژه یکسان مشهور است، مجموعه «کومه‌ها» یکی از نخستین پروژه‌هایی او بود که از تکرار برای مطالعه تغییرات جزئی در طول زمان استفاده می‌کرد.
