به گزارش خبرنگار حوزه دولت ایران اکونومیست، رئیس جمهور صبح دوشنبه در صدر هیأتی سیاسی عازم نیویورک، مقر سازمان ملل شد تا از پتانسیل این نهاد برای پیگیری منافع ملی و تببین گفتمان سیاست خارجی دولت سیزدهم به عنوان گفتمانی برآمده از انقلاب اسلامی بهره گیرد. آیتالله رئیسی با گفتمان نظم و عدالت در نیویورک حضور دارد؛ «نظم عادلانه بینالمللی از طریق چندجانبهگرایی اقتصادی».
سخنرانی رئیسجمهور عصر چهارشنبه سیام شهریور، در هفتادوهفتمین نشست مجمع عمومی این نهاد بینالملل آغاز می شود و آنطور که آیت الله رییسی معتقد است، «سازمان ملل محل تبیین ظلمهایی است که جهان امروز از آن رنج میبرد و در واقع میتواند یکی از جلوههای جهاد تبیین باشد؛ اگر بتوانیم به وظیفه خود درست انجام دهیم میتواند تبیین خوبی برای بیان مواضع جمهوری اسلامی ایران باشد.»
اما در این سفر چه کسانی آیتآلله رئیسی را همراهی می کنند؟ رئیسجمهور ایران خلاف رویههای روسای جمهور قبلی، با تعداد محدودی به نیویورک رفت؛ یعنی همراه با هیأت سیاسی ۵ نفره.
«غلامحسین اسماعیلی» رئیس دفتر رئیسجمهور، «حسین امیر عبداللهیان» وزیر امور خارجه و «علی باقری» معاون سیاسی او، «محمد جمشیدی» معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور و «وحید جلال زاده» رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، رئیسجمهور را همراهی میکنند.
روایت مستندساز همراه رییس جمهور: هیات ایرانی می داند برای چه سفر می کند
در همین ارتباط علی صدرینیا یکی از اعضای تیم رسانهای همراه رئیسجمهور در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «حالا ۱۴ ساعت پرواز کردهایم... از ساعت ۷:۳۰ صبح به دنبالِ ظهرِ دوشنبه دویدهایم و حالا بعد از ۱۴ ساعت حرکت، تازه به ساعتِ دوازدهِ ظهرِ دوشنبه رسیدهایم... در این سالها برای ساخت مستند کم سفر نرفتهام اما این سفر کمی تفاوت دارد... چند روزی است دارم به این تفاوت فکر میکنم؛ مهم است که تو وقتی دوربینت را روشن میکنی درگیر زرق و برقهای ظاهری یک شهر هستی، درگیر برو و بیای چهرهها و مسئولانی که هر کدام در خاک سرزمینشان کسی هستند برای خودشان؛ یا اینکه لحظه به لحظه داری به آن تفاوت فکر میکنی... شاید به خاطر همین فکرهای چند روزهام بود که سیزده ساعت پیش، در سخنرانیِ پایِ پروازِ رئیس جمهور، در بین همه صحبتهایش یاد کردن از یک نفر، بیشتر از بقیه جملات و کلمات در گوش من زنگ زد... یادآوری اسم سردار قهرمان ایرانیان، آن هم قبل از این سفر معنادار بود... هم معنادار برای هیات ایرانی، که یعنی میداند به کجا و برای چه سفر میکند... و هم معنادار و دارای پیام برای دیگران که تصور نکنند برخی اتفاقات فراموش شدنی است.
