بهترین حالت کار در ادارات روزی نیم ساعت

تا هنگامی که کارمند و کارگر مورد استثمار قرار می گیرد این حرفها و محاسبات پوچ است و وقتی کارگر و کارمند می بیند سهم او فقط لقه ای نان است براحتی تن به استثمار داده و چاره و سرمایه ای برای فرار ندارد و باید بسوزد و بسازد و خون دل بخورد.

ایشان فقط از اعلام ارزش این ساعات کار طفره رفته و مستقیما چهل و هشت هزار میلیارد ساعت را ثروت انگاشته که همانند معدن های نقد نشده و انواع حواله های موعد دار مختلف و فروش پوست خرس زنده به مردم در حکم همان فرا فکنی عمدی در مورد خسارات وارده به آحاد مردم است.

شایان ذکر است این ساعات کار به نرخ ثابت ساعتی یک دلار که یک دهم حداقل دستمزد بطور میانگین در پنج کشور جهان است بیشتر از درآمد نفتی (نه فروش نفت) کشور است که اگر با محاسبه ارزشی معادل هفتاد ریال تا سی هزار ریال در ایران می توانست ملاک عمل باشد مطلوب بود نه محاسبه به نرخ ثابت ریال تا پس از تسعیر به ارزش روز به ضرر آحاد مردم ایران و درآمد سرانه تمام شود.