همه چیز درباره بیماری آبله میمون

یک متخصص پزشکی اجتماعی و طب پیشگیری در گفت‌وگو با خبرنگار ایران اکونومیست اظهار داشت: بیماری آبله میمون مانند ویروس کرونا ناشناخته و جدید نیست، تاریخچه این بیماری به سال 1932 بازمی‌گردد که به ویروس B معروف بوده و از دسته DNA ایجادکننده آبله انسانی یا گاوی است. این نوع آبله با آبله مرغان متفاوت است. منشا این نوع بیماری جوندگان، پریمات‌ها و میمون‌ها هستند و اولین مورد انسانی در سال 1932 یک مورد شناسایی شد و همچنین در سال 1970 نیز یک مورد انسانی دیگر به این نوع آبله مبتلا شده بود. در سال 1977 نیز که مایعات بدن میمون به قرنیه چشم یک محقق پاشیده شده بود یک ابتلای انسانی دیگر گزارش شد و در نهایت فوت کرد. اپیدمی بعدی مربوط به سال 2003 می‌شود که حدود 70 نفر در خارج از افریقا به این بیماری مبتلا شدندکه توسط سگ‌ها آلوده شده بودند. لازم به ذکر است که این بیماری بومی قاره افریقا به ویژه کشور نیجریه است و در صورت مشاهده آن خارج از قاره افریقا موجب نگرانی می‌شود. نگرانی فعلی در رابطه با این بیماری به دلیل گسترش آن خارج از افریقا است.

مریم بابازاده افزود: چیزی حدود 60 سال پیش بیماری به نام آبله انسانی وجود داشت که فرد را می‌کشت و یا منجر به کوری افراد می‌شد و در غیر این صورت آثاری را روی پوست صورت بیمار بر جای می‌گذاشت و سوراخ‌های عمیقی در پوست ایجاد می‌کرد و بافت پوست بهم می‌ریخت که به اصطلاح به این نوع افراد «آبله‌رو» گفته می‌شود. در آن سال‌ها سازمان بهداشت جهانی تمام دولت‌ها وکشورها را موظف به واکسینه کردن مردم خود کرد و یک واکسیناسیون جهانی علیه آن بیماری انجام شد. خاصیت واکسیناسیون این است که بیماری بعد از مدتی ریشه‌کن می‌شود و این بیماری در سال 1980 در کل دنیا ریشه‌کن شد و بر اساس دستور سازمان بهداشت جهانی از آن سال واکسن آبله تزریق نمی‌شود.

وی عنوان کرد: افرادی که علیه آبله انسانی واکسینه شدند 85 درصد در مقابل آبله میمونی نیز مقاوم هستند. خاصیت واکسیناسیون به این شکل است که به مرور زمان اثر واکسن روبه افول می‌رود و در حال حاضر چیزی حدود 40 سال است که واکسن جدید تزریق نشده و سطح ایمنی کاهش یافته است، این موضوع یکی از دلایل قدرت نمایی آبله میمون در شرایط فعلی است. در رابطه با جهش‌یافتگی این بیماری باید گفت که هنوز چیزی به طور کامل مشخص نیست و دانشمندان در حال تحقیق در این خصوص هستند.

این متخصص یادآور شد: راه انتشار بیماری آبله میمون تماس مخاط و مایعات بدن جوندگان و میمون با سطح زخم و قسمت‌های مخاطی انسان همچون دهان، قرنیه چشم و ناحیه تناسلی است. ازجمله علائم این بیماری می‌توان به تب، دردهای بدنی شدید، دردهای عضلانی، تورم غدد لنفاوی، اشاره کرد و وجه تمایز آبله انسانی با میمونی همین تورم غدد لنفاوی است. در نهایت می‌توان بثورات را می‌توان نام برد که در تمام نوع آبله‌ها مشاهده می‌شود و در آبله میمونی بثورات به صورت ماکول، پاکول و وزیکول ظاهر می‌شود و اغلب اوقات به قدری وسیع می‌شود که بافت پوست را از بین می‌برد و اسکار ایجاد می‌کند و رنگ قرمزی زخم به زردی می‌گراید و 95 درصد بثورات در صورت افراد هستند. یکی از دلایل کوری در این بیماری ایجاد بثورات در قرنیه چشم است و 75 درصد موارد در کف دست و پای بیمار به وجود می‌آیند

بابازاده تاکید کرد: دوره کمون بیماری آبله میمون هفت الی 14 روز به طول می‌انجامد و امکان دارد تا 21 روز طول بکشد. بعد از دوره کمون اولین علامت تب است و تکمیل این دوره نیز سه روز زمان می‌برد و در ادامه بدن درد و درگیری غدد لنفاوی اضافه می‌شود و در نهایت بثورات ظاهر می‌شوند و شکل بالینی این بیماری تکمیل می‌شود. این بیماری دو الی چهار هفته دوام دارد و بعد از آن روبه بهبودی می‌رود. برای جلوگیر از شیوع و همه‌گیری این نوع بیماری باید از آن پیشگیری شود و با فرد بیمار تماس پوستی برقرار نشود و در صورت بروز بثورات قرنطینه انجام شود. برای پیشگیری همچنان باید مواظب حیوانات خانگی بود و در خصوص اجساد حیوانات خانگی دقت لازم را به کاربرد و باید از آن‌ها اجتناب کرد.

وی در ادامه گفت: در حال حاضر در ایران و کشورهای همسایه مورد مثبتی گزارش نشده است و برای درمان آن از داروهای آنتی‌ویرال می‌توان استفاده کرد، همچنین آنتی‌بیوتیک‌های علیه ویروس‌ها نیز در خصوص این این بیماری موثر عمل می‌کنند و در واقع طول دوره و علائم بیماری را کاهش می‌دهند. اکنون پیشنهادی که به کشورهایی که بومی این نوع بیماری هستند مانند کشور نیجریه داده می‌شود این است که مجددا همچون سال‌های گذشته واکسیناسیون انجام شود. چند نوع واکسن به صورت کارآزمایی آغاز شده و تاییدیه آن گرفته شده تا برای افراد بالای 18 سال امتحان شود اما در سطح جهانی هنوز واکسن خاصی به مرحله واکسیناسیون عمومی نرسیده است.

بابازاده خاطرنشان کرد: ویروس کرونا به بشر یاد داد که نباید این نوع بیماری‌ها را دست کم گرفت و باید نگران جهش‌ها و کشندگی آن‌ها بود، چراکه در اطفال 25 درصد خطر مرگ به دلیل التهابات و عفونت مغز و نخاع وجود دارد. ویروس آبله میمون بزرگ‌تر از کرونا بوده و از طریق هوا و تنفس قابل انتقال نیست و نیاز به تماس پوستی و دهانی دارد اما با این وجود باید دقت لازم را به کار برد تا از ورود به کشور جلوگیری شود.