در یکی از بزرگترین مطالعات در نوع خود، محققان دانشگاه جانز هاپکینز نشان داده‌اند که سطوح آنتی بادی علیه سارس-کوو-۲ (ویروس کووید-۱۹) در افرادی که قبلا به ویروس کرونا مبتلا شده و دو دوز واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند، در مقایسه با افرادی که مبتلا نشده ولی واکسن تزریق کرده‌اند، پایداری بیشتری دارد. یعنی در یک دوره طولانی بالاتر باقی می‌ماند.
یک نامه تحقیقاتی که جزئیات مطالعه نزدیک به ۲۰۰۰ کارمند مراقبت‌های بهداشتی را شرح می‌دهد، در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.
این یافته به درک ما از نحوه عملکرد ایمنی در برابر سارس-کوو-۲ می‌افزاید و بر اساس مطالعه قبلی که نشان می‌دهد واکسن‌های mRNA پاسخ آنتی‌بادی قوی ارائه می‌دهند، حتی اگر فرد علائم قابل توجهی را پس از واکسیناسیون ایجاد نکرده باشد. آرون میلستون، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد اطفال در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و اپیدمیولوژیست کودکان در مرکز کودکان جانز هاپکینز، می‌گوید قبلا عفونت سارس-کوو-۲ نداشته است.
دو واکسن mRNA که در این مطالعه ارزیابی شدند، سیستم ایمنی بدن را با S۱، یک زیرواحد پروتئینی که جزئی از میخ‌های موجود در سطح سارس-کوو-۲ است، معرفی می‌کنند. سنبله‌ها ویروس را قادر می‌سازند تا به سلول‌های سالم متصل شده و آن‌ها را آلوده کند. آنتی بادی‌های ایمونوگلوبولین G که توسط S۱ از واکسن‌های تحریک کننده سیستم ایمنی استخراج می‌شود، ذرات ویروس را خنثی کرده، از عفونت سارس-کوو-۲ جلوگیری می‌کند یا حداقل شدت بیماری را کاهش می‌دهد.
برای آخرین مطالعه خود، محققان ۱۹۶۰ نفر از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی جانز هاپکینز را که هر دو دوز واکسن کرونا را دریافت کرده بودند، از جمله ۷۳ نفر که نتیجه آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز سارس-کوو-۲ (PCR) مثبت را داشتند، دنبال کردند. قبل از اولین دوز واکسن ۷۳ نفر به دو گروه تقسیم شدند، کسانی که در ۹۰ روز یا نزدیکتر به اولین دوز واکسن آلوده شده بودند و کسانی که قرار گرفتن در معرض ویروس بیش از ۹۰ روز قبل از تزریق اولیه بود.
پس از تعدیل نوع واکسن، سن و جنس، سطح آنتی بادی برای افراد مبتلا و بدون عفونت قبلی سارس-کوو-۲ در یک، سه و شش ماه پس از دوز دوم واکسن مقایسه شد. علاوه بر این، سطح آنتی بادی در یک و سه ماه پس از دوز دوم بین دو گروه با عفونت قبلی سارس-کوو-۲ مقایسه شد.
دکتر ژونگ، عضو بیماری‌های عفونی در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: ما دریافتیم کارکنان مراقبت‌های بهداشتی با عفونت قبلی سارس-کوو-۲ و به دنبال آن دو دوز واکسن mRNA - بنابراین، قرار گرفتن مستقل در معرض پروتئین S۱ spike - سطوح آنتی‌بادی بالاتری نسبت به آن‌هایی که به تنهایی واکسیناسیون داشتند، ایجاد کردند. تفاوت‌های نسبی در یک ماه پس از دوز دوم واکسن ۱۴ درصد، در سه ماهگی ۱۹ درصد و در شش ماهگی ۵۶ درصد بیشتر بود.
ژونگ می‌افزاید شرکت کنندگان در مطالعه با عفونت سارس-کوو-۲ تایید شده با PCR بیش از ۹۰ روز قبل از واکسیناسیون اولیه، سطح آنتی بادی را ۹ ٪ (یک ماه پس از دوز دوم واکسن) و ۱۳ ٪ (سه ماه پس از واکسن دوم) تنظیم کرده بودند. دوز بیشتر از کسانی که کمتر یا مساوی با علامت ۹۰ روزه در معرض ویروس قرار گرفتند.
میلستون می‌گوید: این نشان می‌دهد که فاصله طولانی‌تر بین عفونت و اولین دوز واکسن ممکن است پاسخ آنتی بادی را افزایش دهد.
میلستون می‌گوید برای تعیین اینکه آیا افزایش ماندگاری پس از واکسیناسیون در افرادی که قبلا آلوده شده‌اند، به تعداد مواجهه با ویروس، فاصله بین قرار گرفتن در معرض یا تداخل بین ایمنی طبیعی یا مشتق از واکسن نسبت داده می‌شود، تحقیقات بیشتری لازم است.
