امروز روز جهانی ماما نامگذاری شده است؛ همان قشری از جامعه پزشکی که نخستین زنان سپید پوشی هستند که در قامت ماما تن نحیف و لرزان کودک را همچو مامنی آسوده و قابل اعتماد در بر می‌گیرند.
ماما؛ اوج محبت بر تن نحیف نوزاد است؛ آن زمان که برای نخستین بار دیده به دنیای جدید می‌گذارد و از جهان پر پیچ و خم درون مادر پا به عرصه وجود گذاشته و دنیایی جدید را تجربه می‌کند.
ماما؛ همچون پروانه‌ای به عنوان اولین نگهبان کودک است که او را در قاب پرمهر وجودش پذیرا می‌شود و بر گرد پروانه تازه نورسیده می‌چرخد.
دستان مهربان او حکایت لنگر‌گاهی مطمئن و قابل اتکا در ساحل پر آشوب به دنیا آمدن است و نگاه او سرآغاز نگاه‌های امیدوارانه مادر و مهر بی‌پایان است.
لبخندش زیباترین لبخند در نگاه کودک به دنیای برون از مادر است و گرمای وجود و آغوش پرمهرش به یاد ماندنی‌ترین آغوش پس از آغوش مادر است.
ماما؛ ترکیبی از دو «ما» با واژه محبت و مودت و «الف» الفت است. نامش در طول نام مادر و نفسش نزدیک‌ترین نفس به نفس برآمده از قامت مادر است! چشمانش تشعشع فروزانی از آفتاب حیات‌بخش و جان‌بخش است و صدای لالایی او، سمفونی زیبایی در امتداد صدای بی‌مانند مادر است.
ماما؛ آن مهربان زنی است که در لحظات پر التهاب اما امیدوارانه به زندگی مادر پر آشوب و مضطرب را رهایی بخشیده و آرام می‌کند و گویی نفس و کلام آرامبخش او، همچو آبی بر آتش اضطراب و فشردگی روح و روان مادر بوده است.
در نتیجه پاس می‌داریم حرمت ماماها، سپیدپوشان و سفیران زندگی و حیات را و تقدیس می‌کنیم جایگاه آنان که مادرانی در امتداد مهر مادری برای کودکان تازه نورسیده هستند.
فارس
