«سینا حسین پور» کارگردان مستند «داغ قره باغ»، درباره دلیل پخش نشدن مستند خود گفت: رسانه ملی ما به دلیل ملاحظه های بیش از حد، دارد جنگ رسانه ای را می بازد و حتی گاهی اوقات با ژست بی طرفی گرفتن در مقابل هجمه های مختلف می بازد.
وی ادامه داد: دلیل پخش نشدن مستند قره باغ هم در ادامه همین موضوع است و در قبال مسئله بین ترکیه و آذربایجان آنقدر احتیاط کردیم که جنگ رسانه ای را باختیم.
این کارگردان افزود: ترکیه بیش از ۶۰۰ شبکه تلویزیونی دارد و به دلیل همین ملاحظه ها آنها تندتر کار می کنند و ما کند کار می کنیم.حسین پور افزود: امروز به آرشیو روزنامه های قدیمی یکی از دوستان نگاه می کردم و حدود ۳۰ عکس از اتفاق قره باغ در سی سال پیش دیدم و پیش خودم گفتم اگر در این سی سال سالی یکی از این عکس ها را منتشر می کردیم می توانستیم در مقابل این هجمه ها بایستیم. در این سالها آنقدر عکس نشان ندادیم و روزنامه و سایت ها درباره اش کار نکردند که کار به اینجا رسید و ما اذهان عمومی داخلی مان را از دست دادیم.
این کارگردان ادامه داد: فرض بفرمائید مخاطبان داخلی ما روی موضوع قره باغ حساس هستند اما در رسانه داخلی کشورشان هیچ برنامه و عکسی درباره آن نمی بینند. این در حالی است که شبکه های ترک زبان با کیفیت بالا به طور زنده این کار را انجام می دهند و مردم به سمت آن شبکه ها می روند و اینطور می شود که ما تریبون اذهان عمومی را از دست می دهیم.
حسین پور در ادامه افزود: مستند ما سه بار در کنداکتور پخش قرار گرفته اما پخش نشده و ما با شبکه های سه یک و مستند وارد مذاکره شدیم اما پخش نکردند و در این میان فقط شبکه افق حاضر به پخش شد که آنهم فقط در کنداکتور قرار داد و به پخش نرسید.
این مستند ساز با اشاره به هدف خود از تولید چنین مستندی افزود: من یک آذربایجانی هستم و اهل شمال کشور ایرانم و مردم آذری ایران روی مسئله قره باغ حساس هستند و دنبال تولید رسانه ای بودند و در رسانه ما هیچ برنامه ای در این باره تولید نشده بود.
همین باعث شده بود شایعات زیاد شده و اذهان عمومی علیه جمهوری اسلامی و گفتمان انقلاب بسیج شود.
وی در ادامه نیز بیان داشت: همیشه در اینباره گزارش های احساسی دیده بودیم و من سعی کردم گزارشی عقلانی بسازم و با دلیل و منطق کاری را تولید کنم. برای این کار روزنامه ها و آرشیوها را جست و جو کردیم و به این نتیجه رسیدیم ماجرا چیز دیگری است و تلاشم این بود که با همین به اذهان عمومی جواب دهم.
حسین پور در ادامه نیز عنوان داشت: قره باغ آنقدر مسئله مهمی است که شاید بتوان جلوی یک بحران اجتماعی را با یک حلقه فیلم گرفت و من مستند قره باغ را در همین داستان می بینم.
وی درباره محدودیتی که در جمع آوری اطلاعات برای تولید این مستند داشت، گفت: قصد داشتم از آرشیوهای داخلی استفاده کنم اما با اینکه درخواست کردم یک فریم به من آرشیو ندادند و سه ماه بعد از پایان تولید مستند، آرشیو خبری صداوسیما یکسری فیلم در اختیارم قرار داد. اصلی ترین منابع روزنامه های کیهان جمهوری اسلامی رسالت و اطلاعات بودند که در آن زمان چاپ شدند. یکسری مقاله هم در اینباره خواندم که اطلاعات کمی داشت. کتاب های آذربایجانی هم اطلاعات خوبی نداشتند و کتاب های انگلیسی بهتر بودند و با چند خبرنگار آمریکایی و انگلیسی ارتباط برقرار کردم و علاوه بر اینکه کتاب هایشان را خواندم با آنها مصاحبه کردم.
وی در پایان نیز گفت: کم کاری های ما فضا را برای شایعه ها و سوء فکرها باز می کند و برخی ها در آذربایجان می گویند دلیل اینکه رسانه ملی هیچ صحبتی از مسئله قره باغ پخش نمی کند به خاطر این است که با اصل جریان مشکل دارند و ... من که در دل ماجرا هستم می دانم که اینطور نیست اما خب ده ها هزار آدم مثل من فکر نمی کنند و این خطرناک است. همین می شود که فضا برای جولان دادن رسانه های معاند باز می شود. در حالی که بی گناه ترین افراد در مسئله قره باغ، جمهوری اسلامی ایران است و دوستان تمام تلاششان را کرده اما دست های دیگری بوده که خواسته ما را از میدان به در کند و ما با صحبت نکردنمان خود را در ماظن اتهام قرار می دهیم.
فارس
