به گزارش باشگاه خبرنگاران، اختلال پرکاری مثانه معمولا با استرس و اضطراب ناگهانی فرد و نیاز او به رفتن به سرویس بهداشتی به طور فوری در طول روز و شب شناسایی می‌شود؛ برخی اوقات پرکاری مثانه سبب بی اختیاری دفع ادرار می‌شود که در نتیجه آن فرد دچار محدودیت‌هایی برای زندگی اجتماعی می‌شود.
مثانه بیش فعال یا OAB یک بیماری شایع در دنیاست که میلیون‌ها نفر به آن مبتلا هستند و بنا بر آمار‌ها با افزایش سن احتمال بروز آن افزایش می‌یابد.
رعایت رژیم خوراکی مناسب و پرهیز از مصرف نوشیدنی‌های مدر، چون ماءالشعیر و قهوه می‌تواند سبب جلوگیری از تحریک مثانه شود.
مثانه بیش فعال به این معنی است که مثانه فرد در ذخیره طبیعی ادرار دچار مشکل است، از جمله دیگر علامت‌های این اختلال، نیاز به مراجعه به سرویس بهداشتی، ناتوانی در کنترل و نگهداری ادرار، تکرر ادرار و نیاز به مراجعه به سرویس بهداشتی چندین بار در طول شب است.
از جمله دیگر خوراکی‌ها که می‌تواند سبب تحریک مثانه و ایجاد پرکاری مثانه شود می‌توان نوشابه‌های گازدار، آسپارتام و شیرین کننده‌های مصنوعی، خوراک‌های ادویه دار، خوراک‌های اسیدی مانند آب پرتقال و سس گوجه فرنگی را نام برد.
بسیاری از افراد مبتلا به OAB برای جلوگیری از نیاز به مراجعه به سرویس بهداشتی مصرف آب را کاهش می‌دهند که این کار سبب کم آبی بدن و ایجاد غلظت ادرار و تحریک بیشتر مثانه می‌شود. مصرف کم آب در دراز مدت سبب ایجاد آسیب به کلیه و ابتلای افراد به انواع بیماری‌های خطرناک می‌شود.
از جمله مواردی که سبب ایجاد مشکل پرکاری مثانه می‌شود می‌توان مواردی، چون چاقی را نام برد، افراد چاق به ویژه افرادی که دچار چاقی شکمی هستند بیش از افراد لاغر دچارمشکل پرکاری مثانه می‌شوند؛ فشار به مثانه یکی از دلایلی است که سبب می‌شود مادران باردار در طی دوران بارداری به میزان زیاد نیاز به استفاده از سرویس بهداشتی داشته باشند.
سیگار کشیدن هم یکی از عواملی است که سبب اختلال در عملکرد مثانه و بروز مشکل مثانه پرکار می‌شود؛ افزون برمشکل پرکاری مثانه افراد سیگاری با درصد بسیار بالایی مبتلا به سرطان مثانه می‌شوند که از جمله سرطان‌های مرگبار در دنیاست.
انجام تمرین‌های کف لگن هم می‌تواند برای کنترل مشکل پرکاری مثانه اثربخش باشد؛ این تمرین‌ها سبب تقویت عضله‌های کنترل کننده ادرار می‌شوند و به نام تمرین‌های ورزشی Kegels مشهور هستند.
در حین انجام تمرین‌های کف لگن، فرد عضله‌های شکمی را سفت و به تدریج شُل می‌کند که این کار سبب می‌شود کنترل او بر روی دفع و نگهداری ادرار افزایش پیدا کند.
کارشناسان توصیه می‌کنند افراد این کار را پس از تخلیه ادرار و به میزان فراوان در طول روز انجام دهند تا به تدریج عضله‌های شکم آنها تقویت شود. از جمله دیگر تمرین‌ها برای تقویت عضله‌های شکم و مثانه، تحریک الکتریکی با استفاده از دستگاه‌هایی ویژه است که به وسیله پزشک انجام می‌شود.
معمولاً پزشکان برای شناسایی بیماری پس از بررسی علامت‌های بالینی افراد، دستور انجام آزمایش خون و ادرار می‌دهد تا هرگونه عفونت را شناسایی کند؛ انجام سونوگرافی قبل و پس از تخلیه ادرار به وسیله پزشک می‌تواند نشان دهد که چه میزان ادرار از بدن فرد تخلیه و چند درصد باقی مانده است.
منبع: medicalnewstoday
انتهای پیام/
