به گزارش باشگاه خبرنگاران، فناوری‌های جدید و ایمپلنت‌ها بدون مشکل نیستند و بخشی از این مشکلات ناشی از واکنش‌های محافظتی بدن است. واکنش‌های پیچیده و غیرقابل پیش بینی که باعث اختلال در عملکرد دستگاه‌های کاشته شده در بدن می‌شود و عملکرد طولانی مدت و کارآیی درمانی این دستگاه‌ها را به طرز چشمگیری محدود می‌کند.
یکی از این واکنش‌های محافظتی بدن، تشکیل فیبروز است. فرآیندی که یک کپسول فیبری متراکم، دستگاه کاشته شده یا ایمپلنت را محاصره می‌کند و باعث خرابی دستگاه یا اختلال درعملکرد آن می‌شود.
از این رو، ایمپلنت‌ها دارای انواع نارسایی‌های مختلف هستند که از آن جمله می‌توان به ضایعات فیبروزی در ۳۰ تا ۵۰ درصد از ایمپلنت‌های ضربان ساز واحتمال بروز فیبروز در ۳۰ درصد از پروتز‌های ماموپلاستی اشاره کرد. در مورد حسگر‌های زیستی یا دستگاه‌های انتقال دارو هم ممکن است کپسول فیبری متراکمی ایجاد شود که می‌تواند عملکرد آن را به طور جدی مختل کند و عواقب و هزینه‌های سختی برای بیمار و سیستم مراقبت‌های بهداشتی در پی داشته باشد.
با این رویکرد، محققان دانشگاه ملی ایرلند گالوی، انستیتوی فناوری ماساچوست و AMBER و مرکز تحقیقات SFI در در تحقیقات مهندسی زیستی به پیشرفت مهمی در حوزه روباتیک نرم دست یافتند که می‌تواند به فناوری ایمپلنت پستان، دستگاه‌های تنظیم‌کننده ضربان قلب، پروب‌های عصبی، حسگر‌های گلوکز و ابزار تحویل دارو در سلول کمک کند. این تحقیق روباتیک نرم را برای اصلاح پاسخ بدن به ایمپلنت‌ها به کار می‌گیرد که تولید کپسول فیبری را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
روبات‌های نرم دستگاه‌های انعطاف پذیر هستند که می‌توانند در بدن کاشته شوند و از نوسان مکانیکی برای تعدیل نحوه پاسخ سلول‌ها در اطراف ایمپلنت استفاده می‌کنند و می‌توانند شکل خود را در مقیاس میکروسکوپی و از طریق یک غشای تحریک کننده تغییر دهند.
نتایج این تحقیق در مجله معتبر بین المللی Science Robotics منتشر شد.
