به گزارش جام جم آنلاین از میزان،اگر چنانچه اختلالی در فعالیت کبد (مانند هپاتیت در بدن) ایجاد شود یا مسیر خروجی صفرا انسداد یابد و فرد دچار سنگ صفراوی شود، بیلی روبین دفع نخواهد شد، در نتیجه به دلیل تجمع بیلی روبین در بدن، فرد دچار زردی می‌شود بنابراین بروز زردی به معنای هپاتیت نیست و به عوامل مختلفی بستگی دارد.
به عنوان مثال همولیز (تخریب سریع گلبول‌های قرمز) می‌تواند منجر به زردی شود. همچنین مصرف فراوان هویج نیز می‌تواند باعث زردی شود. در بسیاری از میوه‌ها و سبزی‌ها مانند هویج و نارنگی، ماده زرد رنگی به نام «کاروتن» وجود دارد.
اگر فردی روزی یک لیوان آب هویچ بنوشد. کبد توانایی لازم برای سوخت و ساز و دفع آن را نخواهد داشت. در نتیجه با افزایش میزان آن در بدن، این ماده در زیر پوست جمع شده و باعث زرد شدن پوست می‌شود. زردی حاصل از استفاده از هویج بیشتر در اطفال به وجود می‌آید، اما زردی حاصل از آن با بیماری زردی یا یرقان تفاوت دارد.
تفاوت اصلی این نوع زردی با زردی حاصل از بیماری کبدی و خونی ناشی از تجمع رنگدانه کاروتن در خون به دلیل مصرف بیش از حد مواد غذایی است. در این نوع زردی، صلبیه چشم (سفیده چشم) زرد نمی‌شود بنابراین اگر مصرف این نوع مواد غذایی کاهش یابد، زردی به تدریج در طول چند هفته از بین می‌رود و مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
در حال حاضر بسیاری از مبتلایان به هپاتیت و به ویژه ناقلان هپاتیت «بی» سابقه‌ای از زردی ندارند و زرد نیستند.
