پرتقال خونی یا پرتقال توسرخ، یکی از گونه‌های پرتقال است که بخش گوشتی آن به رنگ خون است.
این گونه معمولاً از پرتقال‌های معمولی کوچکتر است.
قرمز بودن رنگ این پرتقال به دلیل وجود آنتوسیانین است که رنگدانه معمولی در گل‌ها و میوه‌ها است، ولی در مرکبات نادر است.
پوست این پرتقال معمولاً سفت‌تر از انواع دیگر است و بر روی پوست انواعی از این پرتقال رنگ تیره‌ای وجود دارد.
پرتقال خونی به دلیل دارا بودن مقادیر بسیاری آنتو سیانین برای درمان بیماری‌های قلبی بسیار مفید است.
پرتقال خونی حاوی رنگدانه‌های قرمز رنگ شفابخشی است که دانشمندان معتقدند آب این پرتقال برای درمان بسیاری از اختلالات پزشکی از جمله چاقی، بیماری‌های قلبی و حتی سندروم درد روده بزرگ مفید است.
پرتقال‌های خونی حاوی مقادیر بسیاری آنتو سیانین هستند و رنگدانه‌های قرمز، بنفش و آبی این میوه از بدن در برابر بیماری‌های بسیاری محافظت می‌کند.
مطالعات نشان می‌دهد که آب پرتقال خونی از چاق شدن جلوگیری می‌کند و افرادی که آب پرتقال خونی می‌نوشند در مقایسه با کسانی که از آب پرتقال معمولی استفاده می‌کنند، کمتر در معرض حملات قلبی و عروقی قرار می‌گیرند.
در یک تحقیق از میان ۲۵ داوطلبی که صبحانه مفصلی میل می‌کردند افرادی که آب میوه پرتقال خونی می‌نوشیدند به مراتب کمتر از دیگر افراد در معرض حملات قلبی و عروقی قرار گرفتند.
کشت پرتقال‌های خونی بسیار دشوار است چرا که بایستی بی‌درنگ پیش از برداشت در دمای سرد قرار گیرند تا ساخت آنتوسیانین در آن ایجاد شود.
براین مبنا کشت پرتقال خونی در دامنهٔ یکی از کوه‌های سیسیل انجام می‌شود، اما دانشمندان امیدوارند با انجام اصلاح ژنتیکی در درخت‌های پرتقال، دامنهٔ کشت این نوع پرتقال را در بیشتر نواحی گسترش دهند.
به دلیل این که شرایط آب و هوایی ویژه‌ای که برای کشت پیش از زمان برداشت باید این نوع پرتقال‌ها در معرض هوای سرد قرار بگیرند این نوع پرتقال‌ها مورد نیاز است برای همه دسترسی به آب پرتقال خونی امکان‌پذیر نیست.
در حال حاضر در یک مرکز تحقیقاتی در اسپانیا پژوهش‌هایی برای اصلاح ژنتیک بر روی نهال این پرتغال در حال انجام است. انتظار می‌رود آن‌ها بتوانند تا اواخر امسال یک نهال اصلاح شده از نظر ژنتیکی را تولید کنند. پرتقال‌های خونی حاوی مقادیر بسیاری آنتو سیانین هستند.
محققان استدلال می‌کنند رنگدانه‌های قرمز، بنفش و آبی این میوه از بدن در برابر بیماری‌های بسیاری محافظت می‌کنند.
مطالعات نشان می‌دهد که آب پرتقال خونی از چاق شدن جلوگیری می‌کند و پژوهش‌های دیگر که به زودی منتشر خواهند شد نشان می‌دهند کسانی که آب پرتقال خونی می‌نوشند در مقایسه با کسانی که از آب پرتقال معمولی استفاده می‌کنند، کمتر در معرض حملات قلبی و عروقی قرار می‌گیرند.
به این دلیل که شرایط آب و هوایی ویژه‌ای برای کشت پیش از زمان برداشت باید این نوع پرتقال‌ها در معرض هوای سرد قرار بگیرند این نوع پرتقال‌ها مورد نیاز است برای همه دسترسی به آب پرتقال خونی امکان پذیر نیست.
در انگلیسی نام پرتقال از رنگ آن گرفته شده است (پرتقال را در انگلیسی اورنج به معنای نارنجی نامند)؟ در واقع این تنها میوه‌ای است که نام آن نشان دهنده رنگ این میوه است.
امروزه، گونه‌های زیادی از پرتقال وجود دارد که در رنگ‌های کمی متفاوت دیده می‌شوند. در حالی که اکثر آن‌ها به رنگ نارنجی و یا ته رنگ نارنجی است، استثنا‌هایی نیز در این خصوص وجود دارد. یکی از این استثنا‌ها پرتقال خونی است که دارای رنگی قرمز می‌باشد. با وجود آنکه پوست آن ممکن است به رنگ قرمز تیره نباشد، اما می‌تواند سایه‌هایی از قرمزی را نشان دهد.
گفته می‌شود که این میوه دارای طعمی شیرین همانند عطر و طعم مرکبات است.
علاوه بر آن، پرتقال خونی دارای ته مزه‌ای مانند تمشک است. بعضی از گونه‌های پرتقال خونی را به عنوان شیرین‌ترین گونه‌های پرتقال در سراسر دنیا در نظر می‌گیرند.
علاوه بر شیرینی و خوش طعمی، این میوه همچنین سرشار از مواد مغذی است.
از آنجا که گوشت این میوه قرمز رنگ است، تصور اشتباهی بوجود آمده که این پرتقال از پیوند انار با پرتقال تولید شده است.
حقیقت این است که درخت پرتقال خونی در نتیجه نوعی جهش در گونه‌ی پرتقال شیرین معمولی بوجود آمده است.
این میوه شبیه به پرتقال معمولی بوده، اما اندازه آن کوچکتر است.
در حالی که گوشت آن تقریباً در تمام گونه‌ها به رنگ قرمز خونی است، پوست این میوه می‌تواند یا به رنگ نارنجی معمولی و یا ته رنگی از قرمز و یا ارغوانی بر روی آن باشد.
در مقایسه با پرتقال معمولی، این نوع پرتقال به سختی پوست کنده می‌شود. پوست سفت و سخت آن دارای چین‌های بیرونی است.
رنگ قرمز خونی گوشت این پرتقال به رنگدانه‌هایی موسوم به آنتوسیانین‌ها نسبت داده می‌شود.
این رنگدانه‌ها معمولاً در بعضی از میوه‌ها و گل‌های قرمز رنگ دیده می‌شود.
چنین میوه‌هایی، توت فرنگی و گل‌هایی مانند گل بامیه را شامل می‌شوند.
هر چند آنتوسیانین‌ها معمولاً در مرکبات یافت نمی‌شوند.
مشاهده شده است که شرایط آب و هوایی نیز نقش کلیدی در ایجاد رنگ خونی تیره در این پرتقال‌ها بازی می‌کند.
مناطقی از دنیا با روز‌های گرم و شب‌های سرد جهت پرورش و ایجاد رنگ تیره در این نوع پرتقال از بهترین مناطق به حساب می‌آیند.
گفته می‌شود که پرتقال خونی یا از منطقه‌ی مدیترانه و یا چین سرچشمه گرفته است. هرچه باشد، امروزه ایتالیا بزرگترین میزان پرتقال خونی در دنیا را تولید می‌کند.
در حقیقت پرتقال خونی به طور گسترده‌ای در این کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان گونه‌ی اولیه و اصلی پرتقال پرورش داده می‌شود.
گونه‌های مختلفی از پرتقال خونی وجود داشته و معروف‌ترین آن‌ها تاراکو، سانگواینلو (Sanguinello) و مارو است.
در حالی که تاروکو عمدتاً در ایتالیا پرورش داده می‌شود، منشاء سانگواینلو اسپانیا بوده و عمدتاً در این کشور رشد می‌کند.
مارو یکی از آخرین گونه‌هایی است که دارای سیرترین و تیره‌ترین رنگ قرمز می‌باشد.
