ایران اکونومیست- سیاوش صفاریان پور مجری برنامه تلویزیونی «آسمان شب» با تشریح الزامات برنامه‌سازی علمی به بیان سختی‌ها و مشکلات این حوزه پرداخت و گفت: برنامه‌سازی علمی در ذهن مخاطب بیشتر یک برنامه خیلی تخصصی است که در خصوص مفاهیم پیچیده علمی صحبت می‌کند؛ در صورتی که به نظر می‌آید کارکرد تلویزیون سرگرمی و اطلاع‌رسانی است. فضایی باید برای مخاطب ایجاد شود که مثل دانشگاه ساختار آموزشی و کلاس درس نباشد، ولی در عین حال به افراد کمک می‌کند که سپهر دانایی را تغییر دهد.
وی ادامه داد: کار سخت برای یک برنامه ساز علمی این است که به مفاهیم علمی وفادار باشد و محتوای علمی را به مخاطب عرضه کند که به آن نیاز دارد؛ پیدا کردن سوژه و پروراندن سوژه‌ای که بتوان آن را به یک مفهوم عام پسند، عمومی، سرگرم کننده و جذاب تبدیل کند، از مهم‌ترین چالش‌های یک برنامه‌ساز علمی است. برنامه علمی مثل برنامه‌های دیگر نیست که بتواند در یک لایه شناور حرکت کند، علم یک خط مستقیم دارد و نمی‌توان چیزی به‌جز آن گفت.
وی افزود: تجربه کاری بنده در یکی دو دهه اخیر نشان داده که برنامه‌های زیادی داریم که به موضوع علم می‌پردازند، این برنامه‌ها به برنامه‌های کم مخاطب یا مخاطب خاص معروف هستند. نداشتن بیننده الزاما به این معنی نیست که علم یک مفهوم سخت و یا غیرجذاب است چراکه بیان یک مفهوم علمی به زبان تلویزیون کاری بسیاری وقت‌گیر و زمان‌بر و نیازمند تجربه، ترفند‌ها و مهارت‌هایی است.
صفاریان‌پور گفت: ماهیت تلویزیون و مخاطب سرگرمی است، بنابراین وقتی از سرگرم شدن حرف می‌زنیم، اگر بین یک مسابقه تلویزیونی و یک برنامه علمی بخواهیم یک گزینه را انتخاب کنیم طبیعی است که مردم به برنامه‌های کمدی و شادی‌آفرین گرایش داشته باشند، از طرف دیگر باعث خوشبختی است که یک یا چند برنامه علمی هم به نامزد‌های جشنواره جام‌جم اضافه شدند و این به معنی این است که مردم صرفا به برنامه‌های سرگرم کننده علاقه ندارند بلکه میل به دانایی در مردم وجود دارد که این یک اتفاق خیلی خوبی است.
وی با مثبت ارزیابی کردن جشنواره جام‌جم در دیده شدن برنامه‌هایی مانند «آسمان شب» گفت: واقعیت این است که شاید حضور همه برنامه‌سازانی که در تلویزیون مشغول به کار هستند در جشنواره جام‌جم باعث نشاط داخلی این مجموعه‌ها باشد؛ اما شاید آن چیزی که بتواند به‌عنوان قدم بعدی و ارتقای جشنواره شود این است که ما کم‌کم وارد طبقه‌بندی ساختار‌های برنامه‌سازی شویم، یعنی طبقه‌بندی مشخصی از برنامه مذهبی یا علمی یا ورزشی و ... داشته باشیم، اگر این طبقه‌بندی شود یک قدم روبه جلو برای جشنواره است که بتواند در یک طبقه‌بندی معین آثار را مقایسه کند. من جشنواره جام‌جم را به فال نیک می‌گیرم، چون یک اتفاقی برای هم‌آوایی و دورهم بودن تمام همکارانی است که طی یک‌سال چرخ تلویزیون را جلو می‌برند.
