به گزارش ایران اکونومیست، مهشید رابطیان اظهار داشت: بچه ها توانایی های خود را در بازی و تفریح کردن می توانند نشان دهند و جست و خیز و بازی هایی مثل لی لی کردن برافزایش توانایی جسمی آنان کمک خواهد کرد.
وی افزود: این تحرک و جوش و خروش تمرکز ذهنی بچه ها را بالا می برد و برای نمونه بچه هایی که توانایی توپ گیری، پاس دادن، شوت کردن یا پرتاب توپ را دارند در واقع ضمن اینکه نشانه ای از سلامت آنها به شمار می رود از بچه ها از تمرکز و توجه خوبی برخوردار هستند.
این روانپزشک کودک گفت: آپارتمان نشینی حرکت، توجه و تمرکز کودکان را محدود می کند و بر همین اساس بچه هایی کم تحرک و تنها در خانه و آپارتمان با توجه به اقتضای سنی به جای سر و صدا با موانع متعدد حرکتی، رعایت دیگران و همسایه ها روبه رو و مجبور هستند خود را با تلویزیون، کامپیوتر، اینترنت و پناه بردن به فضای مجازی سرگرم کنند.
رابطیان اظهار داشت: با این رویه، نخست فعالیت زیستی بچه کم می شود و افزایش وزن پیدا می کند. خیلی از بچه هایی که در حال حاضر از چاقی رنج می برند، تحرک کافی ندارند و این دسته از بچه ها با دریافت ناکافی نور آفتاب دچار کمبود ویتامین D نیز می شوند.
وی گفت: افزایش وزن و کمبود ویتامین D باعث پوکی استخوان در بچه ها خواهد شد، کم کم کبد آنها چرب می شود و میزان کلسترل و چربی خون آن بالا می رود. بیماری های قلب و عروقی گریبانگیر بچه می شود و این مشکل حتی در سنین خردسالی هم مشاهده شده است.
روانپزشک کودک افزود: پناه بردن به تلویزیون و بازی های کامپیوتری باعث می شود خلاقیت بچه از او گرفته شود و ممکن است با وجود ذهن کنجکاو در بچه ها با دسترسی به شبکه های ماهواره ای و فضاهای مجازی وارد برنامه هایی که مناسب کودک نیست به ویژه برنامه هایی با موضوع جنسی، خشونت و جنگی شود.
وی ادامه داد: اینترنت فضای امنی برای کودک نیست و ممکن است برای آن دسته از بچه هایی که از تحرک کافی برخوردار نیستند جذاب و مشکل آفرین باشد.
رابطیان اظهارداشت: متاسفانه هستند بچه هایی که تا کنون قربانی فضاهای سایبری و مجازی شده اند، از آنان اخاذی شده یا مورد تهدید یا مورد آزار جنسی قرار گرفته اند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: آپارتمان نشینی بر روی تربیت بچه ها کاملا موثر است. معمولا بچه های آپارتمان نشین برای رسیدن به خواسته های خود جیغ و داد می زنند و چنانچه والدین نیز به نوعی جزو دسته ای از خانواده های شلوغ و پرسر و صدا و اهل داد و فریاد باشند این رویه بر روی نحوه رشد و تربیت بچه هم تاثیرگذار خواهد بود.
وی افزود: خانواده های آپارتمان نشینی هستند که برای جلوگیری از داد و فریاد کودک و اینکه همسایه ها شاکی نشوند به سرعت صدای بچه را قطع می کنن یا اینکه بچه هایی هستند که با داد و فریاد نیاز خود را خواستار می شوند و والدین برای اینکه صدای بچه را قطع کنند سریعا به خواسته کودک تن می دهند. این رویه باعث تربیت ناصحیح بچه ها خواهد شد و قاطعیت در فرزندپروری را از بین می برد.
این روانپزشک کودک و نوجوان گفت: اثر منفی دیگر آپارتمان نشینی بر روی کودکان این است که ارتباط بچه ها با طبیعت از جمله درختان و حیوانات قطع می شود و بچه های که برای مراقبت از درختان یا حیوانات باید داوطلب باشند و این مسئولیت را بر عهده گیرند، به علت آپارتمان نشینی ارتباط زیستی آنها کم می شود.
* راه حل کاهش آسیب های آپارتمان نشینی بر روی کودکان
روانپزشک کودک و نوجوان گفت: در وهله نخست سعی کنیم با همسایه هایی که در آپارتمان بچه ای دارند همیاری و صبوری کنیم و با درک وضعیت آنان نسبت به سر و صدا و جنب و جوش کودکان برخوردی آگاهانه و منصفانه داشته و آستانه تحمل خود را بالا ببریم.
رابطیان گفت: خانواده هایی که در آپارتمان زندگی می کنند به دلیل محدودیت محیط خانه برای کاهش و یا کنترل تحرکات کودکان بچه ها را حداقل هفته ای سه مرتبه به پارک برند، در بازی های ورزشی با آنان مشارکت کنند.
خانواده های آپارتمان نشین برای کاهش انرژی کودکان می توانند ساعاتی را در منزل با بچه ها همبازی شوند و این اوقات را به اطلاع همسایه ها برسانند تا هم بچه بداند بازی کردن وقت و زمان خاص دارد و هرموقع که بخواهد نمی توانند سر و صدا و جنب و جوش داشته باشد.
رابطیان تاکید کرد: خانواده های آپارتمان نشین که کودک زیر 12 سال دارند به هیچ وجه فرزند خود را تنها در منزل رها نکنند چرا که با توجه به خطرات احتمالی به نوعی کودک آزاری تلقی و این روش تبعات جبران ناپذیری برای کودک و والدین دارد.
