به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس دیلی، این ربات های نرم به شکل انگشتانی هستند که به جای پلاستیک با استفاده از ترکیب ژلاتین، گلیسرین و آب ساخته می‌شوند و در نتیجه هم قابل خوردن هستند و هم در محیط زیست به سادگی تجزیه می شوند.
این ویژگی منحصر به فرد، کاربردهای بسیار متنوعی را برای ربات‌ها ایجاد می‌کند. برای مثال می‌توان از آن‌ها به عنوان طعمه‌ای لذیذ برای انتقال ردیاب به داخل بدن حیوانات وحشی استفاده کرد. همچنین می‌توان از این ربات‌ها برای دارورسانی به اندام‌های داخلی بدن انسان‌ها نیز بهره گرفت.
علاوه بر این محققان معتقدند به جای این که انسان‌ها این ربات‌ها را بخورند، ممکن است ربات‌ها یکدیگر را بخورند تا برای مثال از طریق ترکیبات ژلاتین ربات خورده شده، انرژی موردنیاز ربات دیگر تامین شود. همچنین به دلیل ساختار نرم این ربات‌ها می‌توان از آن‌ها برای جابه‌جایی اجسام حساس و ظریف بهره گرفت.
محققان اکنون در حال انجام تحقیقات تکمیلی هستند و هنوز راه درازی تا عرضه تجاری ربات‌های نرم خوردنی به بازار باقی مانده است، اما نتیجه این تحقیقات می‌تواند تحول بزرگی را در حوزه رباتیک ایجاد کند. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه IEEE Spectrum منتشر شده است.
