باشگاه خبرنگاران جوان: متن این یادداشت را بخوانید.
فرهادی آدمی سیاسی نیست اما بعضی مسائل آن قدر واضح است که برای فهمیدن آن نیازی به تخصص وجود ندارد به طور مثال سیاسی بودن "آرگو" و "لینکلن" و "سی دقیقه پس از بامداد".
باید چهار فاکتور را در بررسی شخصیت و موقعیت کنونی اصغر فرهادی در نظر بگیریم تا نسبت او با مراسم اسکار امسال به درستی سنجیده و فهمیده شود.
1- فرهادی برخلاف خیلی از فیلم سازهای دیگر ابدا شخصیتی سیاسی ندارد.
2- او علیرغم سیاسی نبودنش تا به حال بارها نشان داده که تعصب به جا و قابل تقدیری در مورد ملیت ایرانی اش دارد.
3- فرهادی سال گذشته مجسمه ی عمو اسکار را از اعضای آکادمی دریافت کرده در ضمن به هیچ وجه قرار نیست هر کس فقط یک بار این جایزه را دریافت کند. به عبارتی او می تواند به حفظ شانس های بعدی اش هم فکر کند.
4- از رفتار این فیلم ساز در یکی دو سال اخیر مشخص می شود که فرهادی این بار برای نخل طلای کن نقشه کشیده.
اصغر فرهادی در مصاحبه ای که قبل از مراسم انجام و بعد از آن منتشر شده به حضور چهار فیلم سیاسی در اسکار امسال اشاره کرد: آرگو، لینکلن، سی دقیقه پس از بامداد و البته تا حدودی جانگوی آزاد شده.
درباره ی این مورد آخر دقیقاً منظور ایشان را نمی فهمیم چون فیلم تارانتینو اساساً اثری ضد آمریکایی است و از طرفی به طور قطع طبق سفارش دشمنان خارجی آمریکا هم ساخته نشده اما تعداد فیلم های سیاسی حاضر در این مراسم بیشتر از عدد چهار است و من سعی خواهم کرد این مسئله را در یادداشت های دیگری مورد به مورد اثبات کنم که از شما هم دعوت می کنم آن ها را مطالعه کنید.
به هر حال همان طور که به عنوان اولین فاکتور در مورد شخصیت این فیلمساز اشاره شد فرهادی آدمی سیاسی نیست اما بعضی مسائل آن قدر واضح است که برای فهمیدن آن نیازی به تخصص وجود ندارد به طور مثال سیاسی بودن "آرگو" و "لینکلن" و "سی دقیقه پس از بامداد".
فرهادی در ادامه درباره "آرگو" هم صحبت کرد و گفت که "فیلم متوسطی است و به زودی فراموش خواهد شد اما تصویری که از مردم ایران ارائه می دهد در ذهن ما می ماند و این نکته ایست تلخ و تاسف انگیز" این همان وجه میهن پرستی در شخصیت اوست که در چنین کلماتی بروز می کند اما غیر از این ها درباره ی مواضع فرهادی بحث های دیگری هم می توان کرد.
همان طور که در سطور بالا خواندید صحبت های این فیلم ساز ایرانی قبل از مراسم اسکار صورت گرفته و او امیدوار است که آرگو جایزه نگیرد و در عوض لینکلن برگزیده شود اعتراض فرهادی به آرگو هم غیر از چند جمله ای که راجع به تصویر ارائه شده از مردم ایران است بیشتری جنبه ی فنی دارد اما عجیب این جاست که او برای فیلم لینکلن آرزوی موفقیت می کند در حالی که خودش در ابتدای همان صحبت ها آن را جزء چهار فیلم سیاسی امسال قلمداد کرد و از طرف دیگر این فیلم علیرغم هیاهوی فراوانی که حوا آن صورت گرفته اثر ضعیفی است.
با این اوصاف شاید دلیل این حرف آقای فرهادی به دست آوردن دل استیون اسپلبرگ باشد توجه کنید که فرهادی فیلم آخرش را در فرانسه ساخته همان طور که اشاره شد از نشانه ای بسیاری مشخص می شود برای نخل طلای کن نقشه کشیده امسال هم رئیس هیات داوران این جشنواره اسپیلبرگ آمریکایی است.
فرهادی امروز در موقعیت پیچیده ای برای انتخاب قرار دارد از یک سو دلخور کردن هوادارانش در آکادمی و هدر دادن شانس ای بعدی اش در این مراسم به علاوه ی از دست رفتن نخل طلای کن در فستیوال پیش رو برایش مطرح است و در سوی دیگر ملت عزیزش به او می نگرند همه ی ما منتظریم ببینیم که آیا او با اعراض کامل از مراسم اسکار و به چالش کشیدن حیثیت آن وجه معنوی جایزه اش به نفع ملیت خود به اعضای آکادمی پس خواهد داد یا خیر؟ چرا که به طور قطع در سال گذشته هم این فیلم جدایی بود که به اسکار اعتبار دارد نه بالعکس.
