پژوهشگر موسیقی نواحی کشورمان با اشاره به برگزاری بخش موسیقی نواحی جشنواره موسیقی فجر از انتخاب گروه موسیقی «رستاک» به عنوان بهترین طراحی لباس گروه های موسیقی جشنواره انتقاد کرد.
کد خبر: ۱۴۴۱۰۸
به گزارش ایران اکونومیست؛ پیمان بزرگ نیا پژوهشگر موسیقی نواحی با اشاره به قدردانی کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از گروه موسیقی«رستاک» برای بهترین طراحی لباس گروه های شرکت کننده در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر بیان کرد: یکی از اتفاقات خوبی که در این دوره از جشنواره برای آن برنامه ریزی شده بود پیشنهاد کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای انتخاب بهترین طراحی لباس گروه های شرکت کننده در جشنواره بود که می توانست به عنوان اهرم ایجاد انگیزه برای تمرکز بیشتر هنرمندان و گروه های شرکت کننده تبدیل به جریانی موثر شود اما متاسفانه بعد از انتخاب گروه موسیقی «رستاک» به عنوان بهترین طراحی لباس ماجرا برای من نا امید کننده شد چرا که نه فقط به اعتقاد من بلکه به نظر بسیاری از کارشناسان موسیقی اقوام ، طراحی لباس گروه محترم «رستاک» نشانه ای از فرهنگ ایرانی نداشت که بخواهد به عنوان طراحی برگزیده انتخاب شود.
مدیر هماهنگی بخش موسیقی نواحی سی و دومین جشنواره موسیقی فجر ادامه داد: امسال با توجه به تمرکز قابل قبول ستاد جشنواره روی حضور بخش موسیقی نواحی در جشنواره، اغلب گروه های شرکت کننده این بخش بر اساس لباس های محلی ویژه منطقه سکونت شان در جشنواره حضور پیدا کردند که به قطع یقین بر اساس نشانه ها و ویژگی های بومی هر منطقه با نگاه امروزی طراحی شده بود. به طور مثال گروه های «دیلمون» گیلان و «لیان» بوشهر آنچنان روی این موضوع تمرکز کرده بودند که به محض ورود گروه اجرایی روی صحنه این لباس ها بود که قبل از هر چیزی برای مخاطب خود نمایی می کرد. لباس هایی که طراحی هر یک از آن ها اولا با پارچه ایرانی و دوما بر اساس ریشه های تاریخی منطقه دوخته و طراحی شده بود.
وی گفت: اما من نمی دانم که چرا باید گروه «رستاک» که برخی از نوازندگانش در مقاطعی از کنسرت با کلاه فرانسوی و دستمال گردن روی صحنه حاضر می شدند، فقط با طراحی یک قیچک روی تی شرت به عنوان گروه برگزیده طراحی لباس معرفی می شود. به اعتقاد من این نحوه داوری و انتخاب یا بر اساس اسم و رسم دار بودن گروه «رستاک» نسبت به گروه های دیگر بوده یا اساسا هیات محترم کارشناسی به گروه های دیگر توجهی نداشتند یا اینکه دوستان محترم داور یا انتخاب کننده هنوز درباره نمونه های نشانه های طراحی لباس ایرانی اشراف کامل نداشتند. برای من بسیار شگفت انگیز است وقتی گروه های موسیقی گمنام تر با نهایت تلاش و دقت می روند و مدت ها قبل از آغاز جشنواره از تولیدات داخلی استفاده کرده و لباسی را طراحی می کنند که هم زیبایی دارد و هم از نشانه های تاریخی برخوردار است اما دوستان هیات انتخاب که فکر می کنم سلیقه ایرانی محوری ندارند گروه «رستاک» را انتخاب می کنند.
بزرگ نیا در ادامه صحبت های خود عنوان کرد: من هیچ نقدی به گروه «رستاک» ندارم چرا که این دوستان در حوزه ای که فعالیت می کنند در تلاشند تا با استفاده از موسیقی اقوام ایران، فضایی را در حوزه موسیقی تلفیقی پیش روی مخاطب قرار دهند که مورد پسند آن ها قرار گیرد اما برای من بسیار عجیب است که چرا اعضای محترم هیات انتخاب این قدر ناعادلانه لباس گروه «رستاک» را به عنوان اثر برگزیده انتخاب کردند. البته شاید دوستان یا تحقیق میدانی درستی درباره طراحی لباس ایرانی ندارند و یا از همان اول می خواستند برای انجام امور تبلیغاتی یک گروه پاپیولاری چون «رستاک» که بیشتر از سایر گروه ها سر و صدا دارند به عنوان گروه منتخب معرفی کنند. به هر حال دوست دارم داستان انتخاب بهترین طراحی لباس سی و پنچمین جشنواره موسیقی فجر را از کسانی که مسئول این بخش بودند، بشنوم.
این پژوهشگر در پایان صحبت های خود بیان کرد: نمی دانم چرا دوستان هیات انتخاب آنقدر به ماجرای طراحی لباس که اتفاقا ایده بسیار خوبی هم در این دوره بود نگاه تزیینی داشتند و ای کاش آنقدر راحت از تلاش گروه های موسیقی نواحی که با تمام وجود برای طراحی لباس زحمت کشیدند، نمی گذاشتند.
